Αναστροφή της περιοδοντικής νόσου με λέιζερ

Νέα Υόρκη: Η θεραπεία με λέιζερ για την οξεία περιοδοντική νόσο μπορεί να συμβάλλει στην αναγέννηση του πάσχοντα ιστού, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο International Journal of Periodontics and Restorative Dentistry.

Ερευνητική ομάδα της Οδοντιατρικής Σχολής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα διαπίστωσαν ότι μεταξύ έξι ασθενών που είχαν υποβληθεί σε θεραπεία για πάσχον δόντι με λέιζερ και σε ένα άλλο με παραδοσιακές τεχνικές, στο πρώτο δόντι υπήρχαν στοιχεία για νέα συνδετικό ιστό που αναπτυσσόταν εντός των ούλων και πέριξ του δοντιού.

Στη μελέτη συμμετείχαν έξι ασθενείς με μέτρια έως σοβαρή περιοδοντική νόσο, λοίμωξη των ούλων που προκαλεί την σταδιακή απώλεια των δοντιών, καθώς τα ούλα αποδυναμώνονται και δημιουργούν θύλακες μόλυνσης. Με την πάροδο του χρόνου, τα οστά και ο συνεκτικός ιστός που υποστηρίζουν τα δόντια αποσύρονται και τελικά συντελείται η απώλεια της οδοντοστοιχίας.

Οι οδοντίατροι συχνά αντιμετωπίζουν την περιοδοντική νόσο με μια τεχνική που ονομάζεται απολέπιση και εμφύτευση ριζών, όπου αφαιρείται η περιέχουσα μικρόβια οδοντική πλάκα από το δόντι πάνω και κάτω ενώ το ίδιο γίνεται και για τα δύσκολα σημεία όπου και η ρίζα έχει επηρεαστεί γίνεται εμφύτευση τεχνητής.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, απαιτείται επέμβαση που περιλαμβάνει το «τράβηγμα» των ούλων προς τα πίσω για την αφαίρεση της οδοντικής πλάκας και την επανατοποθέτηση τους πάλι στην αρχική θέση τους ώστε ο ιστός να «σφίγγει» και πάλι τα δόντια, όπως και στην πρότερη φυσιολογική κατάσταση.

Η θεραπεία με λέιζερ έχει προσφάτως θεωρηθεί μια πιθανή εναλλακτική λύση της παραδοσιακής οδοντιατρικής χειρουργικής.

Μάλιστα η εταιρεία Millennium Dental Technologies πήρε την έγκριση του Αμερικανικού Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων το 2004 για το LANAP.

Το λέιζερ λειτουργεί καθαρίζοντας πρώτα τον πάσχοντα ιστό και εξοντώνοντας τα μικρόβια ανάμεσα στα ούλα και τα δόντια, ενώ η οδοντική πλάκα αφαιρείται με υπερηχητικό εξοπλισμό. Το λέιζερ στη συνέχεια διαπερνά τους θύλακες της νόσου για να ενθαρρύνει την πήξη του αίματος, η οποία συντελεί σε επισφράγιση του ιστού του ούλο πάνω στο δόντι.

Για την παρούσα έρευνα, οι επιστήμονες υπέβαλαν και τους έξι συμμετέχοντες και στις δυο διαδικασίες (λέιζερ και παραδοσιακή τακτική). Τρεις μήνες αργότερα όλα τα δόντια που είχαν αντιμετωπιστεί με λέιζερ είχαν αποδείξεις πρόσδεσης του συνδετικού ιστού και αναγέννησης του ιστού που καλύπτει τη ρίζα του δοντιού, εν αντιθέσει με τα δόντια που είχαν υποβληθεί στην παραδοσιακή πρακτική και δεν είχαν ανάλογα ευρήματα.

health.in.gr