68

Συνεχίζοντας ακατάπαυστα το αστρονομικό του έργο, το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Hubble φωτογράφισε αυτήν τη φορά τα λεπτομερή χαρακτηριστικά του σπειροειδή γαλαξία NGC 4013, ο οποίος μοιάζει πάρα πολύ με το δικό μας γαλαξία και απέχει από τη Γη «μόλις» 55 εκατομμύρια έτη φωτός.

Το σκόπευτρο του Hubble «σημάδεψε» αυτήν τη φορά τον αστερισμό της Μεγάλης Αρκτου, εντοπίζοντας με μεγάλη ευκολία το γαλαξία NGC 4013. Παρά τη μεγάλη του απόσταση, το αντικείμενο δεν χώρεσε μέσα στο οπτικό πεδίο του υπερσύγχρονου τηλεσκοπίου, το οποίο όμως κατάφερε να διακρίνει τεράστιες ποσότητες σκουρόχρωμης διαστρικής σκόνης κατά μήκος μιας παχιάς ζώνης που φαίνεται να χωρίζει τον NGC 4013 ακριβώς σε δύο ίσα τμήματα.


Όταν το φως περνά μέσα από ποσότητες μικρών σωματιδίων (για παράδειγμα τα μόρια της γήινης ατμόσφαιρας ή τα διαστρικά σωματίδια σκόνης των γαλαξιών), εκτός του ότι απορροφάται, φαίνεται αρκετά αμυδρότερο και ερυθρωπό.


Οι αστρονόμοι μελετώντας το χρώμα και την παραπάνω απορρόφηση είναι ικανοί να υπολογίσουν την ποσότητα της ύλης αυτών των νεφών. Αξίζει να αναφερθεί, ότι ένα μικρό ανεξάρτητο νέφος της φωτογραφίας περιέχει εκατομμύρια φορές περισσότερη μάζα από αυτή του Ήλιου μας!


Αντικρίζοντας τη φωτογραφία, αμέσως προκύπτουν δύο βασικά ερωτήματα:


1. Γιατί ο γαλαξίας είναι τόσο σκοτεινός και λεπτός;


Η πλαϊνή αυτή άποψη του NGC 4013 αποκαλύπτει τη λεπτή φύση των γαλαξιών. Τα περισσότερα νέφη σκόνης εδρεύουν πάνω στο γαλαξιακό επίπεδο και σχηματίζουν την ευδιάκριτη σκοτεινή λωρίδα πάχους 500 ετών φωτός, ενώ η έντονη απορρόφηση του φωτός των άστρων – μελών του γαλαξία από τα νέφη δίνουν και το σκοτεινό χαρακτήρα του.


2. Γιατί υπάρχουν τόσα πολλά νέφη;


Τα σκοτεινά νέφη εικάζεται ότι βρίσκονται κοντά σε περιοχές έντονης αστρογέννησης, όπου αργότερα και μετά το διασκορπισμό των νεφών αρχίζουν να γίνονται ορατά σαν σμήνη γαλάζιων άστρων. Τέτοια αστρικά «νηπιαγωγεία» διακρίνονται κοντά στο κέντρο του NGC 4013.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ