«Gagarin Way»: Η βία μέσα από καυστικό χιούμορ

Το επίκαιρο και διορατικό έργο, που σήκωσε αυλαία την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου στο Θέατρο Βασιλάκου, κινείται γύρω από ένα «ρεσιτάλ» βίας με πρωτεργάτη την τρομοκρατία και βασικό συντελεστή την κοινωνική αταξία.

Σε πρώτο πλάνο δύο εργάτες που προσπαθούν απεγνωσμένα να δώσουν ένα δυνατό «χαστούκι» στο σύστημα, αλλά με λάθος τρόπο. Ιδεολογικά αποπροσανατόλιστοι και «χτυπημένοι» από τον άνεμο της ένδειας και της ανισότητας παλεύουν με άσφαιρα «όπλα».

«Κατεδαφίζουν» το «άντρο» της επανάστασης με συμμάχους τους τη βία και την τρομοκρατία.

Στους τέσσερις τείχους του αδιεξόδου μοναδικό «στολίδι» τα άψυχα κουτιά και στη μέση της απελπισίας ένα «αμαρτωλό» τραπέζι έτοιμο να υποδεχτεί τις τρομοκρατικές ενέργειες των δύο εργατών, Έντι και Γκάρυ, τους οποίους ερμηνεύουν αντίστοιχα ο Στέφανος Κοσμίδης και ο Κώστας Ανταλόπουλος, με ζωντάνια και τρέλα.

Οι Έντι και Γκάρυ, θύματα του καπιταλισμού, αποφασίζουν να αναστρέψουν τη στειρότητα της εργασιακής πυραμίδας και να ηγηθούν μιας μεγάλης αλλαγής, ξεκινώντας από την απαγωγή διευθυντικού στελέχους πολυεθνικής στην οποία εργάζονται.

Τυφλωμένοι και φανατισμένοι από την αστάθεια της σύγχρονης κοινωνίας λειτουργούν χωρίς ουσιαστικό κίνητρο και όχι μόνο το λιθαράκι της μεταρρύθμισης δεν βάζουν, αλλά ορθώνουν τη «σημαία» της καταστρεπτικής βίας. Της βίας που θολώνει ακόμη περισσότερο το ρευστό τοπίο και σφυροκοπεί τον εποικοδομητικό αντίλογο.

Δίπλα τους η φωνή της λογικής που τείνουν να αγνοούν και να πετούν στον «καιάδα» της βίας. Στα απατηλά τους πλάνα εντάσσουν έναν νεαρό αστυνομικό , που υποδύεται ο Μιχάλης Μουλακάκης και που μόλις έχει πάρει πτυχίο πολιτικών επιστημών και προσπαθεί να βγει από τη λαίλαπα της ανεργίας. Έτσι οι Έντι και Γκάρυ εκμεταλλευόμενοι τα όνειρα του νεαρού και την αφέλειά του, του δώσουν την καταστρεπτική «πάσα».

Τον βάζουν στο κόλπο της απαγωγής, αλλά εκείνος δεν «αιχμαλωτίζεται» από τις τάχα επαναστατικές ιδέες τους. Φοβάται, και εκφράζει τις ανησυχίες του. Ο νεαρός αστυνομικός προσπαθεί να τους συνετίσει, να τους πείσει ότι στο σύγχρονο πολιτικό «πιάτο» μπορούν να χωρέσουν τόσο ο καπιταλισμός όσο και ο σοσιαλισμός.

Το μήνυμα που προσπαθεί να τους περάσει είναι ότι με τη δύναμη του λόγου προτάσσει κανείς τη σημασία της μεταρρύθμισης και όχι μέσα από τη χαοτική βία.

Οι δύο εργάτες, αναζητώντας μια ουτοπική ισότητα, πάσχουν από ιδεολογική ανωνυμία και ως «δούρειο ίππο» τους χρησιμοποιούν διευθυντικό στέλεχος της πολυεθνικής, που ερμηνεύει ο Μάνος Βακούσης, σύμβολο της παγκοσμιοποίησης, του καπιταλισμού και της φιλελεύθερης αγοράς.

Τον βάζουν στο στόχαστρο των κατηγοριών τους και με χυδαίο λεξιλόγιο και βία προσπαθούν να τον τιμωρήσουν. Εκείνος, όμως, δεν δείχνει να κλονίζεται ψυχικά, αλλά αντικρούει τις βίαιες πρακτικές τους μέσα από το λόγο. Παραδέχεται ότι έχει «αφανίσει» πολλές τύχες, ενώ οι απόψεις του συμπλέουν με εκείνες του νεαρού αστυνομικού που καταδικάζει τις τρομοκρατικές ενέργειες.

Όσο και να προσπαθούν αστυνομικός και διευθυντής να «ξεριζώσουν» τις τρομοκρατικές πτυχές των εργατών δεν τα καταφέρνουν. Ο φανατισμός ηγείται της ουσιαστικής αλλαγής, το καθολικό «καταβροχθίζει» το συλλογικό, ενώ το μεγαλείο του ουμανισμού φαντάζει σταγόνα στον απέραντο ωκεανό.

Η αναρχία είναι ο βασικός «παίκτης» της σκακιέρας, ενώ το δίκιο του εργάτη χάνεται στο σκοτάδι της επιπολαιότητας και της απερισκεψίας. Ο εξαρτημένος από ουσίες, ιδεολογικά χαμένος, Έντι, δολοφονεί αστυνομικό και διευθυντή σε ένα κρεσέντο βίας και μέσα από ένα παραλήρημα συμφερόντων.

Χωρίς καν να αναλογίζεται πού ακριβώς αποσκοπεί παραδίδεται στη σκοτοδίνη του θύμου και μετά από έναν έντονο διάλογο και βωμολοχίες ξεκινά να μαχαιρώνει. Δεν καταφέρνει, όμως, αυτό που επιδιώκει. Εν τέλει συνειδητοποιεί πως η βίαιαη πράξη του κάθε άλλο παρά επανάσταση είναι, νιώθει ημιτελής, μετανιώνει, και θολωμένος κατηγορεί τον συνεργό του.

Η μαύρη κωμωδία «Gagarin Way», με αναφορές στη θατσερική Αγγλία, στις συγκρούσεις με τους ανθρακωρύχους, και στην πρώην Σοβιετική Ένωση, καταδικάζει με βιτριολικό χιούμορ τους δήθεν επαναστάτες, την τρομοκρατία, τους αναρχικούς, ενώ αναδεικνύει τη σύγχρονη ιδεολογική αστάθεια.

Ο τίτλος παραπέμπει σε ένα δρόμο στην επαρχία Fife στη Σκοτία που έχει ονομαστεί έτσι προς τιμήν του ρώσου αστροναύτη Γιούρι Γκαγκάριν, ενώ εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Έντι και Γκάρυ, που με λάθος τρόπο προτάσσουν τον σοσιαλισμό ως τρόπο ζωής.

Το «Gagarin Way» εκτός από σύγχρονες αναφορές και ειρωνεία βάζει στο πλάνο τη βία και την τρομοκρατία που μαστίζουν όλο και περισσότερο το σήμερα.

Ο Αλέξανδρος Αβρανάς, όπως και στο «Miss Violence» έτσι και στο «Gagarin Way» εντάσσει την κουλτούρα της βίας στο «παιχνίδι», ενώ καταδικάζει με έναν ιδιαίτερο τρόπο τις οποιεσδήποτε εξτρεμιστικές μεθόδους.

Ελισάβετ Σταμοπούλου

Ώρες παραστάσεων
Τετάρτη 19:00
Πέμπτη & Κυριακή 20:00
Παρασκευή & Σάββατο 21:00

Τιμές εισιτηρίων
17€ Διακεκριμένο Εισιτήριο
13€ Κανονικό
10€ Φοιτητικό, ανέργων & ΑΜΕΑ