«Έτσι κάνουν όλες» με την Κρατική Όπερα της Βιέννης

Το ανέβασμα της όπερας “Così fan tutte”, σηματοδοτεί την εικοσαετή πορεία του Μεγάρου, αφού υπήρξε η πρώτη πλήρως σκηνοθετημένη, από τον Γκρίσα Αζαγκάροφ, όπερα που ανέβηκε στο Μέγαρο Μουσικής, τον Νοέμβριο του 1991. Έξι χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 1997, το ‘Cosi’ παρουσιάζεται στο Μέγαρο από το «Στούντιο Όπερας», στα ελληνικά και τα ιταλικά, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου και ένα μήνα αργότερα κάνει τουρνέ στην ελληνική περιφέρεια(Κεφαλονιά, Κέρκυρα, Βόλο, Λαμία). Η αναβίωση της ιστορικής παραγωγής του Πίκολο Τεάτρο του Μιλάνου, σε σκηνοθεσία του μεγάλου Τζιόρτζιο Στρέλερ είναι το τρίτο ανέβασμα της όπερας στο Μέγαρο, τον Φεβρουάριο του 2002.

Έτσι κάνουν όλες» (Κ 588)
Παρότι έχουν περάσει περισσότερο από δύο αιώνες από την πρεμιέρα του έργου στο Μπούργκτεατερ της Βιέννης (1790), το θέμα του εξακολουθεί να γοητεύει το κοινό ακόμα και στις μέρες μας. Το “Così” είναι η τελευταία όπερα που συνέθεσε ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (1756-1791) σε συνεργασία με τον φημισμένο λιμπρετίστα Λορέντσο Ντα Πόντε, με τον οποίο συνυπέγραψε τη λεγόμενη ιταλική τριλογία που περιλαμβάνει τους «Γάμους του Φίγκαρο», τον «Ντον Τζιοβάννι» και το «Έτσι κάνουν όλες». Επί της ουσίας, η υπόθεση δεν είναι παρά ένα αδυσώπητο πείραμα πάνω στην αλχημεία της ανθρώπινης επιθυμίας, όπου το ψευδές συμπλέκεται με το αληθές, η προσωπίδα συνυπάρχει με το πρόσωπο, μέσα σε ένα παράξενο παιχνίδι της καρδιάς με τη λογική. Μάλιστα, πολλοί ανιχνεύουν στην πλοκή του έργου στοιχεία από τις κωμωδίες του Μολιέρου ή του Μαριβώ («Σχολή γυναικών», «Διπλή απιστία», κ.ά.).
Όσο για τη μουσική, ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι ο ιδιοφυής Αυστριακός μουσουργός δεν ήταν ιδιαίτερα ενθουσιώδης στην προοπτική να επενδύσει με τις μελωδίες του το ποιητικό κείμενο του Ντα Πόντε.

Η υπόθεση
Στην Νάπολη, δύο νεαροί αξιωματικοί, ο Γκουλιέλμο και ο Φερράντο, λογομαχούν με έναν φίλο τους, τον «γηραιό φιλόσοφο» Ντον Αλφόνσο, με αφορμή την πίστη των γυναικών. Οι δύο νέοι υποστηρίζουν ότι οι αγαπημένες τους, η Φιορντιλίτζι και η Ντοραμπέλλα, δεν μπορούν να διαπράξουν απιστία, αλλά ο Ντον Αλφόνσο διαφωνεί και βάζει στοίχημα μαζί τους. Σκαρφίζεται λοιπόν ένα σχέδιο, με το οποίο θα τους αποδείξει μέσα σε μια μέρα ότι απατώνται οικτρά. Ο Ντον Αλφόνσο βάζει μπροστά το σχέδιό του. Ανακοινώνει στις δύο αδελφές ότι οι μνηστήρες τους πρέπει να φύγουν σε εκστρατεία. Οι δύο άνδρες παριστάνουν ότι αναχωρούν με πλοίο, ενώ ο Ντον Αλφόνσο βάζει στο παιχνίδι και την υπηρέτρια των δύο γυναικών την Ντεσπίνα, ζητώντας της έναντι αμοιβής να πείσει τις κυρίες της να δεχθούν δύο δήθεν «ξένους» που τις έχουν ερωτευτεί. Ενώ στην αρχή η Φιορντιλίτζι και η Ντοραμπέλλα παραμένουν ακλόνητες στις ικεσίες των «ξένων», οι οποίοι δεν είναι παρά ο Φερράντο και ο Γκουλιέλμο, τελικώς υποκύπτουν στις πιέσεις τους, μετά από ένα καλοστημένο τέχνασμα με ψεύτικες «απόπειρες» αυτοκτονίας και μεταμφιέσεις. Ακολουθεί ο ψεύτικος γάμος των δύο γυναικών με τους «ξένους» όπου τον ψευδο-συμβολαιογράφο υποδύεται η Ντεσπίνα. Όμως, η τελετή διακόπτεται από την αιφνίδια άφιξη των πραγματικών μνηστήρων που υποτίθεται ότι τρέπουν σε φυγή τους δύο «ξένους». Η πλεκτάνη αποκαλύπτεται, αλλά τα δύο ζευγάρια θα συμβιβαστούν εν τέλει, χάρη στη διαμεσολάβηση του πολυμήχανου Ντον Αλφόνσο.

O Γάλλος μαέστρος Ζερεμί Ρορέρ, μια από τις σταθερά ανερχόμενες δυνάμεις στον χώρο των νεότερων αρχιμουσικών. Μελέτησε τσέμπαλο, ανώτερα θεωρητικά και σύνθεση στο Ανώτερο Εθνικό Ωδείο των Παρισίων. Επί χρόνια εργάστηκε ως βοηθός των Μαρκ Μινκόφσκι και Ουίλλιαμ Κρίστι. Έγινε ευρύτερα γνωστός ως επικεφαλής του συνόλου μουσικής μπαρόκ «Cercle de l’Harmonie». Έχει διευθύνει, μεταξύ άλλων, τις ορχήστρες του Θεάτρου των Ηλυσίων Πεδίων, της Εθνικής Όπερας των Παρισίων και της Όπερας της Λυών, τη Συμφωνική της Στουτγκάρδης και την Ορχήστρα Δωματίου της Φιλαδέλφειας. Έχει ασχοληθεί με το μοντέρνο λυρικό δραματολόγιο (Βάιλ κυρίως), ενώ δραστηριοποιείται και ως συνθέτης.

Σε συναυλιακή μορφή. Με ελληνικούς υπέρτιτλους.

Tιμές εισιτηρίων: 11 (Φοιτητικά), 19, 35, 50 και 70 € (Διακεκριμένη Ζώνη).