Γρηγόρης Χατζάκης : «Με γοητεύει η λειτουργία των σιαμαίων»

Σκηνοθετείτε τα «Τέρατα» του Διαμαντή Γκιζιώτη, με τη μέχρι τώρα πορεία σας να μαρτυρά μια αγάπη προς την κινηματογραφική μυθολογία. Ποιο είναι το πιο απωθητικό, αλλά και πιο ρεαλιστικό κομμάτι της παράστασης;
Η σχέση του θεατή με τον τερατομορφισμό των σκέψεων των δύο σιαμαίων.

Βασικά πρόσωπα του έργου «Τέρατα» δυο σιαμαίες αδερφές. Σας «γοητεύει» η παρουσίαση του πόνου στο σανίδι;
Όχι ιδιαίτερα. Με γοητεύει η πιο συμπαντική σχέση και λειτουργία των σιαμαίων, σε συνδυασμό με το τρίτο βασικό πρόσωπο, τον νάνο Μικέλ. Είναι τρεις κύκλοι που κινούνται αέναα, πλησιάζοντας ο ένας τον άλλον, αποθώντας τον, σέρνοντάς τον. Αλλά είναι τρεις κύκλοι μόνοι, που όμως ενυπάρχουν σε ένα κοινό σύστημα, που μπορεί να είναι είτε ένας άνθρωπος είτε η εξίσωση που κρατάει το σύμπαν σε λειτουργία.

Θα επιχειρούσατε στο μέλλον να ανεβάσετε στη σκηνή άτομα με αναπηρία;
Σαφώς, αν υπήρχε η ανάγκη.

Έχετε στο νου σας κάποια τρελή ιστορία που θα θέλατε να πείτε/παρουσιάσετε στο κοινό;
Ουου, πολλές. Συνέχεια έχω «τρελές» ιστορίες που θέλω να πω στο κοινό. Για αρχή, ας πούμε την ιστορία της Χορευτικής Πανούκλας που είχαμε παρουσιάσει το χειμώνα στο θέατρο Άλμα και επανέρχεται μετά το Πάσχα στο 104. Είναι μία από τις πλέον παράξενες αληθινές ιστορίες για την επιδημία χορού που ξέσπασε το Μεσσαίωνα στο Στρασβούργο. Την ιστορία αυτή και τα αίτια που ενδεχομένως την πυροδότησαν, πήραμε με τον φίλο και μόνιμο συνεργάτη Βύρωνα Κατρίτση και φτιάξαμε μία μετά-σουρεαλιστική κωμική εκδοχή

Εάν σκηνοθετούσατε μια παράσταση για τη βία πού θα εστιάζατε την προσοχή σας;
Νομίζω στο χρόνο αυτό, τα ελάχιστα εκείνα δευτερόλεπτα, πριν ξεσπάσει. Είναι νομίζω εκεί που αναδύονται τα πιο μύχια κομμάτια κάθε ζωώδους οργανισμού.

Πιστεύετε ότι το ελληνικό κοινό είναι «δύσκολο» στην παρακολούθηση θεατρικών πειραματισμών;
Ναι, σε γενικές γραμμές. Του αρέσουν τα διάφορα «τερτίπια», αλλά στο πλαίσιο μίας, επί της ουσίας, πιο κλασικότροπης ανάγνωσης. Δε νομίζω πως μπαίνουν εύκολα στη διαδικασία να αναγνωρίσουν ή να αναζητήσουν τους λόγους που επιλέγεται η χρήση του εκάστοτε πειραματισμού. Εφόσον φυσικά κι ο πειραματισμός αυτός είναι ουσιαστικός.

Θα χαρακτηρίζατε τη σκηνοθεσία των «Φτερών του Έρωτα» του Βιμ Βέντερς σε λεωφορείο του Ο.Α.Σ.Α, το 2006, σταθμό στην μέχρι τώρα πορεία σας;
Είναι για μένα προσωπικά σίγουρα ένας σταθμός, ένας μεγάλος σταθμός. Αλλά όχι ο μόνος. Ήταν μία τρομερή εμπειρία σε όλα του τα στάδια που μου άνοιξε πολύ την οπτική μου στα πράγματα.

Υπάρχει κάτι άλλο πρωτότυπο που θα θέλατε να παρουσιάσετε στο μέλλον;
Εννοείτε κάτι σε εναλλακτικό χώρο; Δεν έχω κάτι σχετικό στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή. Είναι πολύ σχετικό το τι εννοούμε πρωτότυπο. Με ενδιαφέρει ο πειραματισμός, η αναζήτηση διαφορετικών θεατρικών κωδικών και θέλω να πιστεύω πως σε πολλές δουλειές ανεξαρτήτως χώρου, υπάρχουν πρωτότυπα στοιχεία.

Ο κινηματογράφος σάς γοητεύει, όπως έχουν δείξει δουλειές σας. Θα αφήνατε το θέατρο για το σινεμά;
Σε καμία περίπτωση. Θα ήθελα πολύ να ασχοληθώ και με τον κινηματογράφο κάποια στιγμή, λατρεύω τον κινηματογράφο, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς το θέατρο.

Συνέντευξη: Ελισάβετ Σταμοπούλου

*Λόγω μεγάλης προσέλευσης, τα Τέρατα του Διαμαντή Γκιζιώτη,
σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Χατζάκη και σκηνικά & κοστούμια του Αλέκου Φασιανού,
συνεχίζονται με μετά το Πάσχα στον Τεχνοχώρο CARTEL
από τις 20 Απριλίου και Κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21.15 έως 26 Μαϊου.