Ήρεμη συζήτηση με τσιγάρο και βωμολοχίες από Λένα Κιτσοπούλου

Η παράσταση «Μια μέρα, όπως κάθε μέρα, σε ένα διαμέρισμα από τα χιλιάδες διαμερίσματα της Αθήνας, αυτά με τα κουφώματα ασφαλείας και τους βολικούς καναπέδες τους, σε κατάσταση αμόκ. Ή η ανουσιότητα του να ζεις» στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν, παρουσιάζει την ανθρώπινη κενότητα, την «κουλτούρα» του μπλαζέ και τη γενικότερη αδιαφορία ως «κώδωνα» της καταστροφής.

Σκηνοθέτιδα και πρωταγωνίστρια, σε όλη τη διάρκεια της παράστασης η Λένα Κιτσοπούλου συνομιλεί με ένα φίλο της, τον Γιάννη Κότσιφα, για θέματα τόσο ανιαρά, αλλά και τόσο καθημερινά. «Χάνεται» μέσα στο δικό της κόσμο, στις συνομιλίες της και τελικά καταστρέφεται. Το ιδιαίτερο, αλλά και ταυτόχρονα περίεργο είναι που η παράσταση δεν θυμίζει θέατρο.

Αντίθετα, θυμίζει μια χαλαρή και αδιάφορη συζήτηση σε ένα καφενείο, σε ένα σπίτι. Οι δύο πρωταγωνιστές καθισμένοι σε έναν καναπέ , με το τσιγάρο να φιγουράρει προκλητικά στο χέρι, τη φωνή να δηλώνει απάθεια και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές σε πρώτο πλάνο, μπροστά τους, χωρίς όμως να έχουν ουσιαστικό λόγο ύπαρξης.

Με λίγα λόγια, μέσα σε εξαιρετικά λιτά σκηνικά, η Λένα Κιτσοπούλου είναι σαν στο σπίτι της. Καπνίζει , πίνει τον καφέ της, κάθεται ανενόχλητη στον καναπέ της. Σχολιάζει τους γνωστούς της, μιλά για συνταγές διατροφής και τσακώνεται με το φίλο της για ανούσιους λόγους. Η ώρα περνά με δυσκολία, και ο θυμός ανεβάζει στροφές όταν η ελαφρά συζήτηση στερεύει από υλικό.

Και κάπου εκεί «έρχονται» οι κλιμακώσεις, οι φωνές, οι βωμολοχίες και η παράνοια. Το κοινό βλέπει τη Λένα Κιτσοπούλου να «αφιονίζεται», να αλλάζει χρώμα και με ασυγκράτητα νεύρα να εκσφενδονίζει βωμολοχίες. Αυτή τη φορά , τουλάχιστον, το υβρεολόγιο δεν είναι πλούσιο και η φαντασία δεν οργιάζει. Ούτε κοκκινοσκουφίτσες βιάζονται, ούτε αιμομιξίες λαμβάνουν χώρα, ούτε κομμωτήρια με χημειοθεραπείες δίνουν το «παρών».

Σε ορισμένες στιγμές, και εκεί που η συζήτηση είναι τόσο ήρεμη που κάνει καμπύλη, ο Γιάννης Κότσιφας ξυλοκοπά άγρια την Κιτσοπούλου επειδή δεν θυμάται συνταγή φαγητού. Αντίστοιχα η Κιτσοπούλου τον «ντύνει» υβριστικά όταν του διαφεύγει κάτι ασήμαντο. Ο εκνευρισμός και οι καβγάδες προέρχονται από το ανούσιο και την απάθεια.

Συνολικά, πρόκειται για ένα έργο που δεν ξεφεύγει από τη γνωστή οπτική γωνία της Κιτσοπούλου. Η αρχή έχει το περισσότερο ενδιαφέρον που ο θεατής μπαίνει σε μια διαδικασία εξερεύνησης του ασυνήθιστου, η πορεία όμως δεν εκπλήσσει πάντα ευχάριστα. Η συζήτηση ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές και η στατικότητα μπορεί να κουράσει το θεατή, με τις εντάσεις που υπάρχουν σε ορισμένα σημεία να μην δικαιολογούνται και την υπερβολή να είναι αισθητή. Το χιούμορ, όμως και ο χλευασμός της πραγματικότητας διασκεδάζουν, σε μια παράσταση που διακρίνεται από απαισιοδοξία και δράμα στο τέλος, όπως άλλωστε «επιτάσσει» η έμπνευση της Κιτσοπούλου.

Ελισάβετ Σταμοπούλου

Ημέρες & ώρες παραστάσεων:
Από 27.4 έως 12.5 | Δευτέρα & Τρίτη στις 21.15
Είσοδος: 15 € & 10 € μειωμένο

Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν – Φρυνίχου
Φρυνίχου 14, Πλάκα
Τηλέφωνα ταμείου: 2103222464 και 2103236732
Καθημερινά 10:00-13:00 και 17:00-22:00
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Λένα Κιτσοπούλοου
Σκηνικά – Κοστούμια: Ναταλία Λάτση
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Μουσική επιμέλεια: ο Θίασος
Α’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Άννα Νικολάου
Β’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Χρήστος Χριστόπουλος
Γ’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιωάννα Μαυρέα
Δ’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Τζένια Κονταράτου
Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου

Παίζουν: Γιάννης Κότσιφας, Λένα Κιτσοπούλου κ.ά.