Στο πρώτο ημίχρονο και οι δύο ομάδες προσπάθησαν μέσα από την άμυνα να βρουν ρυθμό. Οι Βόσνιοι με το φίσικαλ γκέιμ θέλησαν να μας περιορίσουν. Είχαν διαβάσει στο πικ εν ρολ την αδυναμία των πόιντ γκαρντ να σουτάρουν, οπότε είχαμε κάποια προβλήματα στη δημιουργία.

Φάνηκε το άγχος γιατί πηγαίναμε με μία-δύο πάσες να εκδηλώσουμε επίθεση και κάναμε συνέχεια επιθέσεις με σουτ.

Βρήκαμε λύσεις με τον αιφνιδιασμό και το ανοιχτό γήπεδο. Από την άλλη στην άμυνα μας στο 1-2 πιέζαμε αλλά στη δεύτερη γραμμή ιδιαίτερα οι ψηλοί, αφήναν εύκολα τους αντιπάλους τους, οπότε χάνονταν και η προσπάθεια των κοντών.

Επίσης είχαμε μεγάλο πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ. Με όλα αυτά φτάσαμε στο να είμαστε σε χαμηλό σκορ. Το οποίο είναι φυσιολογικό για πρεμιέρα. Αλλά δεν είχαμε ηρεμία να διαβάσουμε τα miss match, όπως αυτό του Καλάθη με τον Βασίλιεβιτς.

Είχαμε ενέργεια, θέλαμε να κάνουμε την προσπάθεια αλλά το μυαλό δεν ήταν μέσα στο γήπεδο. Με την έννοια του να διαβάσουμε και να μην βιαστούμε και πάμε σε εύκολο καλάθι.

Στην ανάπαυλα η ομάδα διαισθάνθηκε τον κίνδυνο, δυνάμωσε την άμυνά της και φαίνεται από τους πόντους που έβαλαν τα παιδιά στην επανάληψη ότι κάναμε καλύτερη δουλειά.

Είχαν μεγαλύτερη υπομονή στην επίθεση, γύρισαν τη μπάλα πιο έξυπνα, έγινε πιο σωστό ποστάρισμα και γενικότερα είχαμε τις σωστές επιλογές σε αντίθεση με το πρώτο μέρος.

Όπως και να το κάνουμε πάντα οι πρεμιέρες είναι περίεργες, είδαμε και την Ισπανία που δυσκολεύτηκε πολύ, ενώ είχαμε σφιχτά ματς σε όλους τους ομίλους.

Εγώ θα πω ότι… η νίκη μετράει σε αυτή τη χρονική στιγμή γιατί τα πόδια των παιδιών ακόμα δεν είναι λυμένα.

Τα λέμε αύριο…

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ