Ο Γιάννης Ζουμπουλάκης μεταδίδει από το Φεστιβάλ Βερολίνου

Στην δεύτερη μέρα του σήμερα Παρασκευή, το 68ο κινηματογραφικό φεστιβάλ Βερολίνου αναπτύσσει ήδη ταχύτατους ρυθμούς. Εξαπλωμένο καθώς είναι σε όλη την πρωτεύουσα της Γερμανίας, το φεστιβάλ έχει αποκτήσει φανατικούς ακολούθους και το αποτέλεσμα είναι πληρότητα στις αίθουσες σχεδόν σε όλες τις προβολές. Το κλίμα εφέτος βοηθά αρκετά. Παρότι έχει χιονίσει το κρύο αυτή την φορά δεν είναι τσουχτερό και ο λαμπρός ήλιος κάνει ακόμη καλύτερη την ατμόσφαιρα.

Η αυλαία της Πέμπτης επεφύλασε μια αρκετά διασκεδαστική (αν και με έναν μελαγχολικό τρόπο) έναρξη με την ταινία κινουμένων σχεδίων «Isle of dogs» του Γουές Αντερσον. Πίσω από την πάντα χαρούμενη εικόνα που έχει ένα καρτούν, κρύβεται η πρόθεση του ευφάνταστου Αμερικανού σκηνοθέτη να κάνει έναν ουσιαστικό σχολιασμό για την ταλαιπωρία που υφίστανται τα ζώα, ακόμα και στις πολιτικά ορθές μέρες μας.

Στην πρεμιέρα της ταινίας το παρών έδωσαν ο σκηνοθέτης μαζί με την Τίλνταν Σουίντον και την υποψήφια εφέτος για το Οσκαρ σκηνοθεσίας Γκέρτα Γκέργουικ (δίνουν και οι δύο τη φωνή τους σε χαρακτήρες της ταινίας).

Εξίσου διασκεδαστική και συγχρόνως σκληρή όμως ήταν και η ταινία «Damsel», ένα «λοξό» γουέστερν των αδελφών Ντέιβιντ Και Νέιθαν Ζέλνερ, που προβλήθηκε εντός συναγωνισμού την Παρασκευή.

Αν και εμφανίζεται στη μέση περίπου της ταινίας, η Μία Βασίκοφσκα είναι το κεντρικό πρόσωπο του «Damsel» καθώς όλη η ιστορία περιστρέφεται γύρω της. Τρελά ερωτευμένος μαζί της, ένας άντρας (ο Ρόμπερτ Πάτισνον για πρώτη φορά φλερτάρει τόσο έντονα με την κωμωδία) θέλει να την παντρευτεί. Αναζητώντας τον ιερέα που έχει δεσμευτεί να τον παντρέψει, ο υποψήφιος σύζυγος μαζί με ένα λιλιπούτειο άλογο που έχει παρει δώρο στη νύφη, έρχεται σε επαφή με αλλόκοτους τύπους και η ταινία δίνει την εικόνα μιας παρανοϊκής Αμερικής την εποχή που έπλαθε σιγά –σιγά πρόσωπό της, βουτηγμένο μέσα στο αίμα ιθαγενών και όχι μόνον.

Οι επιρροές των αδελφών Ζέλνερ από μεγάλους σκηνοθέτες των γουέστερν (Σέρτζιο Λεόνε, Μπαντ Μπέτιτσερ, Τζον Φορντ κ.α.) δεν είναι κρυφές, όμως το «Damsel» αποκτά τελικά την δική του ταυτότητα και είναι μια τονωτική ένεση σε ένα κινηματογραφικό είδος που δεν βλέπουμε πια συχνά στην οθόνη.

in.gr