Mitsubishi Colt 1.3: Μερική επαναφορά

Γιάννης Αδάναλης

Τις περισσότερες φορές είναι δύσκολο να κρίνεις ένα «νέο» αυτοκίνητο, χωρίς μάλιστα να το αδικήσεις, γνωρίζοντας εξαρχής πως πίσω από τις ανασχεδιασμένες μεταλλικές επιφάνειές του κρύβεται η ίδια -πετυχημένη ή όχι- συνταγή του παρελθόντος.

Από την άλλη, τα γνώριμα χαρακτηριστικά του και η μέχρι τώρα πορεία του στην αγορά σε οδηγούν σε ασφαλέστερα συμπεράσματα, που έχουν δοκιμαστεί από το πέρασμα του χρόνου και έχουν απαλλαγεί από τα όποια «ψήγματα» πρώιμου ενθουσιασμού περιείχαν.

Στην περίπτωση του Colt, η Mitsubishi δεν θέλησε να μεταλλάξει το γενετικό κώδικα του αυτοκινήτου, παρότι οι εκτεταμένες αλλαγές στο εξωτερικό του τμήμα παραπέμπουν σε κάτι νέο.

Έχοντας παραδειγματιστεί από το μεγαλύτερο Lancer και το δυναμικό προσωπείο που «φόρεσε» η τελευταία γενιά του ιαπωνικού sedan, το Colt άφησε στο παρελθόν το αξιαγάπητο προφίλ ενός τυπικού αυτοκινήτου πόλης, επιλέγοντας να κινηθεί σε πιο αιχμηρά σχεδιαστικά μονοπάτια.

Στην πραγματικότητα όλα τα επιμέρους τμήματα του αμαξώματος έχουν προσαρμοστεί στην τραπεζοειδή μάσκα του μπροστινού τμήματος και στα ανασχεδιασμένα φωτιστικά σώματα του πίσω.

Τα τελευταία έχουν διατηρήσει την κάθετη διάταξή τους, αν και το μέγεθός τους -και συγκεκριμένα το μήκος τους- δεν θυμίζει σε τίποτα το παρελθόν.

Διαφοροποιημένες είναι και οι εξωτερικές διαστάσεις του αυτοκινήτου, παραμένοντας σε κάθε περίπτωση συμπαγείς και κάτω από τα επίπεδα της κατηγορίας.

Παρουσιάζοντας αύξηση 7 εκατοστών, το μήκος των 3,94 μέτρων του πεντάθυρου αμαξώματος δικαιολογεί απόλυτα τον αστικό προσανατολισμό του αυτοκινήτου, χωρίς να στερεί από αυτό τη δυνατότητα να κινείται με άνεση και ασφάλεια εκτός πόλης.

Στη σχεδιαστική προοδευτικότητα που μπορεί κανείς ανιχνεύσει στο αμάξωμα του ανανεωμένου Colt, έρχεται να αντιπαρατεθεί η εικόνα του εσωτερικού τμήματος.

Η προσπάθεια αναβάθμισής του ξεκίνησε από την αντικατάσταση του υλικού που κάλυπτε μέχρι σήμερα το ταμπλό. Το ανάγλυφο πλαστικό με την ιδιαίτερη υφή έδωσε τη θέση του σε μια σκληρή-σκουρόχρωμη επιφάνεια, γεγονός που οδήγησε στο αντίθετο αποτέλεσμα.

Αντίστοιχα, η απουσία των ημι-διάφανων πλαστικών από τα χειριστήρια του ηλεκτρονικού εξοπλισμού και από την βάση της κεντρικής κονσόλας έχει στερήσει από το εσωτερικό του Colt τη «φρεσκάδα» που παρουσίαζε στο παρελθόν.

Κατά τ΄άλλα, έχοντας αποφύγει τις ακρότητες και τους πειραματισμούς, ο σχεδιασμός παραμένει συμβατός με την ευρωπαϊκή αισθητική, γεγονός που ευνοεί -μεταξύ άλλων- και την εργονομία.

Σε ότι αφορά, τέλος, τον εξοπλισμό, ακόμα και στην πλουσιότερη έκδοση «Intense» των 13.690 ευρώ, το Colt παρουσιάζειορισμένες ελλείψεις, καθώς δεν περιλαμβάνει αερόσακους οροφής και ηλεκτρικά παράθυρα για τις πίσω πόρτες.

Την αδυναμία του Colt να ακολουθήσει τις προδιαγραφές του ανταγωνισμού αποκαλύπτουν και οι αντιδράσεις του πλαισίου.

Ο άκαμπτος άξονας που συνδέει του πίσω τροχούς, σε συνδυασμό με τα ελαστικά χαμηλού προφίλ, δεν επιτρέπουν την απορρόφηση των κραδασμών, οι οποίοι περνούν με ευκολία στο εσωτερικό, υποβαθμίζοντας την άνεση και την ποιότητα κύλισης.

Νευρική, ωστόσο, θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς και τη συμπεριφορά του «μικρού» Mitsubishi στο όριο. Και σε αυτήν την περίπτωση ο πίσω άξονας είναι αυτός που αναδεικνύεται σε αρνητικό πρωταγωνιστή, «ανοίγοντας» με σχετική ευκολία -απουσία ESP- την τροχιά του.

Ακόμη και το βελτιωμένο σύστημα διεύθυνσης δεν καταφέρνει να αναμορφώσει την εικόνα ενός αυτοκινήτου που αδικείται εξαιτίας ορισμένων άτυχων επιλογών.

Όπως και να έχει, εξαιρετικός, για τα δεδομένα της κατηγορίας και όχι μόνο, παραμένει ο κινητήρας των 1.332 κ.εκ.

Το τετρακύλινδρο μοτέρ της ιαπωνικής φίρμας αποδίδει 95 ίππους και 125 Nm ροπής, προσφέροντας ανταγωνιστικές επιδόσεις στο, ούτως ή άλλως, ελαφρύ σύνολο των 970 κιλών.

Οι σβέλτοι ρυθμοί του Colt συνοδεύονται και από την περιορισμένη κατανάλωση καυσίμου, καθώς σύμφωνα με τον κατασκευαστή του η μέση τιμή της σε μεικτό κύκλο κίνησης δεν ξεπερνά τα 5,8 λίτρα/100 χλμ.

Τα πράγματα, βέβαια, θα μπορούσαν να είναι σαφώς καλύτερα αν το μηχανικό κιβώτιο των πέντε σχέσεων ακολουθούσε τις προδιαγραφές του κινητήρα και δεν είχε αρκεστεί στη λαστιχένια αίσθηση του επιλογέα και αν στον πίσω άξονα συναντούσε κανείς δισκόφρενα και όχι τα… πατροπαράδοτα ταμπούρα.

Είναι ξεκάθαρο πως η ιαπωνική φίρμα δεν είχε πρόθεση να διαφοροποιήσει τα βασικά χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου. Για αυτόν ακριβώς το λόγο περιόρισε τις βελτιωτικές επεμβάσεις της στο εξωτερικό τμήμα και στον πενταθέσιο θάλαμο επιβατών, στερώντας από το Colt τη δυνατότητα να απαλλαγεί από τις αδυναμίες που το ταλαιπωρούσαν και στο παρελθόν.

auto.in.gr