Δημοτικό Θέατρο Πειραιά: Ο Robert Wilson σκηνοθετεί τις «Τρεις Ψηλές Γυναίκες»

Από την Susan Daboll στον χώρο της γκαλερί του ιστορικού Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσού στην Αθήνα

Ο Γιάννης Νιάρρος, ο Βασίλης Μαγουλιώτης, ο Ηλίας Μουλάς, ο Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος, ο Θανάσης Δήμου, ο Γιώργος Τζαβάρας κι ο Γιώργος Μπουκαούρης συναντιούνται επί σκηνής και πάλι, κάτω από τον καλοκαιρινό ουρανό, για μερικά ακόμη ξέφρενα ταξίδια στον κόσμο της μπλόφας και του ρίσκου σ’ αυτήν την αξέχαστη κωμωδία αδρεναλίνης

Η 18λεπτη ταινία Scénarios του σκηνοθέτη θα κάνει πρεμιέρα στο φετινό φεστιβάλ των Καννών συνοδευόμενη από μια 34λεπτη εισαγωγή.

Το θρίλερ του 1974 είχε προβλέψει έξυπνα την αυξανόμενη σημασία της τεχνολογίας και την έλλειψη της ιδιωτικότητας στη ζωή μας, πεντήντα χρόνια πριν.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, ο μυθιστοριογράφος, τότε αμφιλεγόμενος πολεμικός ανταποκριτής, ενθάρρυνε τους επίδοξους συγγραφείς με ειλικρίνεια και χιούμορ.

Έχουν υπάρξει αμέτρητες κινηματογραφικές ερμηνείες των βιβλίων της Βίβλου, αλλά λίγες έχουν αντέξει στο χρόνο. Μία από αυτές που μπορεί να χαρακτηριστεί κλασική είναι το «Il Vangolo Secondo Matteo» (Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο) του Πιέρ Πάολο Παζολίνι, του 1964.

Μετά τις έντονες αντιδράσεις το υπουργείο Πολιτισμού απέδωσε το περιστατικό σε άτομα που «εμφιλοχώρησαν», όμως συνδικαλιστές αμφισβητούν ότι τα πράγματα είχαν έτσι

Από 29 Μαΐου και κάθε Τετάρτη στο Θέατρο Άλσος. Καλεσμένοι στις δύο πρώτες παραστάσεις η Νατάσσα Μποφίλιου και ο Βύρων Θεοδωρόπουλος.

Το «Με ένα Άρλεκιν ξεχνιέμαι», ένα από τα πιο δυνατά μότο της ιστορίας της διαφήμισης.

«Το σεξ επέστρεψε!», φώναξε ένας προφανώς ενθουσιασμένος άνδρας στο τέλος μιας προβολής της ταινίας «Challengers» στο Δυτικό Χόλιγουντ της Καλιφόρνια, αυτόν τον μήνα.

Οι λάτρεις του κινηματογράφου προτείνουν μια ταινία του Τομ Χανκς που συχνά ξεχνάμε.

Η διάσημη ηθοποιός γράφει καθημερινά ημερολόγιο ευγνωμοσύνης εδώ και χρόνια.

To 2023, είκοσι χιλιάδες άνθρωποι την ημέρα - αψήφησαν το πλήθος για να μπορέσουν να θαυμάσουν το αινιγματικό χαμόγελο της Μόνα Λίζα, βγάζοντας συχνά selfies μπροστά από τον πίνακα.

Το ακίνητο ανήκε στον αείμνηστο Σινάτρα από το 1963.

Η ταινία ακολουθεί έναν μοναχικό, πρώην κατάσκοπο, ο οποίος βγαίνει από την κρυψώνα του με αφορμή τον αινιγματικό νέο γείτονα.