Το ζήτημα της αυτοδυναμίας

Προς τις εκλογές, κάθε συζήτηση και αντιπαράθεση πολιτική για τα μικρά ή τα μεγάλα θα περιέχει το ζήτημα της αυτοδυναμίας. Ο διακηρυγμένος με κάθε τρόπο πολιτικός στόχος της αυτοδυναμίας οδηγεί σε επαναληπτικές εκλογές. Η αυτοδυναμία ταυτίζεται με τη σταθερότητα, γύρω της όλα θα αναπτυχθούν.

Το ζήτημα της αυτοδυναμίας συνοδεύεται από τρία ερωτήματα:

– είναι θεμιτή η αυτοδυναμία;

– είναι εφικτή η αυτοδυναμία;

– είναι χρήσιμη η αυτοδυναμία;

Με την προσθήκη ότι αυτοδυναμία σημαίνει παντοδυναμία, μπορεί κανείς να διερευνήσει τις απαντήσεις.

1.       Φυσικά είναι θεμιτή η επιδίωξη αυτοδυναμίας. Κάθε κόμμα, κάθε πολιτική δύναμη δικαιούται να διεκδικεί την μεγαλύτερη δυνατή απήχηση στην κάλπη. Ως την παντοδυναμία. Ο κατακερματισμός που συνοδεύει κάθε κοινωνικό σώμα καθιστά το θεμιτό πολιτική φαντασία.

2.       Δεν είναι σήμερα εφικτή η αυτοδυναμία. Κανείς βέβαια δεν γνωρίζει τις συνθήκες του μέλλοντος. Το ανέφικτο ζυγίζεται με βάση τα σημερινά δεδομένα, όπως αυτά επιμένουν και μέσα από τη δημοσκοπική καταγραφή. Αυτή τη δυσκολία που θα αντιμετωπίσει το κυβερνητικό κόμμα μόνο οι δυνάμεις της Αντιπολίτευσης μπορούν να περιορίσουν. Μόνο η δική τους αδυναμία μπορεί να διευκολύνει το στόχο. Δεν πρέπει να αποκλείουμε τα κόμματα της Αντιπολίτευσης να χαρίσουν την αυτοδυναμία στη Νέα Δημοκρατία.

3.       Αν η αυτοδυναμία ταυτιζόταν με την αποτελεσματική διακυβέρνηση τότε οι τόσες αυτοδύναμες και ισχυρές Κυβερνήσεις θα έπρεπε, ανεμπόδιστα, να είχαν πετύχει καλύτερες επιδόσεις στη διαδρομή. Η Ελλάδα θα έπρεπε να πρωτοπορεί και να πρωτεύει. Και όμως , αν και η παιδαγωγική της αυτοδυναμίας εμπότισε τα πάντα, ταυτόχρονα , ως συνθήκη παντοδυναμίας υπονόμευσε τα πάντα. Η ζωή διδάσκει και διδάσκει καλύτερα αν αυτό προκύπτει και από την κάλπη. Η ανάγκη της συνεννόησης είναι ισχυρότερη από τα κομματικά σχέδια. Θα δούμε αν ο λαός υποψιάζεται αυτή την ανάγκη.