Νοείται ανανεωμένος ΣΥΡΙΖΑ;

Σε αποφάσεις αλλαγών στην κορυφή του κομματικού μηχανισμού προχωρεί ο Αλέξης Τσίπρας. Εναν και πλέον χρόνο μετά τις εκλογές του Ιουλίου του ’19 και την ολοφάνερη παρατεταμένη αδυναμία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων του θεσμικού ρόλου του, ακούγεται ώριμη αυτή η πρωτοβουλία. Η αλήθεια είναι ότι έναν χρόνο μετά ο ΣΥΡΙΖΑ κούρασε ακόμη και τον ίδιο τον εαυτό του. Λογικό είναι ο Αλέξης Τσίπρας να επιχειρεί μια ανανέωση, να προσβλέπει στη δημιουργία ενός νέου προσώπου.

Η μέθοδος είναι γνωστή και δοκιμασμένη. Επιλογή προσώπων εμπιστοσύνης, που αποδέχονται το αυτονόητο πρωτείο του σημερινού αρχηγού, έτοιμα να συμπορευτούν μαζί του στη δύσκολη αναγκαστικά πορεία που έχει μπροστά του.

Το ιστορικό μετά τις εκλογές κόμματος και προσώπων κατέδειξε την έσω αδυναμία που χαρακτηρίζει το κόμμα του στη νέα φάση. Η πολιτική του ανάκαμψη προϋποθέτει μια νέα στελέχωση, με την ελπίδα μιας νέας εικόνας. Είναι αναγκαστικός ο δρόμος. Δεν διαθέτει άλλον ο Αλέξης Τσίπρας προς το παρόν.

Υποθέτει κανείς, μετά την εμπειρία της εξουσίας, ότι αντιλαμβάνεται πληρέστερα τα πράγματα. Θα έχει αντιληφθεί, υποθέτω, ότι ο νικηφόρος ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας παροξυσμός. Ενας παροξυσμός ανορθολογισμού, φαντασίας και αντιδιακυβέρνησης. Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ έχει από καιρό εκπνεύσει. Δεν νοείται επανάληψή του. Είμαστε σε άλλη φάση. Τόσο που μοιάζει να είμαστε σε νέα, πρωτόγνωρη εποχή. Και είμαστε. Αυτό αντιλαμβάνεται ο Αλέξης Τσίπρας. Το γνωρίζει, φρονώ. Δεν έχει εξαντληθεί μόνο το κόμμα του. Κυρίως έχει εξαντληθεί ό ίδιος. Ο λόγος του, η εικόνα του, η πολιτική φιγούρα του. Το πολιτικό του πρόσωπο έχει βαθιά χαραγμένη επάνω του την πολιτική φθορά που γέννησε ένας τρόπος εξουσίας.

Αυτή η παγιωμένη, κατά τη γνώμη μου, κατάσταση είναι δύσκολο να θεραπευτεί. Εκτιμώ ότι κάθε προσπάθεια ανανέωσης στο κρίσμο μέτωπο των προσώπων θα αποβεί μάταιη. Είναι βαθύ το τραύμα που προκάλεσε στο κοινωνικό σώμα ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ. Χρήσιμες οι αλλαγές των προσώπων. Και αναγκαίες, όπως ανακοινώθηκαν, για το προσωπικό σχέδιο του Αλέξη Τσίπρα. Δεν αρκούν.

Η πολιτική δεν είναι εικόνα, όπως τα γνωστά στερεότυπα παρασύρουν τη σκέψη. Η πολιτική είναι η διαμόρφωση μιας πρότασης αντίστοχης με τον υπαρκτό κόσμο, σε διαλεκτική σχέση και επικοινωνία με τις ανάγκες των ανθρώπων μιας εποχής. Αν είναι όραμα, δεν είναι μυθοπλασία. Αν είναι λύση, είναι εφικτή, λογική και σε παραλληλία με τις συνθήκες του υπαρκτού κόσμου. Εκεί που η πολιτική ανανέωση και αναγέννηση μοιάζει να μη νοείται για έναν πολιτικό οργανισμό ή πάντως λόγω των συνθηκών να καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη, η αλλαγή κεντρικών προσώπων στην οργανωτική δομή είναι μια αναγκαστική πράξη πολιτικής ματαιότητας.

Ο Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας