Η πρώιμη εντατική θεραπεία μειώνει τις επιπλοκές του διαβήτη τύπου Ι

Σικάγο: Τα άτομα με διαβήτη τύπου Ι που διατηρούν το σάκχαρο του αίματος τους κοντά σε φυσιολογικά επίπεδα μειώνουν τον μακροπρόθεσμο κίνδυνο να εμφανίσουν σοβαρές επιπλοκές, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Archives of Internal Medicine.

Όντως τα άτομα με διαβήτη τύπου Ι που λαμβάνουν από νωρίς δραστικά μέτρα για τον έλεγχο του σακχάρου έχουν καλύτερο αποτέλεσμα από την συμβατική θεραπεία ως προς την μείωση της τύφλωσης, της νεφρικής ανεπάρκειας και τις καρδιακής νόσου, για εκείνους που ζουν με την πάθηση για τουλάχιστον τρεις δεκαετίες.

Ο Δρ Τρέβορ Ορτσαρντ και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ εξηγούν ότι η μείωση σχεδόν στο μισό των μειζόνων επιπλοκών είναι μια αξιόλογη βελτίωση και αποδεικνύει ότι η καλή θεραπεία παρέμβασης από νωρίς είναι ωφέλιμη.

Ο διαβήτης τύπου Ι αναλογεί στο 10% των 180 εκατομμυρίων περιπτώσεων διαβήτη παγκοσμίως. Εκδηλώνεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα αρχίζει να επιτίθεται και να καταστρέφει τα β-κύτταρα του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη, που είναι αναγκαία για τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα.

Οι ασθενείς συνήθως χρειάζονται καθημερινή χορήγηση ινσουλίνης για τον έλεγχο του διαβήτη, που διαφέρει από τον τύπο ΙΙ, ο οποίος σχετίζεται με την παχυσαρκία και την έλλειψη σωματικής άσκησης.

Οι επιστήμονες συνέκριναν τα συνολικά ποσοστά οφθαλμολογικών, νεφρικών και καρδιαγγειακών επιπλοκών σε άτομα με διαβήτη τύπου Ι.

Η μια ομάδα πήρε ινσουλίνη τουλάχιστον τρεις φορές την ημέρα σε ενέσιμη μορφή και έκαναν μετρήσεις της γλυκόζης τουλάχιστον τέσσερις φορές ημερησίως με τον στόχο της μακροπρόθεσμης μέσης τιμής 7 (κοντά στο φυσιολογικό όριο) της γλυκόζης ή της A1c να επιτυγχάνεται.

Μια δεύτερη ομάδα υποβλήθηκε σε συμβατική αγωγή, δηλαδή αρκετή φροντίδα ώστε να προλαμβάνονται τα συμπτώματα του διαβήτη. Τα άτομα αυτής της ομάδας είχαν μέση A1c 9.

Οι ερευνητές έθεσαν τους συμμετέχοντες υπό ιατρική παρακολούθηση για 30 χρόνια, με τις δυο ομάδες να μένουν στο θεραπευτικό πρόγραμμα από το 1983 μέχρι και το 1989. Όσοι ήταν στην ομάδα εντατικής θεραπείας είχαν περίπου την μισή οφθαλμολογική βλάβη συγκριτικά με εκείνους που είχαν κάνει συμβατικό έλεγχο γλυκόζης.

Επίσης είχαν χαμηλότερα ποσοστά νεφρικής βλάβης και λιγότερες περιπτώσεις εμφραγμάτων, εγκεφαλικών επεισοδίων, στηθάγχης και αποφραγμένων αρτηριών από τα άτομα που έκαναν συμβατική αγωγή.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν τα άτομα συνέχισαν την εντατικής φροντίδα θα είχαν ακόμη μεγαλύτερα οφέλη.

health.in.gr