Λονδίνο: Η εξέλιξη του ατόμου σε υπέρβαρο είναι πιθανότερο να είναι αποτέλεσμα των γονιδίων του και όχι του τρόπου ζωής του, σύμφωνα με νέα βρετανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Clinical Nutrition.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λονδίνου μελέτησαν περισσότερα από 5.000 ζευγάρια διδύμων και διαπίστωσαν ότι οι διαφορές στον Δείκτη Μάζας Σώματος και στην περίμετρο της μέσης κυριαρχούνταν κατά 77% από τα γονίδια.

Τα παιδιά που είναι υπέρβαρα είναι πιθανότερο να είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι ενήλικες, αυξάνοντας τον κίνδυνο συγκεκριμένων καρκίνων, της καρδιακής νόσου, του εγκεφαλικού επεισοδίου και του διαβήτη μετέπειτα.

Ωστόσο, παρά την εμφάνιση ορισμένων πιθανών γονιδίων που συντελούν στην παχυσαρκία, εξακολουθεί να υπάρχει μια διαμάχη για το αν είμαστε προκαταβολικά προγραμματισμένοι να είμαστε υπέρβαροι από τη γενετικής μας σύσταση.

Οι μελέτες διδύμων είναι ένας καλός τρόπος για να δουν οι επιστήμονες πόσο τα γονίδια ή το περιβάλλον επηρεάζουν την ανάπτυξη μας. Τα όμοια μονοζυγωτικά δίδυμα έχουν ακριβώς τα ίδια γονίδια, ενώ τα ετεροζυγωτικά είναι γενετικά διαφορετικά. Ωστόσο, επειδή γεννιούνται μαζί και μεγαλώνουν στο ίδιο οικογενειακό περιβάλλον, οι ερευνητές έχουν εικάσει ότι έχουν σχεδόν όμοια ανατροφή ως προς την διατροφή τους.

Αυτό επιτρέπει στους ειδικούς να μετρήσουν τις διαφορές στο βάρος και να υπολογίσουν πόσο αυτή η διαφορά μπορεί να αποδοθεί στο περιβάλλον και πόσο στα γονίδια, αν και δεν αναγνωρίζονται ξεχωριστά γονίδια που μπορεί να σχετίζονται με την παχυσαρκία.

Οι επιστήμονες μελέτησαν την επίδραση του κακού περιβάλλοντος και διαπίστωσαν ότι είναι πολύ λιγότερο εμφανής απ’ την επίδραση των γονιδίων του παιδιού.

Είναι λοιπόν λάθος να ρίχνουμε την ευθύνη για το περιττό βάρος του παιδιού στους γονείς, ενώ είναι πολύ πιθανόν να οφείλεται στην γενετική του επιρρέπεια.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ένα παιδί με πολλά συμπληρωματικά γονίδια επιρρέπειας αναπόφευκτα θα εξελιχθεί σε υπέρβαρο άτομο, αλλά ότι η γενετική του προίκα απονέμει μια ισχυρότερη προδιάθεση.

Η Δρ Ταμ Φλάι από το Ίδρυμα Ανάπτυξη του Παιδιού στη Μ. Βρετανία σχολιάζει ότι «αυτό που έχει σημασία είναι οι γονείς να υιοθετούν υγιεινές συνήθειες διατροφής. Η γονιδιακή σύσταση του ατόμου δεν έχει αλλάξει δραματικά τα τελευταία 30 χρόνια, ενώ η παχυσαρκία παρουσιάζει δραματική αύξηση. Ακόμα και αν ένα άτομο έχει κάποιο γονίδιο που το προδιαθέτει να εξελιχθεί σε παχύσαρκο, δεν σημαίνει ότι όντως θα συμβεί αυτό, αν τρώει υγιεινά και γυμνάζεται αρκετά ώστε να καίει τις περίσσειες θερμίδες».

health.in.gr