Δυστοπία

Αναζητώντας περισσότερες λεπτομέρειες για τα προχθεσινά γεγονότα στη Μόρια, είδα δηλώσεις που είχε κάνει πριν από 20, περίπου, μέρες ο πρώην υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας. «Παραλάβαμε χάος και παραδώσαμε οργανωμένη κατάσταση» είπε. Σωστά ως προς το πρώτο σκέλος. Τον Σεπτέμβριο του 2015 που υπουργοποιήθηκε, το Προσφυγικό ήταν στη μεγαλύτερη έξαρση των τελευταίων χρόνων. Ωστόσο, τα ρεπορτάζ των ξένων μέσων, πολύ πριν από τις εκλογές του Ιουλίου, μόνο οργανωμένη κατάσταση δεν έδειχναν.

Οι κυβερνήσεις των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στοίβαξαν ανθρώπους σε συνθήκες απόλυτης δυστοπίας – αφήνοντας στον αέρα τις διαδικασίες απέλασης όταν αυτές κρίνονται απαραίτητες – ενώ οι ΜΚΟ που ανέλαβαν τη διαχείριση (ψυχών και κονδυλίων) αποδείχθηκαν απολύτως ανεπαρκείς έως απολύτως «σκοτεινές» να περισώσουν έστω ψήγματα ανθρώπινης αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης.

Η Μόρια ήταν η βόμβα που άφησε – συνειδητά ή ασυνείδητα – ο ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια της Νέας Δημοκρατίας. Αφού, κατά τύχη, δεν έσκασε στα δικά του, την απόθεσε στον επόμενο. Και η νέα κυβέρνηση έμεινε να την περιεργάζεται. Ενώ θα ήταν το πρώτο με το οποίο θα έπρεπε να ασχοληθεί. Διότι το πότε θα εκραγεί η εξαθλιωμένη παραγκούπολη ούτε μπορείς να το προβλέψεις ούτε να το αποτρέψεις με ευχολόγια. Ούτε καν με επιτροπές για τη διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι κυβέρνηση εν ενεργεία, δεν έχει την πολυτέλεια του «θα το κάναμε αλλά δεν προλάβαμε» που πιπιλίζουν οι προηγούμενοι.

Ο Γιάννης Μουζάλας είπε – πριν από τα γεγονότα – ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τη Μόρια με προπαγάνδα. Φοβάμαι ότι δεν κάνει ούτε καν αυτό. Ισα ίσα που, από την Κυριακή, έχει δώσει ελεύθερο χώρο στο θράσος των πραγματικά υπαιτίων να κλαίνε τάχα μου και να οδύρονται για το χαμένο ανθρωπισμό μας που φρόντισαν οι ίδιοι να θάψουν κάτω από την ντροπή της Μόριας. Πρέπει, λοιπόν, να κάνει κάτι χθες. Εστω και για να μην προλάβει να την τραβήξει από το μανίκι η Ακροδεξιά που θέλει τους πρόσφυγες στα σύνορα.