Το τέλος του μήνα

Όλα τα έχουν πει αυτοί οι αρχαίοι.

Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, η λέξη «τέλος» σημαίνει «σκοπός».

Και ποιος είναι ο βασικός μας σκοπός στην αρχή κάθε μήνα;

Να κατορθώσουμε να φτάσουμε ως το τέλος του.

Και να που τα καταφέραμε. Το πώς βέβαια τα καταφέραμε, ένας θεός ξέρει.

Από τον καιρό που έσκασε η φούσκα της νεοελληνικής ευημερίας, ο σκοπός αυτός γινόταν όλο και πιο δυσπρόσιτος. Ομως η αλήθεια είναι ότι τους τελευταίους μήνες το κακό έχει παραγίνει.

Ο μήνας μοιάζει όλο και περισσότερο με τρενάκι roller coaster, τρενάκι του λούνα παρκ, που λέγαμε παλιά.

Πληρώνεσαι. Το τρενάκι τρέχει γρήγορα, αλλά όχι υπερβολικά, και κάνει και κάποιες διασκεδαστικές απότομες στροφούλες. Τέλεια! Όλα μοιάζουν υπέροχα.

Νιώθεις πλούσιος, χαίρεσαι τη ζωή σου, πληρώνεις νοίκι, δόσεις, λογαριασμούς, βάζεις βενζίνη. Το ρίχνεις έξω: «Θα βγούμε και σήμερα για ποτό, κυρ Στέφανε!».

Μπαίνεις στο σούπερ-μάρκετ σαν κροίσος. Σου ‘ρχεται ν΄ ανάψεις πούρο. Παραγγέλνεις τυριά και αλλαντικά λες και παραγγέλνεις πιάτα και λουλούδια στον Καρρά.

Πλησιάζουμε στα μέσα του μήνα.«Ρε ‘συ…Το  υπόλοιπο λογαριασμού αρχίζει και πέφτει επικίνδυνα». Το τρενάκι και η ζωή τραβούν την ανηφόρα…

Ανηφόρα…ανηφόρα…ανηφόρα…ώσπου…

Μπήκαμε στο τελευταίο δεκαήμερο του μήνα.

Κατρακύλα με τα φρένα σπασμένα…

Τα λεφτά στον τραπεζικό λογαριασμό αγγίζουν τον πάτο και, σαν να γίνεται επίτηδες κάθε φορά, ακριβώς τώρα είναι που σκάνε από παντού απρόοπτα έξοδα, τα γνωστά και ως «κερατιάτικα» και υποχρεώσεις που έπαιρνες όρκο ότι είχες τακτοποιήσει πριν δύο εβδομάδες, όταν ακόμα «το φυσούσες».

Έχετε δει τρενάκι λούνα παρκ σε κατακόρυφη πτώση; Τα πιτσιρίκια, με τη ζηλευτή τους άγνοια κινδύνου, διασκεδάζουν και ουρλιάζουν ξετρελαμένα. Οι γονείς τους, δακρυσμένοι από τον φόβο, ουρλιάζουν πανικόβλητοι, αλλά από μέσα τους.

25 του μήνα. Είναι οι ημέρες που αποκτά αξία το κέρμα του 10λεπτου, που το άδειο ψυγείο σού υπενθυμίζει πόσο κακό κάνει να τρως το βράδυ, και το λαμπάκι του ντεπόζιτου πόσο καλό σού κάνει το περπάτημα.

Ξημέρωσε η τελευταία ημέρα του μήνα και, αν ανήκεις στους τυχερούς, αύριο πληρώνεσαι. Ξύπνησες σαν τον ναυαγό που βλέπει μια κουκίδα να τον πλησιάζει.

Ετοιμάζεσαι για τη δουλειά. Διαλέγεις ένα παντελόνι που είχες να φορέσεις καιρό και βάζεις τα χέρια στις τσέπες για να τις ισιώσεις.

«Μα τι είναι αυτό;»

Βγάζεις το χέρι σου και το κοιτάς αποσβολωμένος.

Ένα 20εύρω, ξεχασμένο στο παντελόνι σου από τον περσινό χειμώνα. Είσαι πλούσιος! Έχει να σου συμβεί αυτό από τότε που έπαιρνες χαρτζιλίκι!

Ο Θεός αγαπάει και τον νοικοκύρη…Σωτήρια η αποφασιστικότητά σου να κατεβάσεις Κυριακάτικα τα χειμωνιάτικα. Μια ανάσα ζωής την κρίσιμη στιγμή.

Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρευέται… Κρατάς μία από τις δεκάδες αποδείξεις που χώνεις σε τσέπες δεξιά και αριστερά.

Χρωστάς και 1.5 ευρώ στον Παναγιώτη, λες να το θυμηθεί σημερα;

Μαζεύεις τα κομμάτια σου και πας στη δουλειά.

Δυστυχώς δεν γίνεται οι ιστορίες να έχουν πάντα happy end…

Αν και εδώ που τα λέμε, πόσο πιο happy να είναι το τέλος από το ότι, και αυτήν τη φορά, κατάφερες να φτάσεις στο τέλος του μήνα;

Κουράγιο…Λίγες ώρες έμειναν…