Η τεχνολογία που χρησιμοποιείται για την αποκατάσταση των απολεσθέντων δοντιών θα μπορούσε να βελτιωθεί. Μελετώντας την επιφανειακή δομή των οδοντικών εμφυτευμάτων όχι μόνο σε μίκρο- αλλά και σε νάνο-επίπεδο, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ στην Σουηδία ανέπτυξαν μια μέθοδο που μπορεί να συντομεύσει τον χρόνο αποκατάστασης.
«Αυξάνοντας την ενεργή επιφάνεια σε νάνο-επίπεδο και αλλάζοντας την αγωγιμότητα του εμφυτεύματος, μας δίνεται η δυνατότητα να επηρεάσουν με τους βιομηχανισμούς του οργανισμού και να επιταχύνουμε την επούλωση του εμφυτεύματο», εξηγεί η Δρ Γιοχάννα Λουμπεργκ από το Τμήμα Χημείας του πανεπιστημίου. «Αυτό μπορεί να μειώσει τη δυσφορία του ασθενή και να συντελέσει σε καλύτερη ποιότητα ζωής του κατά τη διαδικασία της αποκατάστασης.»

Τα οδοντικά εμφυτεύματα χρησιμοποιούνται στην αποκατάσταση της οδοντοστοιχίας τα τελευταία 40 χρόνια. Ο Περ-Ινγκβαρ Μπράνεμαρκ που πρόσφατα έλαβε το Βραβείο του Ευρωπαίου Εφευρέτη, ήταν ο πρώτος επιστήμονας που κατανόησε ότι το τιτάνιο ήταν φιλικό για τον ανθρώπινο οργανισμό και μπορεί να εμφυτευθεί στο οστό χωρίς να υπάρχει κίνδυνος απόρριψής του. Το τιτάνιο καλύπτεται με ένα λεπτό στρώμα φυσικά σχηματισμένου οξειδίου, οι ιδιότητες του οποίου καθορίζουν το πόσο καλά ένα οδοντικό εμφύτευμα θα «συγχωνευθεί» με το οστό.

Εξαρχής πάντως ήταν ξεκάθαρο ότι μια σκληρή επιφάνεια ήταν καλύτερη από μια μαλακή, και η επιφάνεια των εμφυτευμάτων που χρησιμοποιούνται σήμερα χαρακτηρίζεται συχνά από διαφορετικά επίπεδα σκληρότητας. Η τοποθέτηση του εμφυτεύματος στο οστό ασκεί μια μηχανική επιρροή στον οστικό ιστό γνωστή ως βιομηχανική διέγερση, και αυτή διευκολύνει τον σχηματισμό του νέου οστού. Καθώς η τοπογραφία (σκληρότητα) της επιφάνειας είναι σημαντική για τον σχηματισμό του νέου οστού, είναι επίσης βασικό να μπορεί να γίνει μέτρηση και περιγραφή της επιφάνειας με λεπτομέρεια. Αλλά η σκληρότητα δεν είναι η μόνη ιδιότητα που επηρεάζει την επούλωση.

Η Δρ Λουμπεργκ επινόησε μια τεχνική που περιγράφει την τοπογραφία του εμφυτεύματος από μικρομετρική σε νανομετρική κλίμακα και επιτρέπει θεωρητικές εκτιμήσεις της ενσωμάτωσης στο οστό. Η μέθοδος μπορεί να εφαρμοστεί για την ανάπτυξη νέων οδοντικών εμφυτευμάτων, την βελτιστοποίηση των ιδιοτήτων με στόχο την αύξηση του οστικού σχηματισμού και την επούλωση. Η ερευνήτρια μελέτησε επίσης την αγωγιμότητα του οξειδίου και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η μια ελαφρώς υψηλότερη αγωγιμότητα συντελεί σε καλύτερη κυτταρική ανταπόκριση και πρωιμότερη εναπόθεση των ιχνοστοιχείων που είναι σημαντικά για τον οστικό σχηματισμό.

Τα αποτελέσματα της μελέτης συμφωνούν με αυτά πειραματικών και κλινικών ερευνών ενός ήδη εμπορικά διαθέσιμου εμφυτεύματος, που αποδεικνύουν μια ελαφρώς υψηλότερη αγωγιμότητα του οξειδίου και επίσης μια ανταλλαγή μεταξύ υδροξειδίου και φθορίου στην επιφάνεια του οξειδίου. Οι επιφάνειες με σωστά καθορισμένη νάνο-δομή έχουν μεγαλύτερη ενεργή περιοχή και ανταποκρίνονται άμεσα στην εναπόθεση των ιχνοστοιχείων που σχηματίζουν το οστό.

health.in.gr

Ειδήσεις Σήμερα: