Τζόναθαν Φράνζεν: «Είμαι υπερήφανος που τα βιβλία μου δεν γίνονται ταινίες»

Ο Τζόναθαν Φράνζεν είναι από τους συγγραφείς εκείνους που διχάζουν. Οι ιδεολογικές ανησυχίες του και οι ηθικολογίες του πάνω στην τεχνολογία και στο περιβάλλον έχουν προκαλέσει συζητήσεις. Διεθνή μέσα τον έχουν χαρακτηρίσει όμως νέο Τολστόι και νέο Ντίκενς μαζί, με τη μεγάλη επιτυχία του συγγραφέα να φέρνει το τρίτο του βιβλίο, «Διορθώσεις» (2001), που είχε φιγουράρει στις πρώτες θέσεις των best seller.

Έχει επιλεγεί στο εξώφυλλο του περιοδικού Time ως «Σπουδαίος Αμερικανός Μυθιστοριογράφος» και το πιο πρόσφατο έργο του με τίτλο «Purity» αναμένεται να κυκλοφορήσει το φθινόπωρο του 2015

«Τα περισσότερα μεγάλα μυθιστορήματα είναι αυτοβιογραφικά. Τα δικά μου δεν είναι», ανέφερε ο συγγραφέας, ενώ κατηγορηματικά απέρριψε τον «τίτλο» του αυτοβιογραφικού μυθιστοριογράφου.

Ιδιαίτερη μνεία έκανε στον Κάφκα, λέγοντας: «Έγινα αυτός που είμαι χάρη στον Κάφκα». Αναφερόμενος, δε, στη «Δίκη» του λογοτέχνη σημείωσε ότι ενοχλήθηκε όταν καθηγητής του υποδήλωσε ότι ήταν ένοχος ο πρωταγωνιστής του βιβλίου. «Με τάραξε αυτό», τόνισε ο Φράνζεν.

Ο κόσμος του άλλαξε από την ηλικία των 20 και μετά. Ενώ στο γυμνάσιο διάβαζε λαϊκή λογοτεχνία και βιβλία επιστημονικής φαντασίας, στα πανεπιστημιακά χρόνια άρχισε να γνωρίζει τους ρώσους κλασικούς.

Θυμάται ότι έγραψε την «Εικοστή έβδομη πολιτεία» μέσα από τα «μάτια ενός εξοργισμένου 25χρονου» . Ήταν τρελό, ανέφερε για το πρώτο του μυθιστόρημα, «ξεκίνησε ως αστείο», δήλωσε χαρακτηριστικά.

»Τώρα που έχω εμπειρία στην αυτοψυχανάλυση είναι οδυνηρό να ξαναδιαβάσω το βιβλίο», είπε με τις αναμνήσεις από το ξεκίνημά του να είναι ζωντανές.

Περνώντας στο δεύτερό του μυθιστόρημα «Κραδασμοί» ανέφερε ότι επηρεάστηκε από τα «κακά» που κάνει ο άνθρωπος στη φύση».

Ως επτασφράγιστο μυστικό κρατά, όμως, το νέο του βιβλίο «Purity» το οποίο θα κυκλοφορήσει από το φθινόπωρο. Φειδωλός στις πληροφορίες για το μυθιστόρημα, ο Φράνζεν ανέφερε ότι θα αφορά στην πίστη, στην πληροφορία, στις πυρηνικές κεφαλές και ότι θα απευθύνεται σε όλες τις γενιές.

Τα παιδικά χρόνια και «το όνειρο του χημικού»

Γυρνώντας πίσω στα παιδικά του χρόνια ανέφερε ότι ήταν ένα ευαίσθητο παιδί που ντρεπόταν να χρησιμοποιήσει τις τουαλέτες των αγοριών.

Η ανάγνωση βιβλίων επιστημονικής φαντασίας, στην εφηβεία, τον βοήθησε στη συγγραφική του πορεία. «Είχα ένστικτο για το πώς να γράφω ιστορία, για το πώς να κάνω τον αναγνώστη να γυρνά τη σελίδα».

Ο Φράνζεν μίλησε για τη δύσκολη δεκαετία του ’90 , κατά την οποία βρέθηκε σε απόγνωση λόγω του χαμού του πατέρα του και του διαζυγίου του.

Δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην αγάπη του για την επιστήμη, και είπε ότι πρώτη του φιλοδοξία ήταν να γίνει χημικός.

«Δεν ξεκινάω ένα βιβλίο γνωρίζοντας πού θα φτάσω»

«Όταν ξεκινάω ένα μυθιστόρημα υπάρχει πάντα ένα πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί», ανέφερε, αλλά υπογράμμισε πως δεν γνωρίζει από το ξεκίνημα πού θα φτάσει.

Ανοίγοντας το «συρτάρι» των αδυναμιών του, μίλησε για τη φύση. «Έχουμε καταστρέψει σε μεγάλο βαθμό τον πλανήτη. Το μήνυμα που μπορούμε να περάσουμε είναι ότι αξίζει να παλέψουμε. Είμαι βραχυπρόθεσμα αισιόδοξος και μακροπρόθεσμα απαισιόδοξος », δήλωσε για το περιβάλλον.

Όσον αφορά στους συγγραφείς που θαυμάζει, ξεχωρίζει τους Χένρι Τζέιμς και Μαρκ Τουαίην.

Με χιούμορ μίλησε, ακόμη, για την κακή σχέση με τους ήχους. Ο συγγραφέας που φορά 16 ώρες την ημέρα ωτοασπίδες , δήλωσε ότι αποσπάται πολύ εύκολα.

Ελισάβετ Σταμοπούλου