Μαθαίνω πως από την αρχή της κρίσης περίπου 350.000 συμπατριώτες μας έχουν χάσει τη δουλειά τους. Ωστόσο, στις πορείες, τις καταλήψεις και τα τηλεοπτικά παράθυρα βλέπω μόνο εργαζόμενους (κυρίως του δημοσίου) και ελεύθερους επαγγελματίες.

Που είναι όσοι τα έχουν χάσει όλα; Γιατί δεν τους βλέπουμε πουθενά;

Υποπτεύομαι πως για την απουσία τους ισχύει η μια ή και οι δύο από τις παρακάτω εξηγήσεις:

1. Δεν διαθέτουν τη συγκροτημένη ισχύ των οργανωμένων συμφερόντων που μπορούν πιο εύκολα να μαζεύουν κόσμο και να πιέζουν την κοινωνία.

2. Έχουν χάσει κάθε ελπίδα και δεν πιστεύουν πως οποιαδήποτε μορφή πίεσης θα τους βοηθήσει σε κάτι.

Σε κάθε περίπτωση δεν μπορώ να μην υπενθυμίσω πως αυτοί είναι οι συμπολίτες μας με το μεγαλύτερο πρόβλημα. Αν έχεις τη δουλειά σου (και δεν χρωστάς) μπορείς να μειώσεις το βιοτικό σου επίπεδο και να ζήσεις φτωχότερα αλλά με αξιοπρέπεια.

Χωρίς δεκάρα στην τσέπη όμως εξαρτάσαι από την ελεημοσύνη των άλλων. Κι αυτό λυγίζει την αυτοπεποίθησή σου και σε αφήνει έρμαιο της τύχης. Κι αν δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τους ανέργους, τουλάχιστον ας μην τους ξεχνούμε.

Γιώργος Επιτήδειος

Ειδήσεις Σήμερα: