36

Τα δύο ισχυρότερα ραδιοτηλεσκόπια στον κόσμο χρησιμοποιήθηκαν σε συνδυασμό για να ληφθούν οι πρώτες εικόνες της επιφάνειας της Αφροδίτης εδώ και δέκα χρόνια. Στόχος των Αμερικανών αστρονόμων είναι να εντοπίσουν στον κοντινότερο «γείτονα» της Γης ίχνη πρόσφατης γεωλογικής δραστηριότητας.

Όπως μεταδίδει το BBC, οι επιστήμονες έστειλαν ισχυρούς παλμούς ραδιοκυμάτων από το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου, στο Αρεσίμπο του Πουέρτο Ρίκο -διαμέτρου 305 μέτρων- και στη συνέχεια κατέγραψαν τα ανακλώμενα κύματα από το ίδιο παρατηρητήριο καθώς και από το Robert C. Byrd της Δυτικής Βιρτζίνια, το μεγαλύτερο κινητό ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου, με διάμετρο 100 μέτρα.


Καθώς τα δύο τηλεσκόπια στόχευαν προς τον πλανήτη υπό ελαφρώς διαφορετικές γωνίες, οι δύο καταγραφές μπορούν να συνδυαστούν για να δώσουν μια τρισδιάστατη εικόνα του ανάγλυφου της επιφάνειας, αρκετά λεπτομερή μάλιστα, καθώς η διακριτική ικανότητα του… διαπλανητικού ραντάρ φτάνει το ένα μόλις χιλιόμετρο.


Από τότε που το διαστημικό σκάφος Magellan αποκάλυψε για πρώτη φορά λεπτομέρειες της επιφάνειας σε μεγάλη έκταση, πριν από δέκα περίπου χρόνια, οι αστρονόμοι δεν έχουν κατορθώσει να παρατηρήσουν τόσο λεπτομερώς την Αφροδίτη: ολόκληρος ο πλανήτης καλύπτεται μονίμως από πυκνά σύννεφα, τα οποία δεν μπορεί να διαπεράσει το φως στο ορατό φάσμα.


Οι εικόνες που μετέδωσε το Magellan μπορούν τώρα να συγκριθούν με τις νέες, προκειμένου να διαπιστωθεί αν ο πλανήτης είναι ακόμη γεωλογικά ενεργός: «Η σύγκριση των υψομετρικών δεδομένων θα αποκαλύψει πιθανές ενδείξεις πρόσφατης ροής λάβας και θα επιτρέψει στους αστρονόμους να διαπιστώσουν αν οι πλαγιές των βουνών έχουν αλλάξει σχήμα εξαιτίας ηφαιστειακών τάσεων» αναφέρει στο New Scientist o δρ. Μπάρι Τζόουνς, του Ανοιχτού Πανεπιστημίου της Βρετανίας.


Το ερώτημα αν η Αφροδίτη είναι ακόμη γεωλογικά ενεργή παραμένει προς το παρόν αναπάντητο. Πολλοί αστρονόμοι θεωρούν, ωστόσο, ότι οι τεκτονικές πλάκες που ίσως αποτελούν το φλοιό του πλανήτη δεν μπορούν εύκολα να μετακινηθούν, επειδή δεν υπάρχει νερό, το οποίο θα μείωνε τις τριβές μεταξύ τους, όπως συμβαίνει στη Γη.


Ως αποτέλεσμα, η ενέργεια που συσσωρεύεται στο εσωτερικό του πλανήτη ίσως δεν απελευθερώνεται σε συχνές ηφαιστειακές εκρήξεις και μετακινήσεις του φλοιού αλλά σε δραστικές και απότομες αλλαγές μεγάλης κλίμακας, που συμβαίνουν περίπου κάθε 500 εκατομμύρια χρόνια.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ

Ειδήσεις Σήμερα: