Από το 1985, ο Scott Covert έχει κάνει σκοπό της ζωής του να αναζητάει νεκρές διασημότητες

Από το 1985, ο Covert έχει αφοσιωθεί αποκλειστικά σε ένα πράγμα: ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο αναζητώντας τάφους διασημοτήτων, από τη Μέριλιν Μονρόε μέχρι την Έιμι Γουάινχαουζ, και παίρνει αποτυπώματα από τις ταφόπλακες.

Τι μπορεί να κρύβεται πίσω από ένα όνομα; Η Ιουλιέτα πίστευε ότι κάθε τριαντάφυλλο, έχει γλυκιά μυρωδιά, ανεξάρτητα από το όνομα του. Ο καλλιτέχνης Scott Covert, όμως διαφωνεί. Για εκείνον το όνομα είναι το παν.

Από το Λος Άντζελες μέχρι τη Μόσχα, από την Αίγυπτο μέχρι την Αγγλία, έχει κυνηγήσει τους μεγάλους, τους σημαντικούς, τους θλιβερούς και τους αποκρουστικούς

Εδώ και δεκαετίες ο Scott Covert, ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο «συλλέγοντας» ονόματα. Φρανκ Σινάτρα. Marilyn Monroe. Andrew Cunanan. Valerie Solanas. Sammy Davis Jr. Judy Garland. Candy Darling. Ο Σάχης του Ιράν. Edith Bouvier Beale. Αστέρες, μορφές λατρείας, ηγέτες, δολοφόνοι, φίλοι: Ο Covert ασχολείται με εκείνους που το όνομα τους αντιπροσωπεύει κάτι, είτε αυτό το «κάτι» είναι το ταλέντο, η τραγωδία ή η κακή φήμη. Οι μέθοδοι απόκτησης του Covert είναι αντισυμβατικές και απτές. Παίρνει αποτυπώματα, με τη μέθοδο της σκιαγράφησης, από τις ταφόπλακες τους.

Αυτές οι αποτυπώσεις σχηματίζουν τη βάση για τη συλλογή του με πίνακες, με τίτλό «Monuments» : πυκνά, συνήθως τεράστια έργα, όπου το χρώμα αναμετράται με το κείμενο.

View this post on Instagram

A post shared by Scott Covert (@the_dead_supreme)

«Προτιμάς τους Rolling Stones ή τους Beatles;»

Οι πίνακες του Covert εκτίθενται επί του παρόντος στην γκαλερί Studio Voltaire του Λονδίνου. Το «C’est la Vie» είναι η πρώτη του ατομική έκθεση εκτός ΗΠΑ, αλλά ασχολείται με την «αποτυπωματική» τέχνη εδώ και σχεδόν σαράντα χρόνια.

Έκανε την πρώτη του σκιαγράφηση σε τάφο το 1985, όταν ήταν μόλις τριάντα χρόνων: The Dead Supreme, ως φόρο τιμής στο ιδρυτικό μέλος των Supremes, Florence Ballard, που πέθανε το 1976 σε ηλικία μόλις 32 ετών. «Ήμουν πάντα φαν των Supremes», εξηγεί στο BBC Culture τηλεφωνικά από τη Νέα Υόρκη. «Ξέρετε, κάνω αυτό το αστείο. Είμαι φίλος με τη Θεοδώρα Ρίτσαρντς, την κόρη του Κιθ Ρίτσαρντς και όταν με ρώτησε: «Προτιμάς τους Rolling Stones ή τους Beatles;», εγώ απάντησα, «τις Supremes». Δεν ήταν σίγουρος για το τι ακριβώς έκανε όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά τον τάφο του Ballard στο νεκροταφείο Detroit Memorial Park, αλλά ήξερε ότι ήθελε να κάνει μια σκιαγράφηση. «Όταν το έκανα, [ο τρόπον τινά καμβάς] γλίστρησε. Έτσι το έκανα ξανά, με διαφορετικό χρώμα. Και τότε ήταν που μου άναψαν τα λαμπάκια». Στη συνέχεια, το έδειξε στον φίλο του, τον ηθοποιό και συγγραφέα Cookie Mueller, ο οποίος πρότεινε στον Covert να εγκαταλείψει την υποκριτική και να επικεντρωθεί στην τέχνη του.

Από τότε, ο Covert έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο αναζητώντας τάφους ανθρώπων, που το όνομα τους έχει ιστορία. Από το Λος Άντζελες μέχρι τη Μόσχα, από την Αίγυπτο μέχρι την Αγγλία, έχει κυνηγήσει τους μεγάλους, τους σημαντικούς, τους θλιβερούς και τους αποκρουστικούς.

View this post on Instagram

A post shared by Scott Covert (@the_dead_supreme)

Είναι μια απλή διαδικασία. Διαλέγει ένα όνομα – ή μάλλον, «δαιμονίζεται» ο ίδιος, από ένα όνομα. Φορτώνει ένα αυτοκίνητο ή μια βαλίτσα με μουσελίνα, χαρτί, κάρβουνο, λαδομπογιές και χρώματα. Ίσως και μερικούς εν εξελίξει πίνακες. «Αναρωτιέμαι τι στο διάολο θα κάνω με όλα αυτά; » λέει. «Και μετά συνεχίζω το ταξίδι». Το ταξίδι είναι μια μορφή ανασταλτικής αναμονής. Πρέπει να φτάσει εκεί για να δει τι θα προκύψει – τι είδους συνομιλία επιθυμεί να δημιουργήσει με αυτή τη σιωπηλή φιγούρα της οποίας η φήμη έχει υπερβεί τη σωματική της ύπαρξη.

Η έλξη του Covert για τα νεκροταφεία ξεκινά από τα νεανικά του χρόνια

Η αποτέφρωση δεν αρέσει στον Covert

Το όνομα του είναι εύστοχο, δεδομένου ότι κατά καιρούς αναγκάστηκε να είναι κάπως ύπουλος στη συγκεκριμένη διαδικασία. Για παράδειγμα, μπορεί να σας πει ιστορίες για το πώς έβαλε έναν φίλο του να αποσπάσει την προσοχή του φύλακα ασφαλείας έξω από τον τάφο της Ελίζαμπεθ Τέιλορ ή για το πώς τον έδιωξαν από το νεκροταφείο Edgwarebury, όπου είναι θαμμένη η Έιμι Γουάινχαουζ. «Θέλω να πω, είμαι μεγαλύτερος τώρα… Αλλά έχω σκαρφαλώσει πάνω από φράχτες στη μέση της νύχτας με φακό», αφηγείται γελώντας. Ανεξάρτητα από τα χρόνια που έχουν περάσει, παραμένει επίμονος στην επιδίωξη του. Το μόνο πράγμα που θα τον σταματήσει είναι η κυριολεκτική έλλειψη τάφων. «Πολλοί άνθρωποι αποτεφρώνονται και διασκορπίζονται», αναστενάζει. «[Αυτό] με εκνευρίζει».

View this post on Instagram

A post shared by Scott Covert (@the_dead_supreme)

Η έλξη του Covert για τα νεκροταφεία ξεκινά από τα νεανικά του χρόνια. «Ζούσα κοντά σε ένα αποικιοκρατικό νεκροταφείο στο Νιου Τζέρσεϊ και πηγαίναμε εκεί και [κάναμε χαρακτικά], ξέρετε, με τα κρανία και τέτοια… στην τέταρτη και πέμπτη τάξη», εξηγεί. Γι’ αυτόν δεν είχε να κάνει μόνο με τους τάφους ή με το τι αντιπροσώπευαν, αλλά και με το περιβάλλον. Του άρεσε η μοναξιά. «Είμαι μοναχικός», λέει χαρωπά. Σήμερα, εξακολουθεί να εργάζεται, σε μεγάλο βαθμό, μόνος του, ενώ συχνά περνάει τον χρόνο του σε λεωφόρους, αναζητώντας απομονωμένα νεκροταφεία. Αυτή τη στιγμή σχεδιάζει ένα ταξίδι στον τάφο της Κουβανοαμερικανίδας ζωγράφου, γλύπτριας και performance artist Ana Mendieta στο Cedar Memorial Park της Αϊόβα. Μπορεί επίσης να κάνει μια στάση στον τάφο του Αμερικανού γοτθικού καλλιτέχνη Grant Wood, επίσης στην Αϊόβα. Αν περάσει από το Ντιτρόιτ, πιθανόν να περάσει από τον τάφο της Αρίθα Φράνκλιν. Στο Σικάγο, σίγουρα θα επισκεφθεί διάφορους μουσικούς του μπλουζ, μεταξύ των οποίων και τον Τσέστερ Μπερνέτ. Μετά τη Mendieta- ίσως κατευθυνθεί επίσης νότια στο Κάνσας Σίτι για τον σαξοφωνίστα Charlie Parker και την υπερασπίστρια της μετριοπάθειας Carrie Nation.

*Με πληροφορίες από BBC | Κεντρική φωτογραφία θέματος:  Scott Covert