Νέο φάρμακο για την αναστολή του πρόωρου τοκετού

Θεσσαλονίκη: Η εφαρμογή μιας νέας φαρμακευτικής αγωγής, με βάση την ουσία atosiban, μπορεί να δράσει αποτελεσματικά για την αναστολή του πρόωρου τοκετού, που είναι μία από τις σοβαρότερες επιπλοκές της εγκυμοσύνης με τραγικές συνέπειες για τη μητέρα, αλλά και για το νεογέννητο.

Η ουσία atosiban είναι το μοναδικό νέο φάρμακο που εισάγεται στη θεραπευτική αντιμετώπιση του προώρου τοκετού την τελευταία 25ετία. Η αναβολή του τοκετού έστω και κατά μία ημέρα έχει ευεργετικές επιπτώσεις στην επιβίωση των νεογνών. Επομένως, αυτό το νέο φάρμακο, που πρόσφατα εισήχθη και στην Ελλάδα, εφόσον «εξαγοράζει χρόνο» για να υποβληθεί το έμβρυο στην κατάλληλη θεραπεία, βελτιώνει τις πιθανότητες επιβίωσης και μειώνει την πιθανότητα μελλοντικής αναπηρίας του νεογνού.

Τα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν πρώτη φορά στην Ελλάδα στο πλαίσιο του 2ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Εμβρυομητρικής Ιατρικής, το οποίο πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες μέρες στη Θεσσαλονίκη.

Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, πρόωρος τοκετός είναι αυτός που λαμβάνει χώρα πριν από τη συμπλήρωση 37 πλήρων εβδομάδων κύησης, ενώ η φυσιολογική εγκυμοσύνη συνήθως διαρκεί έως 40 εβδομάδες.

Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι η συχνότητα εμφάνισης πρόωρου τοκετού ανέρχεται σε 10% περίπου. Νεογνά που γεννιούνται πολύ νωρίς, διατρέχουν σοβαρό κίνδυνο να πεθάνουν, ή όσα επιβιώσουν μπορεί να μείνουν ισοβίως ανάπηρα. Ο πρόωρος τοκετός αποτελεί την κύρια αιτία περιγεννητικής θνησιμότητας στην Ευρώπη (και την Ελλάδα).

Οι επιπτώσεις του πρόωρου τοκετού είναι πολύ σοβαρότερες όσο πιο μικρή είναι η ηλικία της κύησης. Η νεογνική θνησιμότητα σε κύηση κάτω των 29 εβδομάδων υπολογίζεται ότι είναι 66%, δηλαδή δύο στα τρία πρόωρα πεθαίνουν. Υπολογίζεται ότι το 49% των προώρων που επιβιώνουν αναπτύσσουν μια μορφή αναπηρίας, ενώ στο 23% η αναπηρία αυτή θεωρείται πολύ σοβαρή (καθυστέρηση στην πνευματική ανάπτυξη, τύφλωση, κώφωση κ.λπ.).

Η πρόγνωση των νεογνών βελτιώνεται όταν επιμηκύνεται η κύηση έστω και κατά μία εβδομάδα. Αν η κύηση από τις 23 εβδομάδες φτάσει τις 26, το ποσοστό επιβίωσης του νεογνού από 9%, γίνεται 71%. Αυτό επιτυγχάνεται με την κατάλληλη αγωγή, ενόσω το έμβρυο ακόμα κυοφορείται (χορήγηση κυρίως κορτικοστεροειδών για ελάττωση του κινδύνου εμφάνισης αναπνευστικής ανεπάρκειας).

Το σημαντικότερο στοιχείο για τη θεραπεία του προώρου τοκετού είναι η «εξαγορά χρόνου», που θα επιτρέψει την κατά το δυνατόν μεγαλύτερη παραμονή του εμβρύου στη μήτρα και τη μεταφορά της μητέρας σε ειδική νοσοκομειακή μονάδα (π.χ., Μονάδα Κυήσεων Υψηλού Κινδύνου), όπου εφαρμόζονται θεραπευτικές μέθοδοι που θα σώσουν τη ζωή του παιδιού με την εισαγωγή του αμέσως μετά τη γέννησή του σε Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών.

Μέχρι σήμερα η φαρμακευτική αντιμετώπιση του πρόωρου τοκετού περιλάμβανε φάρμακα που παρουσίαζαν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες (ταχυκαρδίες, δύσπνοια, σάκχαρο κ.λπ.). Πολλές γυναίκες έβρισκαν αυτές τις ανεπιθύμητες ενέργειες μη ανεκτές -επιπλέον, ήταν συχνά επικίνδυνες για την ίδια τους τη ζωή.

Ο συνδυασμός κακής ανοχήςτων φαρμάκων και πιθανών κινδύνων ανάγκαζε τους μαιευτήρες να διακόπτουν την τοκολυτική αγωγή, πριν προλάβουν να ολοκληρώσουν την κατάλληλη χρονικά αγωγή στο έμβρυο, με αποτέλεσμα πρόωρο τοκετό με κακή πρόγνωση για το νεογνό.

health.in.gr