Fiat Bravo 1.4 T-JET: Υπερπλήρωση προσδοκιών

Γιάννης Αδάναλης

Οι συστάσεις είναι περιττές. Παρότι νέο, το Bravo της Fiat μας ταξιδεύει αρκετά χρόνια πίσω. Στα μέσα της δεκαετίας του 90 ήταν αυτό που αντικατέστησε την, τότε, μικρομεσαία πρόταση της ιταλικής φίρμας (βλ. Tipo), μένοντας στην παραγωγή για περίπου 6 χρόνια.

Έχοντας ψηφιστεί το 1996 ως Αυτοκίνητο της Χρονιάς, πραγματοποίησε μια συμπαθητική ομολογουμένως πορεία, που για πολλούς τερματίστηκε κάπως… απότομα το 2001.

Πριν προλάβει να καταξιωθεί σε μια άκρως ανταγωνιστική κατηγορία, αντικαταστάθηκε από το αμφιλεγόμενο Stilo, που δεν έπεισε, για πολλούς και διάφορους λόγους, στα 6 χρόνια της δικής του σύντομης καριέρας. Δικαιολογημένη, λοιπόν, η επιστροφή της Fiat στα παλιά, με το Bravo να επανέρχεται στο προσκήνιο, εν έτη 2007.

Πέρα από την ονομασία, το νέο Bravo έχει διατηρήσει πολλά από τα σχεδιαστικά χαρακτηριστικά του μακρινού προγόνου του. Οι καμπύλες επέστρεψαν στη μικρομεσαία πρόταση της Fiat, μετά από το πλούσιο σε αιχμές αμάξωμα του Stilo.

Ιδιαίτερα το πίσω τμήμα, με τα στρογγυλεμένα φωτιστικά σώματα και την κοίλη επιφάνεια της πέμπτης πόρτας, θυμίζει έντονα το Bravo του 1995, χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια ότι το αντιγράφει. Περισσότερο αυθεντικός ο σχεδιασμός του μπροστινού τμήματος, ολοκληρώνει το εντυπωσιακό, αν μη τι άλλο, παρουσιαστικό του νέου Fiat.

Ανάλογη είναι η εικόνα και στο εσωτερικό. Μετρ του σχεδιασμού οι Ιταλοί, φαίνεται πως δεν άφησαν τίποτα στην τύχη του προσφέροντας στη δεύτερη γενιά του Bravo τη δυνατότητα να ξεχωρίσει ανάμεσα στις υπόλοιπες προτάσεις της κατηγορίας.

Παρότι φορτωμένο, στη συγκεκριμένη έκδοση τουλάχιστον, με όλα τα εξοπλιστικά καλούδια, το εσωτερικό του Bravo δεν υστερεί σε επίπεδο εργονομίας, ικανοποιώντας ταυτόχρονα και με την ποιότητα των υλικών του.

Απέχοντας από το αυστηρό γερμανικό στιλ, δηλώνει με σαφήνεια τη διαφορετικότητά του, προσφέροντας ταυτόχρονα την πρακτικότητα ενός τυπικού κατά τ άλλα μικρομεσαίου.

Εντύπωση προκαλεί η ευρυχωρία της πενταθέσιας καμπίνας, αλλά και του χώρου των αποσκευών. Τα 400 λίτρα του τελευταίου ξεπερνούν το μέσο όρο της κατηγορίας, όντας αρκετά για τα μπαγκάζια μιας τετραμελούς οικογένειας.

Ο οικογενειακός προσανατολισμός του Bravo βρίσκει συνέχεια και στον τρόπο κίνησής του στην άσφαλτο. Παρά την υπερτροφοδότηση, παρά τους 150 ίππους και πάρα τους τροχούς των 18 ιντσών, το νέο Fiat απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί ιδιαίτερα σπορτίφ, όντας αρκετά μετριοπαθές στις περισσότερες αντιδράσεις του.

Οι μηχανικοί της Fiat δεν μπόρεσαν να κάνουν το θαύμα, εξελίσσοντας το πάτωμα του Stilo και αλλάζοντας τη γεωμετρία – και όχι τη διάταξη – της ανάρτησης. Για την ακρίβεια, στον μπροστινό άξονα παραμένουν τα γόνατα McPherson, με νέα αντιστρεπτική δοκό και νέα ελατήρια-αμορτισέρ, ενώ στον πίσω διατηρείται η παραδοσιακή λύση του ημιάκαμπτου άξονα με επίσης νέα -σκληρότερη- αντιστρεπτική δοκό. Όπως και να έχει, πάντως, τo Bravo μεταφέρει αδυναμίες του παρελθόντος, που δεν μπόρεσαν να αντιμετωπιστούν, αποτελώντας ουσιαστικά μια εμφανώς βελτιωμένη version του Stilo.

Αυτό γίνεται κατανοητό από την πρώτη κιόλας στιγμή, όταν δηλαδή πιάσεις τα χέρια σου το δερμάτινο, λόγω έκδοσης, τιμόνι και επιχειρήσεις να στρίψεις, έστω και σε χαλαρούς ρυθμούς. Η αίσθηση του ηλεκτρικά υποβοηθούμενου συστήματος διεύθυνσης για μια ακόμη φορά μπορεί να χαρακτηριστεί μέτρια, μιας και οι πληροφορίες που μεταφέρει στα χέρια σου είναι ελάχιστες.

Δεν θα το έλεγες ασαφές, αλλά σίγουρα δεν θα το έβαζες ανάμεσα στα καλύτερα της κατηγορίας. Ανάλογη είναι η αίσθηση που αποκομίζεις και από το εξατάχυτο μηχανικό κιβώτιο, το οποίο συνοδεύει τον υπερτροφοδοτούμενο T-JET των 150 ίππων. Χωρίς να σε προβληματίζει, δεν είναι αυτό που θα ενθουσιάσει σε μια γρήγορη-απαιτητική αλλαγή.

Κατά τ άλλα ο υπερτροφοδοτούμενος κινητήρας των 1.400 κ.εκ., στην ισχυρότερη μέχρι σήμερα εκδοχή του, καταφέρνει και κινεί σε ικανοποιητικούς ρυθμούς το αναμφίβολα βαρύ αμάξωμα του νέου Bravo.

Η πρώτη αίσθηση που αποκομίζεις, τερματίζοντας τη διαδρομή του γκαζιού, δεν είναι αυτή ενός εκρηκτικού συνόλου. Η υστέρηση κάτω από τις 2.500 σ.α.λ είναι κάτι παραπάνω από αισθητή, γεγονός που μετριάζει τους χρόνους των επιταχύνσεων.

Τα πράγματα γίνονται σαφώς καλύτερα ενεργοποιώντας το πρόγραμμα Sport, από το αντίστοιχο διακόπτη της κεντρικής κονσόλας. Τα 206 Nm μέγιστης ροπής που ανακοινώνει ο κατασκευαστής, αυξάνονται στα 230, προσφέροντας την εκρηκτικότητα που έλειπε από μια πρόταση 150 ίππων. Οι αντιδράσεις του Bravo γίνονται πιο άμεσες, δικαιολογώντας, εν μέρει τουλάχιστον, το χαρακτήρα του.

Από την άλλη οι τροχοί των 18 ιντσών εξασφαλίζουν στις περισσότερες των περιπτώσεων την απαιτούμενη πρόσφυση, μετριάζοντας, ωστόσο, την άνεση. Παρόλα αυτά το Bravo δεν είναι κουραστικό, ακόμα και στην… αναγνωρισμένης ποιότητας ελληνική άσφαλτο.

Οι αναρτήσεις αποσβένουν ικανοποιητικά τις ανωμαλίες του οδοστρώματος, φανερώνοντας τον GT χαρακτήρα του ιταλικού μικρομεσαίου. Σε κάθε περίπτωση πάντως το πλαίσιο ανταποκρίνεται, ακόμα και όταν ο ρυθμός κίνησης και παράλληλα οι απαιτήσεις αυξηθούν.

Καθοριστική είναι και η παρουσία του ESP. Αν και είναι διακριτική, βάζει φρένο στις διαθέσεις σου για κάτι περισσότερο από ένα γρήγορο και… συμβατικό πέρασμα. Απενεργοποιούμενο αντίθετα είναι το ASR, το γνωστό anti-spin, που συνοδεύει το ηλεκτρονικό σύστημα δυναμικού ελέγχου της Fiat.

Αξιόμαχο, παρά τις όποιες αδυναμίες παρουσιάζει, το νέο Bravo των 1.400 κ.εκ. με τους 150 ίππους δείχνει ικανό να δώσει τέλος στην, μάλλον κακή, παράδοση της Fiat στην κατηγορία των μικρομεσαίων.

Εντυπωσιακό σε όψη, οικογενειακό σε χώρους και αξιοπρεπέστατο σε χρόνους, εκμεταλλεύεται την παρουσία της υπερτροφοδότησης και την σχεδιαστική δεινότητα της ιταλικής σχολής για να ξεχωρίσει. Φυσικά δεν πρόκειται για το απόλυτο GTi της κατηγορίας, αλλά για ένα value for money GT με πληρέστατο εξοπλισμό και τιμή εκκίνησης τα 18.350 ευρώ.