Παρά τα χρόνια του και τις πληγές του το Deep Space 1 θα μας δώσει και άλλες γνώσεις

1

Η ομάδα της NASA υπεύθυνη για τον διαστημικό βολιστήρα Deep Space 1, έχει μέχρι σήμερα επιδείξει με εξαιρετική επιτυχία ποικίλες εξελιγμένες τεχνολογίες προώθησης και ελέγχου διαστημικών οχημάτων. Σύντομα, κερασάκι στην επιτυχημένη «τούρτα», θα προσπαθήσουν να στείλουν το γερασμένο πια σκάφος μόλις 2.000 χιλιόμετρα από τον πυρήνα του κομήτη 19P/Borrelly.

Αποστολή του θα είναι να μαζέψει όσα περισσότερα στοιχεία μπορεί. Η συνάντηση θα γίνει στις 22 Σεπτεμβρίου. Ήδη σήμερα το DS1 έχει ηλικία τριπλάσια από αυτή την οποία σχεδιάστηκε να αντέξει.

Το DS1 εκτοξεύθηκε στις 24 Οκτωβρίου του 1998. Σε αντίθεση με τα άλλα σκάφη του είδους του που σχεδιάζονται με βάση αποδεδειγμένες και αξιόπιστες τεχνολογίες ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος αποτυχίας, το DS1 είχε σχεδιαστεί με τις πιο πρωτοποριακές.

Κύριος σκοπός της αποστολής ήταν να δοκιμάσει νέες 12 νέες τεχνολογίες για μελλοντική χρήση. Ανάμεσά τους ήταν η ιονική προώθηση, ηλιακοί συλλέκτες που εστίαζαν το φως για την παραγωγή ενέργειας, λογισμικό αυτόνομου ελέγχου του σκάφους με στοιχεία τεχνητής ευφυΐας, μία μινιατούρα κάμερα και φασματογράφο, ένα πολύ μικρό πομποδέκτη κά. Παρόλα αυτά επί ένα χρόνο που δοκιμαζόταν όλα αυτά τα υποσυστήματα, όλα πήγαν κατ ευχήν και με 100% επιτυχία.

Το όνειρο της ομάδας όμως ήταν να στείλουν το DS1 σε ένα κομήτη. Κάθε φορά που άναβαν τη μηχανή και δοκίμαζαν τεχνολογίες προσπαθούσαν να αφήσουν ανοικτό το ενδεχόμενο. Και να που η ευκαιρία παρουσιάστηκε και το OK για την επίσκεψη δόθηκε.

Οι επιστήμονες θα προσπαθήσουν να μαζέψουν στοιχεία για τον πυρήνα του κομήτη με ένα σκάφος που ποτέ δεν σχεδιάστηκε για αυτό το σκοπό. Ίσως η επίσκεψη αποτύχει μιας και το περιβάλλον που θα συναντήσει πλησιάζοντας είναι εχθρικό, με διαστημικά θραύσματα που η ταχύτητα του σκάφους (16,5 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο) κάνει τη σύγκρουση με κάθε ένα από αυτά μοιραία. Αν πετύχει θα αποκομίσουμε επιπλέον γνώσεις για τα περίεργα αυτά διαστημικά σώματα, τους κομήτες.

Στα τέλη του 1999 και αφού είχε τελειώσει η βασική αποστολή του DS1, χάλασε η κάμερα του οπτικού συστήματος προσδιορισμού θέσης. Η ειρωνεία είναι ότι το σύστημα αυτό δεν ήταν ένα από τα προς δοκιμή αλλά κάποιο παλιό αξιόπιστο υποσύστημα.

Οι υπεύθυνοι όμως του προγράμματος βρήκαν ευκαιρία να εξασκήσουν την εφευρετικότητά τους. Έστειλαν εντολές στο ήδη «έξυπνο» λογισμικό του σκάφους έτσι ώστε να μετατρέψει την πειραματική μικροκάμερα του σκάφους σε κάμερα οπτικού προσδιορισμού θέσης. Αυτό έγινε με επιτυχία.

Αλλά η κάμερα δεν μπορεί να εκτελέσει προσδιορισμό θέσης και ταυτόχρονα να τραβάει φωτογραφίες του κομήτη, οπότε κατά το τελικό στάδιο προσέγγισης θα χρησιμοποιηθεί το γυροσκόπιο οπτικών ινών του DS1 για διατήρηση του προσανατολισμού, σύστημα που όμως δεν είναι τόσο ακριβές.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ