Βάλτε τον Γκάλη στο αεροπλάνο!

Την ώρα που η Εθνική ομάδα μπάσκετ ετοιμάζεται για το τελευταίο (στην Ελλάδα) αγωνιστικό της τεστ στο παραδοσιακό τουρνουά Ακρόπολις, ένα από τα βασικά αντικείμενα συζήτησης στους κύκλους της ομάδας ήταν η βραδιά για τον Νίκο Γκάλη.

Η παρουσία και μόνο του κορυφαίου παίκτη του Ελληνικού μπάσκετ όλων των εποχών (και ενός εκ των κορυφαίων της Ευρώπης) στην όμορφη τελετή απόσυρσης της φανέλας του την περασμένη Παρασκευή στο ΟΑΚΑ, αποτέλεσε σημείο αναφοράς και για τους διεθνείς μας που έζησαν με έντονα τα συναισθήματα αυτή τη βραδιά.

«Κόουτς θα με βάλεις» ρώτησε χαριτολογώντας τον Δημήτρη Ιτούδη ο Νίκος Γκάλης σε κάποια στιγμή της εκδήλωσης και ο ομοσπονδιακός τεχνικός απάντησε: «Θα ήταν η μεγαλύτερη ευλογία της ζωής μου αυτό».

Ο κόουτς της Εθνικής μας ομάδας μάλιστα δημοσίευσε δύο φωτογραφίες με τον Νίκο Γκάλη, η μία από τη βραδιά της εκδήλωσης και η άλλη από τα νιάτα του, 30 χρόνια πριν, όταν ως φοιτητής είχε την τύχη να συναντήσει τον μύθο του ελληνικού μπάσκετ και να φωτογραφηθεί μαζί του.

«Μόνο τόνους από σεβασμό για τον το θεό του ελληνικού μπάσκετ με τον οποίο συναντήθηκα για πρώτη φορά 30 χρόνια πριν και τώρα είχα το προνόμιο στην τελετή απόσυρσης της φανέλας του να είμαι ο προπονητής της Εθνικής ομάδας» έγραψε στο ίνσταγκραμ ο Δημήτρης Ιτούδης την ώρα που ο συνεργάτης του Σωτήρης Μανωλόπουλος δεν μπορούσε να κρατήσει τα δάκρυά του όταν η φανέλα με το Νο 4 ανέβαινε στον ουρανό του ΟΑΚΑ.

«Το να παίζουμε μπροστά στον καλύτερο μπασκετμπολίστα που έχει αναδείξει η χώρα είναι μεγάλη υπόθεση. Στη βράβευσή του μου σηκώθηκε η τρίχα. Είναι κάτι πολύ μεγάλο, αξίζει το κάθε χειροκρότημα και είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτή τη γιορτή που έγινε σήμερα. Ελπίζουμε να έρθει να μας στηρίξει και στο μέλλον» είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης ένα από τα νέα ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ.

Ο οποίος γεννήθηκε πέντε χρόνια μετά το τελευταίο παιχνίδι του Νίκου Γκάλη στην καριέρα του με τον Παναθηναϊκό κόντρα στους Αμπελοκήπους στο Μέτς εκείνο τον Οκτώβριο του 2014 όπου μετά από έντονη λογομαχία με τον Κώστα Πολίτη (που δεν τον είχε βάλει στον αγώνα πρώτη πεντάδα) έφυγε με ταξί από το γήπεδο και ένα χρόνο αργότερα περίπου ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το μπάσκετ.

Ο πρόεδρος της ΕΟΚ, Βαγγέλης Λιόλιος, έκανε το σωστό και τίμησε μέσω της ομοσπονδίας τον μύθο του ελληνικού μπάσκετ όπως θα έπρεπε να είχε συμβεί εδώ και πολύ καιρό.

Μήπως το επόμενο βήμα είναι να τον…βάλει στο αεροπλάνο για τη Μανίλα και τις Φιλιππίνες να είναι κοντά στην εθνική ομάδα ως τη μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης ;

Μπορεί να υπερβάλλουμε λίγο αλλά τέτοιες προσωπικότητες – εφόσον φυσικά το επιθυμούν και οι ίδιοι – πρέπει να μένουν κοντά στο άθλημα που υπηρέτησαν επί δεκαετίες, με τον συγκεκριμένο μάλιστα παίκτη να του αλλάζει και ταυτότητα βάζοντάς το ελληνικό μπάσκετ για τα καλά στο παγκόσμιο χάρτη.

Το πάθος, η αυταπάρνηση και φυσικά ο επαγγελματισμός του Νίκου Γκάλη (όπως τον έφερε μαζί του από τις ΗΠΑ) σε μια εποχή που το μπάσκετ ήταν περισσότερο ερασιτεχνικό ενέπνευσε μια ολόκληρη γενιά και άλλαξε το στάτους προς το καλύτερο.

Το εντυπωσιακό είναι όπως φάνηκε και στο γήπεδο, ότι ακόμα και τώρα και με την παρουσία του και μόνο εμπνέει νέους παίκτες που ουσιαστικά έχουν ακούσει από τους μεγαλύτερους για τα κατορθώματά του και τον έχουν θαυμάσει μόνο από βιντεάκια στο youtube.

Δεν θα ξεχάσουμε το 1997 στο παρθενικό του Ευρωμπάσκετ ως προπονητής (μια χρονιά μετά την απόσυρση του σε μια μαγική βραδιά στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα) το πως ενέπνεε τους παίκτες ο Παναγιώτης Γιαννάκης με τους οποίους μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν συμπαίκτης (όπως ο Φάνης Χριστοδούλου, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και ο Γιώργος Σιγάλας).

Είναι πολύ σημαντικό το να μπορούν να μεταλαμπαδεύουν την εμπειρία τους στους επόμενους ακόμα και με την παρουσία τους και μόνο.