Νέα Υόρκη: Οι συγγενείς των πασχόντων από νόσο Πάρκινσον φαίνεται να αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο εξασθενημένης σκέψης και άνοιας, κάτι που υποδεικνύει κοινούς παράγοντες επιρρέπειας. Κατά πόσο αυτοί οι παράγοντες είναι γενετικοί ή σχετίζονται με τον κοινό τρόπο ζωής απαιτεί περισσότερη διερεύνηση.

Η σχέση πάντως καταγράφεται αρχικώς μεταξύ οικογενειών των ασθενών που είναι νεότεροι όταν εκδηλώνουν τη νόσο Πάρκινσον, αλλά ο κίνδυνος δεν έχει διακυμάνσεις μεταξύ των ασθενών με διαφορετικά συμπτώματα της νόσου.

Ο Δρ Γουάλτερ Ροκα από το Κολέγιο Ιατρικής της Κλινικής Μάγιο στο Ρότσεστερ διενήργησε μελέτη με τη συμμετοχή 1.019 α’ βαθμού συγγενών 162 πασχόντων από νόσο Πάρκινσον και 858 συγγενείς 417 ατόμων χωρίς τη νόσο. Η ικανότητα σκέψης μετρήθηκε μέσω τηλεφωνικών ερωτηματολογίων ή στα άτομα με άνοια με συνέντευξη στενών συγγενών τους. Επιπλέον, επανεξετάστηκαν όλα τα ιατρικά αρχεία των ατόμων με άνοια προς επιβεβαίωση της διάγνωσης.

Οι συγγενείς των πασχόντων από νόσο Πάρκινσον είχαν 37% περισσότερες πιθανότητες να έχουν ελλείμματα σκέψης ή άνοια συγκριτικά με τους συγγενείς των υγιών ατόμων.

Ο αυξημένος κίνδυνος των συγγενών ήταν προφανέστερος αν η νόσος Πάρκινσον είχε εκδηλωθεί σε ηλικία 66 ετών και κάτω. Οι συγγενείς των ασθενών αυτών είχαν 73% περισσότερες πιθανότητες να έχουν εξασθένηση σκέψης ή άνοια.

Μάλιστα για να επιβεβαιώσουν τα ευρήματα της μελέτης, οι ερευνητές μελέτησαν τον κίνδυνο εξασθένησης της σκέψης σε 2.716 συγγενείς α’ βαθμού 411 πασχόντων από νόσο Πάρκινσον που είχαν απευθυνθεί στην Κλινική Μάγιο. Η ανάλυση έδειξε ότι η σχέση αποδιδόταν σε συγγενείς ασθενών με νεότερη ηλικία εκδήλωσης της νόσου.

health.in.gr