Ποιος είπε ότι η εργατική τάξη δεν πάει στον παράδεισο; Το κοινωνικό κλίμα της μεταπολεμικής Ιταλίας αντανακλάται με αλληγορικό τρόπο στην ταινία του πατέρα του ιταλικού νεορεαλισμού Βιτόριο ντε Σίκα, η οποία κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών το 1951.
Η γριά Λολότα μεγαλώνει ένα παιδί, τον Τοτό, που το ’χε βρει νεογέννητο κάτω από ένα λάχανο. Μετά το θάνατο της, ο Τοτό οδηγείται σ’ ένα ορφανοτροφείο, απ’ όπου βγαίνει μετά από πολλά χρόνια, για να καταλήξει φιλοξενούμενος ενός περιπλανώμενου άστεγου σε μια παραγκούπολη, στην περιφέρεια του Μιλάνου.
Με τη μεγάλη του καλοσύνη και αθωότητα, ο Τοτό κερδίζει τη συμπάθεια των φτωχών και τους πείθει να προσπαθήσουν να βελτιώσουν την κατάσταση τους. Η δραστηριότητα των αθλίων, που αρχίζουν να αντιλαμβάνονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μετατρέπει τη μίζερη παραγκούπολη σε αξιοπρεπή κοινότητα.
Μια μέρα, ενώ σκάβουν, πετάγεται από τη γη ένας πίδακας πετρελαίου.Ο πλούτος και η ευμάρεια που θα μπορούσαν να προκύψουν για όλους, απειλούνται από τον πλούσιο Μόμπι, που έχει ειδοποιηθεί από τον κακό Ράπι και προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους διώξει από τη γη τους. Για να βοηθήσει τον Τοτό και τους φίλους του, η Λολότα χαρίζει στο νεαρό ένα θαυματουργό περιστέρι που έκλεψε από τους αγγέλους.
Η αστυνομία του Μόμπι κατατροπώνεται και ο Τοτό μπορεί πια να πραγματώσει τις επιθυμίες των φίλων του. Ο Τοτό καθοδηγεί τους φτωχούς του Μιλάνου εναντίον του πλούσιου κτηματομεσίτη και καταφέρνει να νικήσει με τη βοήθεια αγγέλων…
Φραντσέσκο Γκολισάνο, Έμα Γκραμάτικα, Πάολο Στόπα,Γκουλιέλμο Μπαρνάμπο, Άνα Καρένα, Μπρουνέλα Μπόβο, Άλμπα Αρνόβα
Βιτόριο ντε Σίκα

Headlines