«Παράδοξο», αν μη τι άλλο θα χαρακτήριζε κανείς το βιβλίο του πεζογράφου Αλέξη Πανσέληνου «Σεμινάρια δημιουργικής γραφής» («48 πνευματώδη παίγνια με μια γερή δόση υπερβολής αλλά και με αρκετή σοβαρότητα κατά βάθος», όπως το συνοψίζει το οπισθόφυλλο), αν σκεφτείς πως ένας δόκιμος συγγραφέας, όπως ο δημιουργός της «Ζαΐδας ή η καμήλα στα χιόνια», με έναν ακόμη και εντελώς έμμεσο, και επομένως πολύ πιο ευθύβολο, τρόπο, όσα τον κάνουν να εξανίσταται, να αγανακτεί ή να θυμώνει, τα έχει «καταγγείλει» με την αρτιμέλεια του συνολικού πεζογραφικού του έργου.

Βέβαια η ακαριαία διατύπωση ενός «σεμιναρίου» (αν και στη θέση της λέξης «σεμινάριο» θα ταίριαζε πολύ περισσότερο η λέξη «αφορισμός» για την πληρέστερη συνεννόηση συγγραφέα και αναγνωστών) του τύπου «Ή την τέχνη σας θα πάρετε στα σοβαρά ή τον εαυτό σας», μπορεί να σε εκτονώνει βραχυπρόθεσμα πολύ πιο ανακουφιστικά, παρά αν περίμενες να διαπιστώσεις τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα ενός έργου που έχει συλληφθεί και πραγματοποιηθεί «sub specie aeternitatis». Ομως ό,τι γράφεται με έναν αξιωματικό ή απαξιωτικό τρόπο («Στον κόσμο της τέχνης μια αδιόρατη γραμμή χωρίζει τις προσωπικότητες από τα νούμερα. Δρασκελείστε την προς τη σωστή πλευρά»), έχει ως αποτέλεσμα να μην μετράει, έστω και ελάχιστα, για όσους έχουν υπάρξει με τη συμπεριφορά τους η αιτία της έμπνευσής του.

Τα παράδοξα

Με συνέπεια το «σεμινάριο» ν’ απομένει χωρίς αποδέκτη, ώστε αν διατηρεί μια αξία να είναι κυρίως ως άσκηση ύφους, με την ποιότητα και το εύρος του προβληματισμού της ν’ αντανακλά αποκλειστικά το επίπεδο του ανθρώπου που αυτοβούλως ή κατά παράκληση λογάριασε το σεμινάριο ως τον αρμοδιότερο τρόπο για να επικοινωνήσει τους στοχασμούς του. Το ακόμη πιο παράδοξο με τα «Σεμινάρια δημιουργικής γραφής» του Αλέξη Πανσέληνου είναι πως συνθεμένα μ’ έναν τρόπο ώστε τον βαρύνοντα ρόλο σε θέματα άλλοτε πολυσυζητημένα και άλλοτε σχεδόν νεοφανή να τον παίζει μια ειδικού τύπου απόχρωση, τελικά η ύπαρξη ταυτόχρονα μιας σχεδόν «άνωθεν εντολής» μοιάζει να υπονομεύει με τον δασκαλίστικο χαρακτήρα της το υγιές καλλιτεχνικά εξαγόμενο του «σεμιναρίου». Ενώ θα μπορούσε να μιλήσει κανείς ακόμη και για έμπνευση σ’ ένα αρχιτεκτόνημα που χρειάζεται μόνο γνώση, μελέτη και ακρίβεια, μια διάθεση να «χειραγωγήσει» ο εμπνευστής του «σεμιναρίου», μειώνει άλλοτε δραστικότερα κι άλλοτε ηπιότερα την εμβέλεια του λόγου του.

in.gr

Ειδήσεις Σήμερα: