Αύγουστος Κορτώ: «Η ψυχανάλυση με έχει κάνει πιο υποφερτό άνθρωπο και συγγραφέα»

Για τη σχέση του με τις ξένες γλώσσες και ιδιαίτερα τη γαλλική
Μιλώντας για τη γαλλική γλώσσα ο συγγραφέας αποκάλυψε πως όλα ξεκίνησαν επειδή ήθελε να κατασκοπεύει τη μητέρα του όταν μιλούσε με τις φίλες της στα γαλλικά: «Είχε μπει ο διάολος μέσα μου και έλεγα ότι οπωσδήποτε έπρεπε να μάθω και εγώ εκείνη τη γλώσσα των μυστικών», ανέφερε χαρακτηριστικά, ενώ ήταν η ίδια η μητέρα του που του έμαθε τη γλώσσα. Στη συνέχεια, αναφερόμενος σε ορισμένα βιβλία τα οποία γράφει πρώτα στα αγγλικά και έπειτα στην ελληνική γλώσσα είπε: «Κάποια βιβλία αναγκάζομαι να τα γράψω δυο φορές, πρώτα στα αγγλικά και έπειτα να τα μεταφράσω στα ελληνικά. Αλλά τουλάχιστον έτσι έχω τη δυνατότητα να ξαναγράψω ένα βιβλίο».

Για τη σχέση του με την Ιατρική
Ο Αύγουστος Κορτώ αναφέρθηκε στις σπουδές του στην ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου –όπου φοίτησε μέχρι το έκτος έτος- και αποκάλυψε την αρχική του επιθυμία να γίνει ιατροδικαστής: «Έβρισκα καταφύγιο στην ιατροδικαστική και κυρίως στο νεκροτομείο. Ήταν η γαλήνη, ότι μπορούσα να καπνίζω, και να μη φοράω ποδιά. Αργότερα, όταν η Κατερίνα έφτασε στο απροχώρητο αποφάσισα να γίνω ψυχαναλυτής, αλλά με τα χρόνια έφτασα να γίνω ψυχαναλυμένος» Ωστόσο τα χρόνια εκείνα των σπουδών είχε ήδη να ασχολείται με τη συγγραφή: «Είχα γλυκαθεί γιατί ήταν η μόνη δουλειά που μπορούσα να κάνω με τις ώρες και με αφοσίωση και να τη γουστάρω. Όταν τα πρώτα μου βιβλία εκδόθηκαν από τον «Εξάντα» ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να γίνω συγγραφέας. Ήταν κάπως σαν έκπληξη όλο αυτό».

Αγαπημένοι συγγραφείς
Ο Αύγουστος Κορτώ έκανε λόγο και για τους συγγραφείς που λατρεύει μεταξύ αυτών οι Στίβεν Κίνγκ και Τσιφόρος που διάβαζε από μικρός, ο Φλωμπέρ, ο Κούντερα, η Μάργκαρετ Άτγουντ, αλλά και ο Τζόναθαν Φράνζεν ο οποίος στις 28/4 θα βρεθεί για πρώτη φορά στη χώρα μας. «Θα είμαι εκεί μπροστά και θα σκίζω τα σουτιέν μου» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Κορτώ για την επίσκεψη του Φράνζεν στη χώρα μας και συνεχίζει: «Όταν διάβασα για πρώτη φορά τις «Διορθώσεις» λέω στον εαυτό μου ξαναδιάβασέ τις τώρα από την αρχή για να καταλάβεις γιατί δεν θα γίνεις ποτέ τόσο καλός συγγραφέας».

Για τη σχέση του με τα Εξάρχεια
«Λατρεύω τη γειτονιά μου στα Εξάρχεια, είναι μια γειτονιά πολύ πληγωμένη και πολύ παρεξηγημένη. Εξακολουθεί να είναι μια πολύ παλιομοδίτικη -στην καθημερινότητά της- γειτονιά και έχει σημαδευτεί από σπουδαίες προσωπικότητες ανθρώπων. Θεωρώ τα Εξάρχεια σπίτι μου. Όσο είμαι στο κέντρο της Αθήνας νιώθω καλά γιατί είμαι κοντά στην πλατεία. Όταν φύγω αισθάνομαι ότι πηγαίνω εκδρομή. Δεν με πειράζουν οι εντάσεις που συμβαίνουν στα Εξάρχεια. Στην πλατεία όλοι είναι ευπρόσδεκτοι και δεν έχουμε την παρουσία ακροδεξιών στοιχειών».

Για «Το βιβλίο της Κατερίνας»
«Ήταν σαν να ζητούσε να γραφτεί αυτή η ιστορία», αναφέρει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας και αποκαλύπτει την ιδέα και τη σημασία που έχει για εκείνον: «Ο σύζυγός μου μού έδωσε το έναυσμα για να το γράψω κάνοντας μια παρατήρηση σε ένα πολύ κακό βιβλίο που είχα γράψει αμέσως πριν το «Βιβλίο της Κατερίνας». Αυτό το βιβλίο γράφτηκε ως προσωπική λειψανοθήκη, ως ένα μικρό τέμπλο, ένα ταφικό μνημείο. Άλλωστε δεν είχα κρατήσει προσωπικά αντικείμενα δικά της, παρά ελάχιστα πράγματα. Στα χρόνια αυτά είχε σβήσει ως παρουσία, είχα ξεχάσει τα μούτρα της, τη φωνή της, τα πάντα σχεδόν. Αλλά προφανώς δεν είχα ξεχάσει την ιστορία της. Το βιβλίο γράφτηκε σε δυο εβδομάδες και ήταν το πρώτο βιβλίο που έγραφα στα ελληνικά μετά από χρόνια».

Για τη σχέση του με τους αναγνώστες
«Είναι υπέροχη η επαφή που έχω με τους αναγνώστες, είναι πολύτιμη. Πέρα από την επιβράβευση και τη χαρά, νιώθεις και μια δικαίωση. Αν δεν έγραφα βιβλία, δεν ξέρω αν θα είχα φίλους. Δεν ξέρω αν θα είχα ανθρώπους γύρω μου καν, γιατί ήμουν ένα πολύ σακατεμένο, ιδιότροπο, αλλόκοτο πλάσμα».

Για τη σχέση του με το Facebook
«Μου έχει χαρίσει πολλές χαρές το Facebook. Έχω γνωρίσει φίλους και έχω κάνει κολλητούς, χάρη στη συνομιλία και τη συνύπαρξη μου σε αυτό το μέσο. Έχω ευεργετηθεί από αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους έχω συναντήσει προσωπικά αλλά τους αισθάνομαι αδερφικούς μου φίλους που θα έκανα τα πάντα για αυτούς αν χρειαζόταν».

Για την ψυχανάλυση
«Υπέφεραν πολλοί άνθρωποι εξαιτίας των απωθημένων μου. Για εμένα ο ψυχίατρος ήταν πολύ γνώριμος ως φιγούρα και δουλειά, λόγω της μητέρας μου. Η ψυχανάλυση με έχει κάνει πιο υποφερτό ως άνθρωπο και ως συγγραφέα. Και το έργο πολλών καλλιτεχνών που λατρεύουμε το χρωστάμε στους ψυχιάτρους τους».

Για το γάμο του
«Ήταν μια απροσδόκητη χαρά. Προέκυψε τελείως τυχαία. Είμαι ο άνθρωπος που έχει κάνει τη λιγότερο ρομαντική πρόταση γάμου γιατί την έκανα δια τηλεφώνου. Ήταν μια αναπάντεχη, συγκινητική τελετή που κράτησε λίγα λεπτά. Ένα επισφράγισμα, μια ακριβή μνήμη που θα φυλάω στην καρδιά μου πάντα. Ήταν μια αφορμή να μιλήσω για τη μεγάλη μας αυτή χαρά και να θίξω, στο μέτρο που μπορώ, την ανάγκη που υπάρχει στην Ελλάδα για ισονομία όλων των ζευγαριών και όλων των οικογενειών».

Για τη σχέση του με το φαγητό
«Σχέση πάθους και πάχους. Τα πολλά κιλά μου τα έχασα στα 20 και πήρα την απόφαση να μην ξαναγίνω θηριώδης για να μην πεθάνω από το πολύ φαΐ. Έχω εμμονή με το φαγητό σαν τις παλιές νοικοκυρές που ρωτάνε συνεχώς «Τι θα φάμε σήμερα;». Μάλιστα, όταν είμαι χωρίς επίβλεψη τρέφομαι αποκλειστικά με γλυκά!».

Για τη μουσική και τον Σούμπερτ
«Άκουγα μουσική από εμβρυϊκή ηλικία και μεγάλωσα σε ένα σπίτι ακούγοντας συνεχώς μουσική. Η μουσική για εμένα είναι η Τέχνη των Τεχνών και από τα ελάχιστα ιερά ανθρώπινα –καθαρά- δημιουργήματα. Θα ήθελα να είμαι μουσικός αλλά δεν είχα τα φόντα να γίνω. Χάρη στη λατρεία της μητέρας μου για τον Χατζιδάκι, ο συνθέτης λειτούργησε για εμένα σαν «μουσική προξενήτρα», μου άνοιξε πάρα πολλές πόρτες σε άλλους συνθέτες, ο πρώτος εξ’ αυτών ήταν ο Σούμπερτ που είναι ο μόνος συνθέτης στον οποίο πάντα επιστρέφω και τον οποίο δεν ακούω όταν γράφω ή όταν μεταφράζω γιατί δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε αυτό που κάνω».

Για την Ελλάδα της κρίσης
«Η κατάρα του να ζεις σε ενδιαφέροντες καιρούς. Προσπαθώ να διατηρώ μια αφελή, πεισματική αισιοδοξία, γιατί δεν σηκώνει και ο ψυχισμός μου την απαισιοδοξία, δεν έχω τη δύναμη να βλέπω το μέλλον ζοφερό. Θέλω να ελπίζω ότι αυτά τα χρόνια, με όλα τους τα δεινά, θα περάσουν και θα έρθουν καλύτερες ημέρες…».

Σύμφωνα με ανάρτηση του συγγραφέα στο Facebook, το καινούριο του βιβλίο θα κυκλοφορήσει στις 23/4/2015.

Τζωρτζίνα Ντούτση