Τα παιδιά της τραμουντάνας

Μια Ελλάδα που πασχίζει ν’ ανθίσει από τα ερείπια δύο πολέμων (Κατοχής-Εμφυλίου) περνά μέσα από το δεύτερο μυθιστόρημα του Άρη Σκιαδόπουλου «Τα παιδιά της τραμουντάνας«, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη.

Είναι τα χρόνια που χτίζεται ένας νέος πολιτισμός κι ανασυγκροτείται μια κοινωνία με βάση την προσφορά, την ανιδιοτέλεια και την αλληλεγγύη, παρά τις διώξεις, τις εξορίες και τους κοινωνικούς αποκλεισμούς. Μια εποχή που οι ποιητές έχουν το λόγο και νέοι συνθέτες, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις κι ο Μίκης Θεοδωράκης, νομιμοποιούν το λαϊκό τραγούδι ως τη βασική έκφραση του ελληνικού λαού.

Είναι τα χρόνια εκείνα που ακόμα και μεγαλοαστοί αναλαμβάνουν να κρύψουν διωκόμενους κομμουνιστές προσδίδοντας έτσι το πραγματικό νόημα στην αλληλεγγύη της κοινωνίας. Αυτή η πορεία, ενώ οδεύει στη σταδιακή της ολοκλήρωση, ανακόπτεται βίαια από τη Χούντα, η οποία δημιουργεί τις βάσεις και τις προϋποθέσεις μιας ηθικής. πολιτικής και πολιτιστικής παρακμής που σημάδεψε τα μετέπειτα χρόνια ως σήμερα. Μεσολόγγι. Τόπος εμβληματικός, ηρωϊκός και μαρτυρικός. Μια κοινωνία ψαράδων και μικροαστών βιώνει την τρομοκρατία του χαφιέ, του κομματάρχη και του ασφαλίτη. Οι έφηβοι ήρωες του βιβλίου είναι καλομαθημένα παιδιά μικροαστών κι άλλοι παιδιά αριστερών ψαράδων που πηγαινοέρχονται στις εξορίες ή χάνονται σ’ αυτές. Κι ανάμεσα τους ένας έρωτας πασχίζει για την ολοκλήρωση του σε μια Ελλάδα που ακόμα ονειρεύεται και ελπίζει.