Η Προανακριτική και η… αμηχανία του ΣΥΡΙΖΑ

Πριν από μερικούς μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας είχαν κάνει «σημαία» την υπόθεση της  Novartis βάζοντας στο κάδρο πολιτικούς από αντίπαλα στρατόπεδα.

Μιλούσαν με περίσσια ευκολία, σαν να είχαν στα χέρια τους μία δικαστική υπόθεση, για το μεγαλύτερο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης.

Κάποιοι τότε δεν δίστασαν να προχωρήσουν ένα βήμα παραπάνω, όπως ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, κάνοντας λόγω για το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους.

Λίγους μήνες αργότερα, οι «κραυγές» των τότε κυβερνητικών στελεχών και οι «κατηγορίες» που είχαν προσάψει κατά πολιτικών  – κάποιοι όχι επαγγελματίες όπως ο Γιώργος Πικραμμένος – κατέπεσαν σαν χάρτινος πύργος.

Το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους αποδείχτηκε μία μάλλον καλοστημένη σκευωρία και για τους περισσότερους η υπόθεση μπήκε στο αρχείο.

Η λάσπη όμως που εκτοξεύτηκε, η λάσπη που μπήκε στον ανεμιστήρα έφτασε  στην  αυλή των δέκα πολιτικών προσώπων ακόμη και αν δεν τους ακούμπησε στην πραγματικότητα.

Η «δουλειά» σε πρώτη φάση είχε γίνει αν και προς απογοήτευση της τότε κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν ολοκληρώθηκε.

 Οι μάρτυρες ή ψευδομάρτυρες όπως τους  αποκάλεσαν και τους αποκαλούν ακόμη όσοι  κατηγορήθηκαν – καθώς σε αυτούς  στηρίχθηκαν κυρίως οι καταγγελίες – έπεσαν  σε αντιφάσεις και περιέπλεξαν την υπόθεση.

Πλέον, η υπόθεση της Novartis έχει γυρίσει μπούμερανγκ για την αξιωματική αντιπολίτευση. Ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος για τον οποίο αποφασίστηκε η σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής βρίσκεται σε θέση άμυνας μιλώντας με τη  σειρά του για σκευωρία και για μέλη εγκληματικής οργάνωσης που θέλουν να τον εξοντώσουν.

Ο τέως πρωθυπουργός ανακαλύπτει ρεβανσιστικές λογικές από πλευράς κυβέρνησης, και ούτε λίγο ούτε πολύ την κατηγορεί  επειδή δεν βάζουν και τον ίδιο στο κάδρο των καταγγελιών.

Μίλησε για πρωτοφανή κίνηση στην μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου τονίζοντας  ότι ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος κατηγορείται όχι γιατί υπάρχουν εναντίον του στοιχεία ότι «έβαλε στο δάχτυλο στο μέλι», αλλά γιατί «είχε το θράσος» να αναδείξει το σκάνδαλο Novartis.

Ο κ. Τσίπρας ο οποίος δείχνει να μην έχει στην φαρέτρα του αντιπολιτευτικά όπλα για να ορθώσει το πολιτικό του ανάστημα και να φέρει σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, ανεβάζει τους τόνους, πολώνει το κλίμα και κραυγάζει φωνάζοντας για δειλούς που δεν είχαν το σθένος να παραπέμψουν και τον ίδιο.

Προφανώς και ουδείς μπορεί να προδικάσει την κατάληξη της υπόθεσης. Γι΄ αυτά θα αποφανθεί σε πρώτη φάση η Προανακριτική Επιτροπή όπου όλες οι πλευρές  έχουν υποσχεθεί αποκαλύψεις.

Τι μένει όμως από αυτή την υπόθεση; Μένει η ευκολία με την οποία επιχειρούν  ορισμένοι πολιτικοί  να δημιουργήσουν εντυπώσεις χωρίς να έχουν – όπως αποδείχτηκε – χειροπιαστά στοιχεία στα χέρια τους.

Η ιστορία μάλιστα έχει δείξει  ότι τέτοιες λογικές «τιμωρούνται» από τους πολίτες, τιμωρούνται από τους ψηφοφόρους οι οποίοι δεν είναι πάντα τα «πρόβατα» τα οποία ακολουθούν  τυφλά και άκριτα τους ηγέτες τους.