Χριστός Ανέστη!

Το χριστιανικό ημερολόγιο είναι πολύ περίεργο φέτος. Εμείς οι «δυτικοί» χριστιανοί γιορτάσαμε πολύ νωρίς το Πάσχα – στις 31 Μαρτίου. Αυτή την εβδομάδα εμείς θα γιορτάσουμε την Ανάληψη. Με άλλα λόγια πέντε βδομάδες χωρίζουν φέτος τις δυτικές και τις ορθόδοξες κινητές εορτές. Η ζωή ενός αγγλικανού που μένει στην Αθήνα είναι πολύ μπερδεμένη.

Για το ορθόδοξο Πάσχα είχα την τιμή να παρευρεθώ στην ακολουθία του Επιταφίου και έπειτα στην Αναστάσιμη ακολουθία στο Ναό του Αγ. Διονυσίου Αρεοπαγίτου στο Κολωνάκι, ως καλεσμένος του Επισκόπου Διαυλείας, πατέρα Γαβριήλ Παπανικολάου, και του αγγλικανού ιερέα, πατέρα Μάλκολμ Μπράντσοου. Δεν ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που γιόρτασα το ορθόδοξο Πάσχα (βρισκόμουν στην Αίγινα το Πάσχα του 1984 και στη Πάτμο το 2004), αλλά κάθε τέτοια εμπειρία με συγκινεί όλο και περισσότερο. Στην ορθόδοξη ακολουθία το Πάθος του Χριστού και η χαρά της εκκλησίας για την Ανάσταση διαδραματίζονται με υπέροχη και, κατά την άποψή μου, μοναδική ένταση.

Δε θα ξεχάσω το συναίσθημα του να είμαι στο σκοτάδι του ναού – ένα ασήμαντο μέλος του μεγάλου εκκλησιάσματος – εκείνα τα 15 λεπτά πριν από την ανακήρυξη της Ανάστασης. Όλοι έψαλλαν μαζί ένα ωραίο και συγκινητικό Βυζαντινό ύμνο. Ξαφνικά ο Αρχιεπίσκοπος βγήκε από το ιερό, φέρνοντας μαζί του το Άγιο Φως. Όλοι μας κάναμε μπροστά για να ανάψουμε τα δικά μας κεριά. Δέκα λεπτά αργότερα, στεκόμουν στον πρόναο, δίπλα στον
πατέρα Μάλκολμ, αμέσως πίσω από τον Παναγιώτατο, ενώ έψαλλε το Ευαγγέλιο στο μεγάλο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί έξω από τον ναό και περίμενε με εντυπωσιακή υπομονή την ανακήρυξη από τον Αρχιεπίσκοπο.

Για μένα, βεβαίως, ήταν ένα αξέχαστο προνόμιο να παρατηρώ από κοντά τον εορτασμό του Μυστηρίου του Πάσχα. Και εννοείται ότι χτες έφαγα το περίφημο αρνάκι παρέα με μερικούς αγαπημένους Έλληνες φίλους και τον Ντέιβιντ.

Χριστός Ανέστη! Χρόνια Πολλά με υγεία σε όλους!

Τζων Κίττμερ