Οι καταδικασθέντες Χρυσαυγίτες και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι

Είναι δυνατό ο Αρχηγός  Νίκος Μιχαλολιάκος και οι άλλοι να είναι υποψήφιοι στις εθνικές εκλογές , παρότι το Τριμελές Εφετείο Αθηνών τους έκρινε ένοχους για Διεύθυνση Εγκληματικής Οργάνωσης (έγκλημα το οποίο προσβάλει το έννομο αγαθό της Δημόσιας Τάξης και επισύρει μια ποινή κάθειρξης έως 15 έτη);

Σε σχέση με αυτό το εκρηκτικό ζήτημα θα ήθελα πολύ σύντομα να διατυπώσω τις ακόλουθες παρατηρήσεις:

1 Η απάντηση στο ανωτέρω ερώτημα είναι δυστυχώς ναι. Με άλλα λόγια : Με μία εντελώς άτυχη τροποποίηση η οποία έγινε με το άρθρο 59 του Νέου Ποινικού Κώδικα καταργήθηκε η «παρεπόμενη ποινή» της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων και έτσι οι καταδικασθέντες Χρυσαυγίτες θα έχουν -θεωρητικά – το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις επερχόμενες εθνικές εκλογές (όποτε και αν γίνουν).

2 Βεβαίως, η καταδικαστική απόφαση για τους Χρυσαυγίτες είναι απαραίτητο να έχει καταστεί αμετάκλητη. Και υπό την έννοια αυτή ισχυρίζονται πολλοί ότι μέχρι το 2023 (οπότε κατά πιθανότητα θα γίνουν οι εθνικές εκλογές), κάτι τέτοιο δεν θα έχει επιτευχθεί.

Κατά τη γνώμη μου η προσέγγιση τούτη δεν έχει ιδιαίτερο δογματικό βάρος. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι θεωρητικά οι καταδικασθέντες Χρυσαυγίτες θα έχουν τη δυνατότητα να είναι υποψήφιοι ή να ψηφίζουν!

3. Γιατί καταργήθηκε η παρεπόμενη ποινή της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων;΄Γιατί σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του Νέου Ποινικού Κώδικα θεωρήθηκε ως «παρωχημένη» και επίσης γιατί θεωρήθηκε ότι η εκλογική Νομοθεσία είναι εκείνη η οποία είναι απαραίτητο να ρυθμίζει το σχετικό θέμα.

Η άποψη τούτη είναι κατά τη γνώμη μου εσφαλμένη , γιατί μόνο ο Ποινικός Κώδικας είναι το κεντρικό νομοθέτημα το οποίο ορίζει ποιες είναι οι κύριες και ποιες οι παρεπόμενες ποινές!

Επίσης δεν δέχομαι, ότι η στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων «εκφράζει» κάτι το παρωχημένο, γιατί θεωρώ αδιανόητο (και αξιακά αντιφατικό) να καταδικάζεται κάποιος για ένα βαρύτατο κακούργημα, όπως η Διεύθυνση Εγκληματικής οργάνωσης (άρθρο 187 ΠΚ) ή η εσχάτη προδοσία (άρθρο 134 ΠΚ), και να διατηρεί παράλληλα το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι!

4 Είναι απαραίτητο να τροποποιηθεί η σχετική διάταξη του Ποινικού Κώδικα; Κατά την άποψη μου ναι , έστω και αν ισχύει το άρθρο 2 του ΠΚ περί «του ηπιότερου νόμου»  και η τροποποίηση τούτη δεν θα επηρεάσει τους καταδικασθέντες Χρυσαυγίτες.

Ωστόσο, ο Ποινικός Κώδικας δεν ρυθμίζει μόνο τα σχετικά ζητήματα τα οποία έχουν να κάνουν με τη δίκη της νεοναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής.

Υπό την έννοια τούτη είναι απαραίτητο  να προβλεφθεί εκ νέου η παρεπόμενη ποινή της «στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων», τουλάχιστον για εκείνους οι οποίοι καταδικάζονται σε ισόβια κάθειρξη ή για εκείνους που διαπράττουν κακουργήματα τα οποία προσβάλλουν το έννομο αγαθό του Πολιτεύματος ή της Δημόσιας Τάξης!

5 Την ευθύνη για αυτό που έγινε δεν την έχουν οι επιστήμονες! Οι επιστήμονες προτείνουν ορισμένες ρυθμίσεις για ένα Κώδικα και ο εκάστοτε Υπουργός Δικαιοσύνης (ή η Κυβέρνηση) τις αποδέχονται ή όχι !

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η προηγούμενη Κυβέρνηση, που προώθησε βιαστικά και εσπευσμένα τον νέο Ποινικό Κώδικα, έχει μια βαρύτατη ευθύνη!

Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι Καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ

kalfelis@law.auth.gr