68

Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατάφερε να απαθανατίσει το κοσμικό «παιχνίδι» ζωής και θανάτου νέων πλανητών, που εξελίσσεται στα βάθη του γιγάντιου νεφελώματος του Ωρίωνα σε απόσταση 1.500 ετών φωτός από τη Γη.

Σε έρευνα που δημοσίευσαν στο έγκυρο επιστημονικό περιοδικό Science, οι Τζον Μπάλι του Πανεπιστημίου Κολοράντο στο Μπούλντερ και Χένρι Θρουπ του Ερευνητικού Ινστιτούτου Southwest αναφέρουν με κάθε λεπτομέρεια τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποίησαν τις απεικονίσεις του Hubble, προκειμένου να περιγράψουν τις διαδικασίες σχηματισμού πλανητών από τους δίσκους αερίων ηλικίας εκατομμυρίων ετών στον Ωρίωνα.


«Είναι η πρώτη φορά που καταφέραμε να δούμε συμπυκνωμένους σβόλους ύλης (που κυμαίνονται σε μέγεθος ίσο με αυτό μικρών σωματιδίων καπνού μέχρι μεγάλων κόκκων άμμου) στο ορατό μέρος του φάσματος εντός των πρωτοπλανητικών δίσκων» δήλωσε ο Θρουπ. «Στο εσωτερικό αυτών των σφαιριδίων βρίσκονται οι σπόροι των μελλοντικών πλανητών».


Οι πρωτοπλανητικοί δίσκοι του νεφελώματος είναι πεπλατυσμένοι και αρκετά μεγαλύτεροι από το ηλιακό μας σύστημα. Κείτονται στο εσωτερικό των γεμάτων με αέρια προστατευτικών «κουκουλιών» και, όπως αναφέρουν οι δύο ερευνητές, έχει ήδη ξεκινήσει η διαδικασία συσσώρευσης των κόκκων σκόνης για το σχηματισμό μεγαλύτερων σωμάτων ύλης.


Με παρόμοιο τρόπο γεννήθηκαν και οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Η μόνη όμως διαφορά με τους πρωτοπλανήτες του Ωρίωνα είναι ότι η παρουσία ενός λαμπρότατου γίγαντα – αστέρα, του Θήτα 1 Ωρίωνα (Theta 1 Orionis), δεν φαίνεται να αφήνει κανένα περιθώριο για την περαιτέρω ανάπτυξή τους σε πλανήτη ίδιων διαστάσεων με τη Γη.


Ο ισχυρότατος αστρικός άνεμος (ροή ενεργών σωματιδίων που κινούνται με ταχύτητα περίπου 14.400 χλμ. την ώρα), ο οποίος εκπέμπεται από την επιφάνεια του Θήτα 1 Ωρίωνα, απωθεί την ύλη μακριά από τους πρωτοπλανητικούς δίσκους. Σε αυτές τις περιπτώσεις -που είναι ένα αρκετά σύνηθες φαινόμενο- δεν είναι δυνατή η ανάπτυξη ενός πλανήτη και οποιασδήποτε μορφής ζωής όπως τη γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ

Ειδήσεις Σήμερα: