Ακούω συχνά να υποστηρίζουν πως το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι διότι η τάδε χώρα (Γερμανία, Ιρλανδία κ.ο.κ.) έχουν περισσότερους.

Σημασία όμως δεν έχει μόνο ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων αλλά και η δουλειά που κάνουν.

Δίπλα μου εδώ στο γραφείο έχω συνάδελφο που έφυγε ο αδερφός της για γερμανικό κρατικό νοσοκομείο γιατί εδώ στην Ελλάδα ούτε δημόσιο ούτε ιδιώτες δεν μπορούσαν να τον κάνουν καλά.

Επίσης ο μεγάλος γιος της αδερφής μου έχει τεράστιο πρόβλημα στο σχολείο (6η δημοτικού) γιατί η δασκάλα κάνει ουσιαστικά λευκή απεργία και δεν τους μαθαίνει σχεδόν τίποτε. Για να καταλάβετε γιατί μιλάμε, ακόμη και όταν τους βάζει διαγώνισμα ζητάει από τα παιδιά να το διορθώσουν τα ίδια!

Θα γινόταν ποτέ δεκτό αυτό σε κάποια από τις ευρωπαϊκές χώρες που έχουν περισσότερους ΔΥ από εμάς;

Στο ίδιο σχολείο βέβαια ο μικρός ανιψιός μου (5η δημοτικού) σκίζεται στη δουλειά γιατί η δασκάλα ενδιαφέρεται. Η ποιότητα λοιπόν μπορεί να υπάρξει. Αλλά κάποιος πρέπει να την αναγνωρίσει και να την ανταμείψει.

Είμαστε ικανοί να το κάνουμε μόνοι μας ή πρέπει να μας φέρουν επιτρόπους όπως κάνουν στα ανήλικα και τους διανοητικά καθυστερημένους;

Γιώργος Στ. Επιτήδειος

Γιώργος Επιτήδειος

Headlines