Γερμανοτσολιαδισμός

Αν θέλουμε ένα τίτλο λίγο λαϊκό, λίγο μελό αυτός είναι «Μέρκελ θα λέμε και θα κλαίμε» συγκριτικά με τη Δεξιά που βλέπουμε στην Ευρώπη τούτη τη στιγμή. Είναι αμόρφωτη, χυδαία και επικίνδυνη η Δεξιά που ανεβαίνει.

H κα Μέρκελ διεκδικεί για τον εαυτό της μία μεγάλη κληρονομιά: είναι μία από τους τελευταίους μεγάλους ηγέτες της Ευρώπης».

Όχι, αυτά δεν τα είπε κανένας… Γερμανοτσολιάς της επαράτου κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου. Δεν ήταν κανένας προσκυνημένος, κανένας προδότης που «τρέχει πίσω από τα φουστάνια της κυρίας Μέρκελ».

Αυτά τα είπε πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ και βουλευτής Νίκος Ξυδάκης. Ο ίδιος ντε που κάποτε πήγε σε ένα μουσείο κι έσβησε το πουράκι του στο μάρμαρο. Ο ίδιος που κάποτε ήταν από τους πιο «ακραίους», τους πιο «επαναστάτες» της πρώτης φοράς Αριστερά.

Ο Νίκος Ξυδάκης, δημοσιογράφος, είναι αυτός που είχε πει δύο φορές μάλιστα ότι ««Επί δραχμής μεγαλούργησε η Ελλάδα και δεν πρέπει να την δαιμονοποιούμε». Ναι, ήταν μέχρι το 2015 υπέρ της επιστροφής στη δραχμή, όμως μετά είδε κι αυτός το φως το αληθινό κι επέστρεψε στον ρεαλισμό.

Ο Ξυδάκης, όμως, είναι η αφορμή για να δούμε πραγματικά πώς ο λαϊκισμός είναι αυτός που διέλυσε τη χώρα. Πώς οι λαϊκιστές όλων των κομμάτων έφεραν την οικονομική κρίση, την ενίσχυσαν, προκάλεσαν πολλαπλές πολιτικές και κοινωνικές μεταλλάξεις.

Ο Ξυδάκης είναι ένας από τους πολλούς που φώναζαν προδότες και γερμανοτσολιάδες, ραγιάδες και μερκελιστές. Ένα πολιτικό σύμπτωμα είναι ο κάθε Ξυδάκης του ΣΥΡΙΖΑ ή των ΑΝΕΛ ή όποιων άλλων έκαναν καριέρες και πήραν θέσεις στη Βουλή.

Εδώ που τα λέμε ο Ξυδάκης έχει σε ένα δίκιο. Η Μέρκελ είναι έτη φωτός μπροστά σε σχέση μ’ αυτούς που σήμερα έχουν αναγορευτεί ηγέτες της Ευρώπης. Στον Ορμπαν, τον Σαλβίνι, τον Κουρτς ή όποιον άλλον που νομίζει ότι ο αγκυλωτός σταυρός είναι κόσμημα ή που βλέπει τους πρόσφυγες σαν μιάσματα.

Όμως, όταν τα έλεγαν αυτά προ του 2014, όταν συναντιώνταν με την Μέρκελ ή τον Σόιμπλε οι «αριστεροί» τύπου Ξυδάκη τους έδειχναν τις κρεμάλες στο Σύνταγμα.

Όχι, η κ. Μέρκελ δεν είναι καμιά αγία. Τα συμφέροντα της πατρίδας της υπηρετεί, έκανε λάθη, το 2010 αντιμετώπισε την Ελλάδα με προκλητικό τρόπο, άφησε τον Σόιμπλε να ετοιμάζει την έξοδο της χώρας από την ΕΕ.

Αλλά και πολλές φορές βοήθησε να κρατηθεί η Ελλάδα στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης και να μην χρεοκοπήσει. Και πολλές φορές ο αρχηγός του κ. Ξυδάκη προσέτρεξε στην αγκαλιά της κ. Μέρκελ που κάποτε έδιωχνε και τώρα έχει γίνει ο καλύτερος φίλος.

Συμπέρασμα; Είναι αυτό που είπε στην Μέρκελ ο κ. Τσίπρας, ότι πριν από το 2015 εκπροσωπούσε ένα κόμμα (οπότε μπορούσε να λέει και καμιά… κουβέντα παραπάνω) ενώ τώρα εκπροσωπεί όλο τον ελληνικό λαό.

Αλλά ότι θα γινόταν και ο Τσίπρας… γερμανοτσολιάς δεν το περιμέναμε.