Literature

Η δίκαιη αξιολόγηση του Ηροδότου ως ιστορικού δεν πρέπει να έχει ως αφετηρία το πόσο υστερούσε αυτός έναντι του Θουκυδίδη, αλλά τις πηγές που είχε στη διάθεσή του

Στο κέντρο του ηροδότειου έργου βρίσκεται ο άνθρωπος, ενώ οι όποιες γεωγραφικές παρεκβάσεις συνάπτονται ως επί το πλείστον με τις συνθήκες ζωής του ανθρώπου

Κατηγορηματική απάντηση στο ερώτημα αν το έργο του Ηροδότου έμεινε ανολοκλήρωτο δεν είναι εύκολο να δοθεί, καθώς ορισμένες προαναγγελίες του κατά τη διάρκεια της αφήγησης των γεγονότων μπορεί να έμειναν ανεκτέλεστες λόγω απροσεξίας και μόνον

Η εκστρατεία του Ξέρξη εναντίον των Ελλήνων καλύπτεται από τα τελευταία τρία βιβλία του έργου του Ηροδότου

Το κύριο μέρος του έκτου βιβλίου του Ηροδότου είναι αφιερωμένο στην ατυχή εκστρατεία του Δαρείου εναντίον των Ελλήνων και στην πρώτη μεγάλη νίκη των Αθηναίων στο Μαραθώνα

Οι πέρσες βασιλιάδες Κύρος, Καμβύσης και Δαρείος κατέχουν κεντρική θέση στα τρία πρώτα βιβλία του Ηροδότου

Ο Ηρόδοτος ονομάστηκε από τον Κικέρωνα pater historiae (πατέρας της ιστορίας), επειδή πρώτος σχεδίασε ένα μεγάλο ιστορικό έργο με εσωτερική ενότητα και εργάστηκε επ’ αυτού επιτυχώς

Η συνάντηση του Ηροδότου με την Αθήνα, την πόλη του Περικλή, το κέντρο της πνευματικής ζωής των Ελλήνων, στάθηκε αποφασιστικής σημασίας για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του ανθρώπου και του συγγραφέα

Ο Ηρόδοτος απέκτησε το δικαίωμα του πολίτη των Θουρίων, γι’ αυτό και σε χειρόγραφα του έργου του αναφέρεται όχι μόνο ως Αλικαρνασσεύς αλλά και ως Θούριος

Ο Ηρόδοτος διατήρησε μεν διά βίου την κλίση του προς το δωρικό χαρακτήρα, το χαρακτήρα της δωρικής φυλής, αλλά γνώρισε και τον ιωνικό χαρακτήρα, χωρίς βεβαίως να γοητευτεί από αυτόν

Ο Δάμων κατάφερε να συλλάβει σε όλο του το βάθος το ζήτημα της επίδρασης της μουσικής στο χαρακτήρα και τη συμπεριφορά του ανθρώπου

Ο Δάμων, ο οποίος καταγόταν από τον αττικό δήμο της Όας (Πανδιονίδα φυλή), συνδέθηκε στενά με τον Περικλή, από τη μια ως δάσκαλός του στη μουσική και από την άλλη ως σύμβουλός του στις πολιτικές υποθέσεις

Δυναμική ήταν κατά τους Κλασικούς Χρόνους η εξέλιξη του επιγράμματος, ενώ η επική ποίηση έκανε αισθητή την παρουσία της στον 5ο αιώνα π.Χ. κυρίως χάρη στον Χοιρίλο από τη Σάμο και τον Αντίμαχο από την Κολοφώνα

Πέραν του διθυράμβου, σε μεγάλη ακμή κατά την Κλασική Εποχή υποθέτουμε ότι βρίσκονταν το σκόλιο και η ελεγεία, δεδομένου ότι ένα μεγάλο μέρος της ανδρικής ζωής κατελάμβανε —όπως και στην Αρχαϊκή Εποχή— η χαρούμενη συντροφιά του συμποσίου

Ο Οιδίποδας οδηγείται από την απόλυτη πτώση στη μέγιστη ανύψωση (αφηρωισμός) και καθιερώνεται ως προστάτης της αττικής γης

Στον «Οιδίποδα τύραννο» βλέπουμε τον άνθρωπο που χτυπήθηκε με φοβερό τρόπο και τιμωρήθηκε με πολύ μεγάλη σκληρότητα από τους θεούς, ενώ στον «Οιδίποδα επί Κολωνώ», παραδόξως, ο ίδιος άνθρωπος είναι ταυτόχρονα ο εκλεκτός των θεών

Το μήνυμα του «Φιλοκτήτη» θα μπορούσε να συνοψιστεί στην ακόλουθη φράση του Πινδάρου: «Το φυσικό τους δεν το αλλάζουν ούτε η κόκκινη αλεπού ούτε το βροντερό λιοντάρι»

Τη μοίρα του Φιλοκτήτη πραγματεύτηκαν και οι τρεις μεγάλοι της αττικής τραγωδίας

Κεντρική ιδέα της «Ηλέκτρας» είναι η απονομή της δικαιοσύνης και η αποκατάσταση της ισορροπίας που διαταράχθηκε βίαια από τους σφετεριστές της εξουσίας

Η Ηλέκτρα ξεσκεπάζει την υποκρισία της Κλυταιμνήστρας και υπερασπίζεται το δίκαιο και τη θέση του σε αυτόν τον κόσμο