Νέα Υόρκη: Ένας συνδυασμός γονιδίων και γονικής παραμέλησης μπορεί να καθιστά ορισμένα νεαρά άτομα ευάλωτα στη μείζονα κατάθλιψη, σύμφωνα με έρευνα που διενεργήθηκε στη βόρεια Ρωσία και δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Psychological Science.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Notre Dame στην Ινδιάνα με επικεφαλής τον Δρ Τζέραλντ Χαέφελ έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση 176 αγόρι που είχαν επιλεγεί από κέντρο κράτησης εφήβων και διαπίστωσαν ότι υπήρχε υψηλότερος κίνδυνος κατάθλιψης μεταξύ αυτών που είχαν μητέρα που τους παραμελούσε και μια συγκεκριμένη μετάλλαξη του γονιδίου DAT1. Το γονίδιο βοηθά στη ρύθμιση των εγκεφαλικών επιπέδων της ντοπαμίνης, του χημικού διαβιβαστή που μεταδίδει νευρικές ώσεις μεταξύ των κυττάρων.

Ενώ η γονιδιακή μετάλλαξη και η γονική αμέλεια συνδυαστικά επηρέαζαν τον κίνδυνο εκδήλωσης κατάθλιψης, δεν συνέβαινε το ίδιο με τον κάθε παράγοντα ξεχωριστά.

Είναι γνωστό ότι τα στρεσογόνα γεγονότα παίζουν μείζονα ρόλο στην κατάθλιψη. Αλλά τελικά δεν εξελίσσονται όλοι σε καταθλιπτικά άτομα μετά από αρνητικές εμπειρίες.

Η έρευνα της αλληλεπίδρασης γονιδίων-περιβάλλοντος μέχρι σήμερα έχει επικεντρωθεί κυρίως στα γονίδια που ρυθμίζουν την σεροτονίνη, την εγκεφαλική ουσία που εμπλέκεται στη ρύθμιση της διάθεσης. Αλλά η δράση της ντοπαμίνης έχει επίσης σχετιστεί με την κατάθλιψη.

Η ντοπαμίνη παίζει ρόλο σε μια ευρεία γκάμα ζωτικών λειτουργιών, περιλαμβανομένης της κίνησης, των συναισθηματικών αντιδράσεων και την ικανότητας να αισθανόμαστε ευχαρίστηση. Ο Δρ Χαέφελ για την παρούσα έρευνα επικεντρώθηκε σε τρεις μεταλλάξεις του γονιδίου DAT1.

Οι ερευνητές έλεγξαν τα αγόρια για τις τρεις μεταλλάξεις, τα οποία όλα θεωρήθηκε ότι διέτρεχαν υψηλό κίνδυνο να εκδηλώσουν κατάθλιψη. Τα εξέτασαν επίσης για την ύπαρξη κατάθλιψης και τα ρώτησαν για τον τρόπο γονικής συμπεριφοράς της μητέρας τους.

Συνολικά, τα αγόρια που ήταν φορείς μια συγκεκριμένης μετάλλαξης του DAT1, της rs40184, και δήλωσαν ότι είχαν απορριφθεί από τις μητέρες τους, αντιμετώπιζαν αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης.

Η περαιτέρω ανάλυση επιβεβαίωσε τα παραπάνω ευρήματα, η ντοπαμίνη μπορεί να γίνει ένας καλός στόχος για την θεραπεία της κατάθλιψης. Η θεραπεία δεν σημαίνει και απαραίτητα τη λήψη φαρμάκου.

Η ντοπαμίνη εμπλέκεται στο σύστημα προσέγγισης της κινητοποίησης που ρυθμίζει τη συμπεριφορά του ατόμου προς τους στόχους και τις ανταμοιβές. Οι συμπεριφορικές θεραπείες που βοηθούν τα άτομα να αναπτύξουν νέους στόχους μπορεί να συμβάλλουν στην τροποποίηση της λειτουργίας της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο.

Παλαιότερη επιστημονική εργασία έχει δείξει ότι οι ψυχολογικές παρεμβάσεις μπορεί να έχουν σημαντική επίδραση στην εγκεφαλική λειτουργία.

Μελλοντικές έρευνες πάνω στην κατάθλιψη θα διερευνήσουν την αλληλεπίδραση του περιβάλλοντος και του γονιδίου DAT1, καθώς και άλλων γονιδίων που σχετίζονται με τη ντοπαμίνη.

health.in.gr

Ειδήσεις Σήμερα: