Έχουμε ευθύνη να κάνουμε για λίγο τη ζωή μας δύσκολη, γιατί είναι πολύτιμη

Ζούμε σε ώρες που είναι δύσκολες.

Για την ακρίβεια ζούμε σε ώρες που είναι δύσκολες ως προς απλές, πρακτικές και αντιμετωπίσιμες πλευρές της ζωής μας.

Αυτό είναι πολύ προτιμότερο από το να ζήσουμε δύσκολες ώρες, επειδή θα είμαστε αντιμέτωποι με μια μεγάλη καταστροφή.

Αυτό ορίζει την ευθύνη όλων μας αυτές τις μέρες.

Να μπορέσουμε να κάνουμε τη ζωή μας λίγο πιο δύσκολη.

Πιο άβολη.

Χωρίς πολλές από τις ρουτίνες που έχουμε συνηθίσει.

Λίγο σαν κατάσταση πολέμου, αλλά με τηλεόραση, διαδίκτυο και χωρίς βομβαρδισμούς.

Και το κάνουμε γιατί έχουμε μια μεγάλη ευθύνη.

Απέναντι στη ζωή.

Τη ζωή των άλλων, ξεκινώντας από τους πιο ευάλωτους, αλλά και τη δική μας.

Η ζωή πολλών ανθρώπων τίθεται σήμερα σε κίνδυνο.

Όχι όλων, όχι των περισσότερων αλλά πολλών.

Και αυτή τη ζωή έχουμε τρόπο να την προστατεύσουμε και να μην την εκθέσουμε σε κίνδυνο.

Με το να αλλάξουμε απλές συμπεριφορές.

Με το να ανεχτούμε ένα ξεβόλεμα.

Με το να υπακούσουμε μερικούς απλούς κανόνες.

Με το να μείνουμε σπίτι.

Προφανώς δεν αρκεί μόνο αυτό.

Χρειάζεται εδώ και τώρα όλοι οι διαθέσιμοι πόροι να πάνε στην υγεία.

Να στηριχτεί το δημόσιο σύστημα υγείας.

Να προσληφθεί προσωπικό.

Να ανοίξουν ακόμη περισσότερες ΜΕΘ γιατί θα τις χρειαστούμε.

Να θυμηθούμε ότι οι γιατροί και οι νοσηλευτές δεν χρειάζονται μόνο χειροκρότημα, αλλά και ενίσχυση.

Άμεση και υλική.

Όμως, η μάχη αυτή δεν αφορά μόνο όσους είναι στην πρώτη γραμμή.

Γιατί όλες και όλοι είμαστε στην πρώτη γραμμή.

Γιατί αυτός ο ιός προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την ίδια μας την κοινωνικότητα.

Όμως, υποτιμά την ευφυΐα μας.

Υποτιμά την ικανότητά μας να κατανοούμε, να μαθαίνουμε, να αλλάζουμε τη συμπεριφορά μας.

Υποτιμά ότι επειδή χρειάζεται μπορούμε να γίνουμε για λίγο ακοινώνητοι επειδή ακριβώς έχουμε κοινωνική αλληλεγγύη.

Υποτιμά πόσο αγαπάμε τη ζωή.

Όλων.