Ελα μωρέ…

Τον Φεβρουάριο του 2017, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ο καθηγητής της σχολής (σήμερα υφυπουργός Παιδείας) Αγγελος Συρίγος έπεσε θύμα βιαιοπραγίας από νεαρούς στους οποίους έκανε παρατήρηση επειδή έφτιαχναν γκράφιτι σε τοίχο. Ο Συρίγος κατέφυγε στη Δικαιοσύνη και, από τους δύο η ταυτότητα των οποίων επιβεβαιώθηκε, ο ένας καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλακή κι ο άλλος σε έναν χρόνο φυλακή με αναστολή. Η προσφυγή του στη Δικαιοσύνη εξαγρίωσε τους λεγόμενους αντιεξουσιαστές της σχολής, που άρχισαν να παρεμποδίζουν το μάθημά του, ενώ στην Αθήνα κυκλοφόρησαν αφίσες με τη μορφή του, με απειλές και απρεπείς εναντίον του χαρακτηρισμούς. Ηταν απαραίτητη η συμπαράσταση του πολιτικού κόσμου, και του παρασχέθηκε, ενώ αυτονόητη ήταν η συμπαράσταση του Τύπου. Σε κάθε περίπτωση ήταν μια δυσάρεστη εμπειρία, χάρη στην οποία γνώρισε από πρώτο χέρι τι σημαίνει βία στα πανεπιστήμια.

Πριν από μερικές μέρες, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, κατά τις καταγγελίες αναρχικοί χτύπησαν έναν φοιτητή επειδή είχε εκφραστεί δημοσίως υπέρ της δημιουργίας πανεπιστημιακής αστυνομίας. Δεν ήταν το μόνο περιστατικό. Μάθαμε για την προσπάθεια να χτιστεί τοίχος που θα επισημοποιούσε μια κατάληψη στην Πολυτεχνειούπολη. Αλλά φοιτητής, που εκπροσωπεί την ανεξάρτητη φιλελεύθερη φοιτητική παράταξη ΠάΝΚΣ, μας ενημέρωσε και για πολλές ακόμα οργανωμένες πράξεις ιδεολογικού χουλιγκανισμού: υπήρξε επεισόδιο με βιαιοπραγία κατά δύο ακόμα φοιτητών στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, έσπασαν το αυτοκίνητο αντιπρύτανη του Πολυτεχνείου, κράτησαν όμηρο καθηγητή που εναντιώθηκε στην αφισορύπανση, επιτέθηκαν σε φοιτητικό πάρτι με φωτοβολίδες και ρόπαλα.

Για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση, η πολιτεία έχει δρομολογήσει δομές αστυνόμευσης στα πανεπιστήμια – και κυρίως τη λειτουργία της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Αλλά, ως φαίνεται, κανείς δεν θέλει να αναλάβει το πολιτικό κόστος, γι’ αυτό και τα πράγματα είναι όπως τα αφήσαμε προ πανδημίας. Μάλιστα, ο υφυπουργός Παιδείας, Αγγελος Συρίγος, αναφερόμενος στον ξυλοδαρμό του φοιτητή στην ΑΣΟΕΕ, που πήρε δημοσιότητα, έκανε την ακόλουθη αδιανόητη δήλωση:

«Στο περιστατικό της ΑΣΟΕΕ βρήκαν κάποιον τον οποίο αντιπαθούσαν, υπήρξε προπηλακισμός, δεν ήταν κάτι το οποίο το πήγαιναν γυρεύοντας».

Πάλι καλά που δεν είπε: Ελα μωρέ, ένας αντιπαθής σπασίκλας τις έφαγε. Και στο κάτω κάτω, προκάλεσε με τις απόψεις του.

Αν ο υφυπουργός κάνει αυτή τη δήλωση, δεν δικαιούται ο οιοσδήποτε να σκεφτεί αναδρομικά ότι και εκείνος εδάρη, τότε, στο Πάντειο, επειδή ήταν αντιπαθής; Ετσι θα συζητάμε για την πολιτική βία στους δημόσιους χώρους;

Και κυρίως, έτσι θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση ένα φαινόμενο που, προεκλογικά, υποσχόταν ότι θα πατάξει; Πρέπει να συμβεί κάτι αποτροπιαστικά κακό για να αναλάβει εκ των υστέρων η πολιτεία τις ευθύνες της;