Διατεθειμένος να μην εγκαταλείψει τον Παναθηναϊκό, παρουσιάστηκε για ακόμα μία φορά ο Στέλιος Καζάζης. Σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη εφημερίδα «Το Βήμα», ο τεχνικός της ομάδας βόλεϊ του «τριφυλλιού» μίλησε για την κατάσταση στην ομάδα, το πώς οδηγήθηκε το τμήμα σε αυτό το οικονομικό και διοικητικό αδιέξοδο, τα αγωνιστικά προβλήματα των πρασίνων, αλλά και τους λόγους που επέλεξε να παραμείνει στην ομάδα, παρότι απλήρωτος για σχεδόν ένα χρόνο. Κλείνοντας μάλιστα, ο Στέλιος Καζάζης ανέφερε: »Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε ούτε παρόν ούτε αύριο. Είμαστε στο σημείο μηδέν…».

Αναλυτικά η συνέντευξη:

– Αντέχετε ακόμη; Για πόσο καιρό θεωρείς ότι μπορείς να παραμείνεις;
«Πριν από το ματς με την Ντιναμό Μόσχας, όταν είχα ζητήσει καθαρές εξηγήσεις λέγοντας ότι σε αντίθεση περίπτωση θα παραιτηθώ, ήρθε ο πρώην πρόεδρος του Ερασιτέχνη κ. Μιχάλης Κίτσιος και μας είπε την αλήθεια, ότι η κατάσταση είναι τραγική. Από τη στιγμή που την έμαθα, όπως και οι παίκτες μου, έκανα την επιλογή μου. Είμαι αυτός που θα φύγει τελευταίος. Οπου κι αν φθάσει η ομάδα, όσα προβλήματα κι αν προκύψουν. Ξέρω ότι μπορεί ίσως να μην πληρωθώ ποτέ, αλλά πλέον θα το παλέψω μέχρι το τέλος».

– Τι είναι αυτό που σε κρατάει στη θέση σου. Είναι η αγάπη για τη φανέλα, η αίσθηση του καθήκοντος, η διάθεση για κάτι ηρωικό και μάλιστα σε μια κατ΄ εξοχήν αντιηρωική εποχή; Το κάνεις για την υστεροφημία σου;
«Τους τελευταίους 4-5 μήνες έχω γίνει νευρωτικός. Ξυπνάω 4 με 5 το πρωί. Μέσα από αυτή τη δοκιμασία συνειδητοποίησα ότι είναι κάτι πολύ δυνατό για μένα να είμαι σε αυτή την ομάδα. Πάντα ο Παναθηναϊκός ήταν η ομάδα της καρδιάς μου, αλλά μέσα από αυτή τη δυσκολία κατάλαβα πόσο αγαπάω αυτή την ομάδα. Ισως αυτό είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος που ακόμη αντέχω. Δεν είναι θέμα ηρωισμού αυτά αφορούν άλλους ανθρώπους που κάνουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα».

– Μπορεί ένας προπονητής να είναι απαιτητικός από παίκτες επαγγελματίες που αγωνίζονται απλήρωτοι και με οφειλόμενα πολλών μηνών και βλέπουν τον φροντιστή της ομάδας να τρέφεται δέκα ημέρες μόνο με ψωμί;
«Οι παίκτες, με επικεφαλής τους παλαιούς όπως ο Πανταλέων, ο Ψάρρας, ο Ντονάς, αλλά και οι καινούργιοι, είναι εξαιρετικοί χαρακτήρες. Τους έχει αγγίξει πολύ αυτή η κατάσταση, αλλά βρίσκουν το κουράγιο ακόμη να το παλεύουν. Είναι αξιέπαινοι γιατί όταν μιλάμε για επαγγελματίες παίκτες, και αυτά τα παιδιά είναι απλήρωτα για 7-8 μήνες, αυτό δεν λέγεται επαγγελματισμός. Αυτό λέγεται καθαρά ευσυνειδησία. Για κάποιους είναι αγάπη στη φανέλα.

» Κάποιοι καινούργιοι όπως ο Γιορντάνοφ και ο Πετρέας νιώθουν περήφανοι που έχουν έρθει στον Παναθηναϊκό. Αυτό μέχρι τώρα μας κρατάει ζωντανούς. Στην καθημερινότητα της ομάδας βγαίνουν τα προβλήματα, υπάρχει μερικές φορές μεγάλος εκνευρισμός. Μέχρι τώρα με τη δουλειά που κάναμε μέσα στο γήπεδο, με τα καλά αποτελέσματα που είχαμε, ισορροπούσαμε διανοητικά. Τώρα όμως με τον τραυματισμό του Λάππα μείναμε με έναν ακραίο και έχει χαθεί η αγωνιστική ισορροπία. Και όλοι φοβούνται ότι θα το βρούμε μπροστά μας. Δεν μπορούμε να κάνουμε σοβαρή προπόνηση γιατί δεν υπάρχουν παίκτες!».

– Το ότι δεν βλέπετε φως από πουθενά, ότι δεν υπάρχει κάποιος να σας απλώσει το χέρι σε ένα μεγάλο σύλλογο όπως ο Παναθηναϊκός πώς το σχολιάζετε;
«Μας φαίνεται πάρα πολύ παράξενο, γιατί νομίζουμε ότι ο Παναθηναϊκός είναι ένας και αδιαίρετος σε όλα τα αθλήματα. Ο προϋπολογισμός του βόλεϊ μπορεί να είναι το 1/30 του προϋπολογισμού του ποδοσφαίρου ή του μπάσκετ. Νομίζω ότι έπρεπε να υπάρχει μια ισορροπία. Εφέτος δεχθήκαμε μειώσεις του 40% με 50% για συμβόλαια των 50.000 ευρώ».

– Υπάρχει διέξοδος στο βόλεϊ, αλλά και γενικότερα στον Ερασιτέχνη ΠΑΟ και ποια θα μπορούσε να είναι;
«Τουλάχιστον στη δική μας ομάδα και ευρύτερα στον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό η μόνη λύση είναι κάποιος ανεξάρτητος παράγοντας που θα βάλει κάποια χρήματα, όχι πάρα πολλά, και παράλληλα να έχει από πίσω ένα οργανωμένο τιμ ανθρώπων που θα μπορούσε να του φέρει άλλα τόσα από μάρκετινγκ, διαφημίσεις, κτλ. Εμείς δεν έχουμε βρει ακόμη ούτε βασικό σπόνσορα, έστω και με 5.000 ευρώ. Θα μπορούσαμε να έχουμε βρει τέσσερις των 10.000 ευρώ».

– Αυτό σημαίνει ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρχε η οργάνωση για να εκμεταλλευτούν οι σύλλογοι το αθλητικό προϊόν τους και περίμεναν από έναν οικονομικό παράγοντα να τους λύσει όλα τα προβλήματα…
«Ακριβώς αυτό γινόταν. Στον Παναθηναϊκό για 6-7 χρόνια είχαμε βρει την κότα που γεννούσε τα χρυσά αβγά, τον κ. Βλάση Σταθοκωστόπουλο ο οποίος έβαζε χρήματα με τη σέσουλα. Εφερε παίκτες παγκοσμίου επιπέδου, είχε μπάτζετ 3 εκατ. ευρώ. Μετά μπήκε στην ίδια λογική και ο κ. Θανάσης Γιαννακόπουλος. Μετά την αποχώρησή τους η ομάδα έμεινε στον αέρα. Γιατί δεν υπήρχε η νοοτροπία να κοιτάξουμε το αύριο. Θα έπρεπε να έχουν δημιουργήσει μια υποδομή υποστήριξης του συλλόγου ώστε να κάλυπταν ένα μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού από σπόνσορες. Αυτό θα ήταν και παρακαταθήκη για το μέλλον. Τώρα είμαστε στο σημείο μηδέν. Επρεπε τουλάχιστον να καλύπταμε τα λειτουργικά έξοδα που δεν είναι ευκαταφρόνητα. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε ούτε νερά στην προπόνηση!».

– Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός μπορεί να φέρουν και αγωνιστικές ανατροπές στο πρωτάθλημα βόλεϊ;
«Βέβαια. Το εφετινό πρωτάθλημα θα είναι το πιο αμφίρροπο όλων των εποχών. Με χαμηλότερη ποιότητα, αλλά περισσότερο ενδιαφέρον λόγω της μείωσης της ψαλίδας μεταξύ των πρώτων και των υπολοίπων. Δεν θα ξέρουμε κάθε αγωνιστική ποιος θα κερδίσει, αλλά και όσο φθάνουμε προς τον Γενάρη ποιος θα έχει αντέξει, αν θα υπάρχει ως ομάδα. Και δεν κρύβω τον φόβο μου ότι ο πρώτος που δεν θα αντέξει θα είναι ο Παναθηναϊκός. Ποιος μου προεξοφλεί ότι έπειτα από ένα μήνα, που θα είναι και πάλι απλήρωτοι όλοι, κάποιος δεν θα πει «Κουράστηκα, φεύγω». Και καθώς έρχεται και η περίοδος των μεταγραφών αν έχουν μια καλή πρόταση από το εξωτερικό γιατί να μην τη διαλέξουν».

– Τι σκέψεις σου γεννά αυτή η αποχή των φίλων του ΠΑΟ από τα παιχνίδια και μάλιστα σε μια κρίσιμη εποχή;
«Από τη μια πλευρά στην καθημερινή συναναστροφή μας με κόσμο εισπράττουμε ένα μεγάλο ενδιαφέρον για την ομάδα, αλλά από την άλλη υπάρχει η αποχή από το γήπεδο. Για αυτό φταίει η έδρα. Παίζουμε αναγκαστικά στη Γλυφάδα και αυτό είναι αποτρεπτικό για τον κόσμο. Οι οπαδοί έρχονταν και έρχονται μόνο στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει μόνο αν η ομάδα αποκτούσε το δικό της γήπεδο μέσα στην Αθήνα.

» Στη Λεωφόρο πάντα γέμιζε το γήπεδο. Αυτό είναι ένα μήνυμα ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται το δικό του σπίτι. Αυτό όμως δεν το βλέπω να γίνεται στο άμεσο μέλλον. Είναι διαβολική αυτή η λογική που υπάρχει στην Ελλάδα να μην έχουν το δικό τους γήπεδο, τη δική τους πισίνα, οι μεγάλοι σύλλογοι, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό. Εμείς στην Ελλάδα έχουμε τη λογική της αρπαχτής και του πρόχειρου».

– Αυτό που ζει σήμερα ο Παναθηναϊκός, αλλά και ολόκληρο το επαγγελματικό ελληνικό βόλεϊ, θεωρείς ότι είναι κάτι μεταβατικό, μια παροδική ασθένεια ή η νέα πραγματικότητα έπειτα από μια εποχή παχιών αγελάδων σε αμοιβές, παρουσία σταρ του παγκόσμιου βόλεϊ και διακρίσεις;
«Η αίσθησή μου είναι ότι βρισκόμαστε σε έναν κατήφορο που δεν έχει φθάσει στο τέλος του για τον ελληνικό αθλητισμό, πλην του ποδοσφαίρου και ορισμένων ομάδων του μπάσκετ. Οσο κι αν φανεί οξύμωρο, το μεγαλύτερο πρόβλημα στον χώρο του βόλεϊ αντιμετωπίζουν οι μεγάλες ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Οι μικρότερες είχαν μικρότερα μπάτζετ και απλώνονταν μέχρι εκεί που μπορούσαν.

Τι να το κάνουμε αν ο Παναθηναϊκός είχε πέρυσι ένα μπάτζετ 1,6 εκατ. ευρώ και χρωστάει ακόμη το μισό. Είναι πιο υγιής μια ομάδα της επαρχίας που είχε μπάτζετ 600.000 και το κάλυψε. Τόσο στο βόλεϊ όσο και στα υπόλοιπα αθλήματα το πρόβλημα θα επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα. Και είναι εσφαλμένη η εντύπωση ότι οι μεγάλες ομάδες θα επιβιώσουν. Αντιθέτως, είναι οι πρώτες υποψήφιες για να διαλυθούν, μολονότι ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός είναι το οξυγόνο του αθλητισμού στην Ελλάδα».

– Αυτή η κατάσταση που βιώνει το βόλεϊ και γενικότερα ο αθλητισμός θα μπορούσε να μετεξελιχθεί σε ευκαιρία για να στηθεί ξανά σε υγιείς βάσεις το οικοδόμημα;
«Νομίζω ότι θα μπορούσε, αλλά με ένα πλάνο πενταετίας. Να πούμε ότι εδώ είναι ο πάτος και ότι αυτά που ξέραμε έχουν τελειώσει. Ξεκινάμε από χαμηλά σε όλους τους τομείς. Να δεχθούμε ότι του χρόνου θα παίξουμε μόνο με έλληνες. Ετσι θα μαζευτούν τα οικονομικά και θα γίνει εξυγίανση με τα χρέη. Είναι πλέον ουτοπία να μιλάμε για «ευρωπαϊκά όνειρα». Δεν μπορείς να διεκδικείς ευρωπαϊκά τρόπαια όταν δεν έχεις ένα δικό σου γήπεδο, όταν η εφηβική ομάδα τού Παναθηναϊκού προπονείται στην παιδική χαρά. Πρέπει οι ομάδες να επενδύσουν σε νέους έλληνες παίκτες ενσυνείδητα, για το μέλλον. Γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχουμε ούτε παρόν ούτε αύριο. Είμαστε στο σημείο μηδέν».

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ

Ειδήσεις Σήμερα: