Eragon – Κριτική

Κακή απομίμηση του «Aρχοντα των Δαχτυλιδιών», με αρκετά «δάνεια» από την υπόθεση της ταινίας «Μάγοι και Δράκοντες». Η ιστορία του 18χρονου Έραγκον, που καλείται να γίνει ο τελευταίος καβαλάρης του δράκου και να απαλλάξει τη μυθική Αλαγαισία από τον τυραννικό άρχοντα, πάσχει σε όλα τα επίπεδα.
Το στόρι δεν κρύβει εκπλήξεις. Το θέαμα είναι φτωχό. Οι διάλογοι είναι γεμάτοι εξυπνάδες που ανταλλάσσουν μεταξύ τους οι φοιτητές αμερικανικού κολεγίου. Τέλος, ο νεαρός πρωταγωνιστής είναι επιεικώς απαράδεκτος. Ο ψηφιακός δράκος, δράκαινα για την ακρίβεια, κλέβει άνετα την παράσταση. Αδυνατεί ωστόσο να σώσει ένα άψυχο φιλμ, που γυρίστηκε στον απόηχο της επιτυχίας του ομώνυμου παιδικού βιβλίου.
Το αναμορφικό κάδρο της ευρωπαϊκής έκδοσης διαθέτει πολύ καλή ανάλυση, στιλπνότητα και ικανοποιητικό βάθος. Η εξακάναλη μπάντα έχει εντυπωσιακές χαμηλές συχνότητες και αποδίδει ρεαλιστικά τους χώρους δράσης. Τα περισσότερα από τα έξτρα φιλοξενούνται στο δεύτερο δίσκο. Διαρκούν περίπου δύο ώρες και περιλαμβάνουν πληροφοριακό υλικό είτε με τη μορφή κειμένων είτε με φιλμάκια από το παρασκήνιο των γυρισμάτων (επιλογή ηθοποιών, τα εφέ κ.ά.). Οι συντελεστές κάνουν λόγο για τριλογία, καθιστώντας σαφές ότι θα υπάρξουν δύο ακόμα συνέχειες.