Μηνιγγιτιδοκοκκική μηνιγγίτιδα

Οι
μηνιγγιτιδοκοκκικές λοιμώξεις απαντώνται σε όλο τον κόσμο και προκαλούνται από
μια ποικιλία οροτύπων του βακτηριδίου N. Meningitidis. Οι ορότυποι Α, Β και
C αποτελούν τις κύριες αιτίες επιδημιών μηνιγγίτιδας σε περιοχές υψηλού κινδύνου.
Σε ορισμένες αναπτυσσόμενες χώρες ξεσπούν συχνά μεγάλες επιδημίες της νόσου,
οι οποίες οφείλονται στον ορότυπο Α.

Τα παθογόνα στελέχη της N. Meningitidis εισέρχονται στον οργανισμό μέσω της
αναπνευστικής οδού -με την εισπνοή (π.χ., όταν κάποιο μολυσμένο άτομο βήξει),
με την άμεση, στόμα με στόμα, επαφή ή με την έμμεση επαφή (π.χ., όταν κάποιος
πιάσει τη μύτη του, αφού προηγουμένως έχει ακουμπήσει το χέρι ή κάποιο αντικείμενο
πρόσφατα μολυσμένο από τις εκκρίσεις της μύτης ενός πάσχοντος ατόμου).

Η πλειονότητα των ατόμων που μολύνονται με βακτηρίδιο της μηνιγγίτιδας εκδηλώνει
πολύ ελαφρά ή και καθόλου κλινικά συμπτώματα από το ανώτερο αναπνευστικό. Οι
περισσότερο σοβαρές περιπτώσεις παρουσιάζονται όταν τα βακτήρια κατορθώσουν
να διεισδύσουν μέσω των επιφανειακών ιστών στην κυκλοφορία του αίματος και/ή
σε άλλα τμήματα του σώματος. Η παθολογική διαδικασία εκδηλώνεται συχνότερα με
μία από τις ακόλουθες τρεις κλινικές μορφές, οι οποίες μπορεί να εμφανιστούν
με αυτήν ή διαφορετική σειρά:

Υποξεία μηνιγγιτιδοκοκκαιμία. Τα κλινικά συμπτώματα εμφανίζονται ξαφνικά
και περιλαμβάνουν πυρετό, ρίγη, κεφαλαλγία, μυϊκούς πόνους, ναυτία, εμετό, υπνηλία
και εμφάνιση ενός εξανθήματος, το οποίο αρχικά μπορεί να μοιάζει με κνιδωτικό
(σαν τον ερεθισμό που προκαλεί η επαφή με την τσουκνίδα), αλλά αργότερα μπορεί
να εξελιχθεί σε αιμορραγικό (πετεχειώδες -πορφυρές κηλίδες μεγέθους κεφαλής
της καρφίτσας που δεν φεύγουν όταν πιέζεται το δέρμα).

Οξεία μηνιγγιτιδοκοκκαιμία. Τα κλινικά συμπτώματα παρουσιάζονται και
εδώ απότομα, αλλά είναι οξύτερα και μπορούν να εξελιχθούν γρήγορα. Η κεφαλαλγία
και τα ρίγη είναι εντονότερα απ’ ό,τι στην υποξεία μορφή. Αν εισέλθει στην κυκλοφορία
μεγάλος αριθμός βακτηριδίων, εμφανίζονται στο δέρμα κηλίδες πορφυρού χρώματος,
οι οποίες οφείλονται στην έξοδο αίματος από τα κατεστραμμένα αγγεία. Μπορεί
επίσης να επισυμβεί και κυκλοφορική καταπληξία (μεγάλη μείωση της αρτηριακής
πίεσης). Στις περιπτώσεις που προσβληθεί το ΚΝΣ, ο ασθενής είναι δυνατόν να
πέσει σε κώμα.

Μηνιγγίτιδα. Παρ’ ότι η συγκεκριμένη κλινική μορφή δεν αποτελεί το
συχνότερο κλινικό τύπο μηνιγγιτιδοκοκκικής λοίμωξης, εντούτοις είναι η πιο χαρακτηριστική.
Η μηνιγγίτιδα προκαλείται όταν τα βακτηρίδια προσβάλουν τις μεμβράνες που περιβάλλουν
το νωτιαίο μυελό και τον εγκέφαλο (μήνιγγες). Ο αυχένας και η σπονδυλική στήλη
γίνονται δύσκαμπτα και οι προσπάθειες κάμψης και έκτασης του αυχένα προκαλούν
πόνο. Η φλεγμονή αυτή των μηνίγγων προξενεί αυξημένη πίεση μέσα στην κρανιακή
κοιλότητα, η οποία μπορεί να προκαλέσει έντονη κεφαλαλγία, ναυτία, εμετό, μυδρίαση
(διεσταλμένες κόρες). Στα σοβαρά άρρωστα βρέφη εμφανίζεται προπέτεια (bulging)
των πηγών, ενώ στα ελαφρά άρρωστα μπορεί να παρουσιαστούν μόνο πυρετός, εμετός,
άρνηση λήψης τροφής, διάρροια και έντονη ανησυχία. Η εξέλιξη της νόσου μπορεί
να οδηγήσει σε παραλήρημα, σπασμούς, κώμα και θάνατο.

Επειδή η μηνιγγιτιδοκοκκική λοίμωξη μπορεί να εξελιχθεί ταχύτατα και να έχει
μοιραία κατάληξη, θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό να γίνει η έγκαιρη διάγνωσή
της και να αντιμετωπιστεί άμεσα με τη χορήγηση των κατάλληλων αντιβιοτικών.

Ένα άτομο που πάσχει από μηνιγγιτιδοκοκκική μηνιγγίτιδα μπορεί να τη μεταδώσει
για όσο χρονικό διάστημα διαρκούν τα κλινικά συμπτώματά της (ή μέχρι και 24
ώρες μετά την έναρξη αποτελεσματικής θεραπείας). Οι χωρίς συμπτώματα φορείς
του μηνιγγιτιδοκόκκου μπορούν να μεταδώσουν τη νόσο για έξι περίπου μήνες.

health.in.gr