Ο Στρατής Τσίρκας, το 1929, σε ηλικία 18 ετών στο εργοστάσιο εκκοκκισμού βάμβακος στο Ντεϊρούτ στην Ανω Αίγυπτο – τόπο δράσης, διόλου τυχαία, και του μυθιστορηματικού του ήρωα Νουρεντίν Μπόμπα.

Πόσο κοντά είναι ή επιτρέπεται να είναι η λογοτεχνία και η πολιτική; Μπορεί η επικαιρότητα, τοπική ή διεθνής, να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για την τέχνη της μυθοπλασίας; Και κατά πόσο το πνεύμα τού (κάθε) καιρού επιβάλλει θεματικούς περιορισμούς και αφηγηματικές τάσεις; Φιλόδοξα ερωτήματα, πλην όμως ρητορικά, στα οποία η θεωρητική σκέψη επανέρχεται εδώ και αιώνες ομνύοντας άλλοτε στην αυταξία του έργου τέχνης και άλλοτε στη διάνοια της εποχής – τελευταίο παράδειγμα στα σύγχρονα δικά μας η συζήτηση περί «λογοτεχνίας της κρίσης» και της όποιας αισθητικής της.

Σύμφωνα με τα Νέα στην πράξη τα πράγματα είναι συχνά πιο απλά και αυτό έρχεται να μας υπενθυμίσει η επανέκδοση της νουβέλας του Στρατή Τσίρκα Νουρεντίν Μπόμπα. Εργο – προϊόν της εποχής του, χρωστάει τη γέννησή του στην ιστορική συγκυρία και πιο συγκεκριμένα στην κρίση του Σουέζ το 1956 και τον πρόσκαιρο πολιτικό θρίαμβο του Νάσερ. Η επικαιρική αυτή συνθήκη μαζί με την ιδεολογικοπολιτική ευαισθησία του συγγραφέα αποτελούν μάλιστα και τα κλειδιά ανάγνωσης του βιβλίου.

Στο εξαιρετικά διαφωτιστικό επίμετρο που συνοδεύει την έκδοση, ο  Γιάννης Παπαθεοδώρου προτάσσει το εξής εργογραφικό σχόλιο του ίδιου του Τσίρκα: «Η νουβέλα γράφτηκε μέσα σε δέκα μέρες, αμέσως ύστερα από την εθνικοποίηση της διώρυγας του Σουέζ, μέσα στην έξαρση και την αγωνιώδικη αναμονή της αντεπίθεσης από τις Δυνάμεις που προστάτευαν τα συμφέροντα των Ευρωπαίων Μετόχων της Διώρυγας». Σπάνια η λογοτεχνία ακολουθεί την πραγματικότητα από τέτοια κοντινή απόσταση, σχεδόν δημοσιογραφική. Και αν το επίθετο «αγωνιώδικη» ακούγεται σήμερα ξεπερασμένο (και είναι), το ίδιο το έργο μας δίνει την αφορμή να ξαναθυμηθούμε τα γεγονότα του 1956 στην Αίγυπτο και τις συνέπειές τους μέσω μιας ολοζώντανης περιγραφής που ισορροπεί θαυμαστά μεταξύ μυθοπλασίας, βιώματος και στράτευσης.

Ειδήσεις Σήμερα: