Χειριστής κλαρκ στην Ελλάδα του 2021

Καλός και άγιος ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κράτους και της δημόσιας διοίκησης – μια διαδικασία υπό εξέλιξη με τα πρώτα της αποτελέσματα να εντυπωσιάζουν «εχθρούς και φίλους» και να διαμορφώνουν ακόμη υψηλότερες προσδοκίες για το άμεσο μέλλον- αλλά υπάρχει και ένα απόθεμα εκκρεμοτήτων με «κλειστά επαγγέλματα» και δαιδαλώδεις  διαδικασίες αδειοδοτήσεων επαγγελματιών που σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το ποια είναι η «πραγματική εικόνα» μιας χώρας. Εκείνη της έκδοσης ψηφιακών πιστοποιητικών με ένα κλικ ή η άλλη, με τις πολύχρονες αναμονές για μια υπογραφή σε ένα χαρτί -διαβατήριο για εξειδικευμένη εργασία;

Ένας καλός φίλος που παραμένει σταθερά στην πλευρά της παραγωγικής- δημιουργικής επιχειρηματικότητας με ρώτησε πριν από λίγες ημέρες αν γνωρίζω πόσα χρόνια και όχι μόνο χρειάζεται ένας ορεξάτος για εργασία νέος να αποκτήσει την άδεια άσκησης επαγγέλματος χειριστή κλαρκ, εκείνο το ανυψωτικό περανοφόρο όχημα που βρίσκεται συνήθως σε αποθήκες μεταφέροντας εμπορεύματα.

Για να είμαι ειλικρινής δεν γνώριζα καν ότι χρειαζόταν άδεια για κάτι τέτοιο και δη σε ένα ελεγχόμενο χώρο μιας παραγωγικής μονάδας. Και όμως… Αποδέχθηκα την άγνοια μου και η κουβέντα συνεχίστηκε με τον φίλο μου να με ενημερώνει ότι η σχετική διαδικασία για την πολυπόθητη άδεια σε ένα ασφυκτικά ελεγχόμενο επάγγελμα διαρκεί τουλάχιστον 2 χρόνια, καθώς ο υποψήφιος χειριστής πρέπει να βρει μια επιχείρηση στην οποία να εργάζεται ήδη ένας παλιός χειριστής που να διαθέτει τη σχετική άδεια. Πιο συγκεκριμένα, ο υποψήφιος χειριστής αφού βρει επιχείρηση που να δεχθεί να κάνει την μαθητεία του αλλά και «μάστορα» που να αποδεχθεί την παρουσία του θα χρειαστεί να συμπληρώσει πραγματικό χρόνο εργασία τουλάχιστον 2 ετών. Και σε αυτά τα 2 χρόνια της μαθητείας θα πρέπει να βρίσκεται υπό την καθημερινή επίβλεψη του «μάστορα». Σε διαφορετική περίπτωση, καλό είναι να ξεγράψει γρήγορα τα όποια όνειρα του για την χορήγηση αδείας… Τόσο απλά, τόσο κυνικά στην Ελλάδα του 2021.

Όλοι όσοι διαθέτουν μια σχετική γνώση από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κάνουν λόγο ότι οι πιστοποιήσεις προσόντων στηρίζονται σε γνώσεις των ενδιαφερομένων που μπορούν να αποκτηθούν μέσα καθορισμένο αριθμό ωρών που περιλαμβάνει θεωρία και πράξη ως ενιαίο σύνολο. Πέραν τούτου ουδέν! Μια εγκεκριμένη από το Κράτος δομή πιστοποίησης μετά την εξέταση των τυπικών και ουσιαστικών προσόντων δίνει το χαρτί- διαβατήριο για εργασία. Απλά, νόμιμα και διάφανα. Υπέρ της εργασίας και της επιχειρηματικότητας, δίχως δεύτερες κουβέντες!

Δυστυχώς, στη χώρα μας – με νωπό το βίωμα των συνεπειών των Μνημονίων- εξακολουθεί να επιβιώνει ένα κράτος εν κράτει βυθισμένο στη προστασία των συντεχνιών κάθε είδους, συμπεριλαμβανομένων και των πολιτευτών παλαιάς κοπής με τα αποκλειστικά ακροατήρια των «βολεμένων» νοικοκυραίων.  Κρίμα για το χρόνο και τον κόπο της προσπάθειας που συνόδευσε την απόπειρα εφαρμογής της περίφημης Εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, ειδικά ως προς το σκέλος των κλειστών αγορών- επαγγελμάτων. Μια σημαντική διαδικασία που απαξιώθηκε και υπονομεύθηκε από πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις αλλά και δυναμικές ομάδες συμφερόντων που επιθυμούν μια χώρα με πολλαπλά βαρίδια στα πλευρά της και με τους διαμεσολαβητές κάθε προέλευσης να αλωνίζουν.

Υ.Γ: Όλοι όσοι θέλουν να μάθουν για τον ελληνικό λαβύρινθο των αδειοδοτήσεων αυτού του είδους ας σπεύσουν να διαβάσουν τις προβλέψεις ενός Προεδρικού Διατάγματος. Είναι διαθέσιμο σε αυτήν εδώ την διεύθυνση: https://www.e-nomothesia.gr/kat-aytokinita/mekhanemata-ergon/pd-113-2012.html.