Το Hubble βρήκε αποδείξεις για την ύπαρξη των μελανών οπών
Έπειτα από ανάλυση παλαιότερων φωτογραφιών του τηλεσκοπίου Hubble, ο Τζόσεφ Φ. Ντόλαν του Κέντρου Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA κατάφερε να εντοπίσει για πρώτη φορά άμεσες αποδείξεις για την ύπαρξη μιας μαύρης τρύπας στο εσωτερικό του συμπαγούς αντικειμένου Cygnus XR-1, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 6.000 ετών φωτός από τη Γη, στον «καλοκαιρινό» αστερισμό του Κύκνου.
Έπειτα από ανάλυση παλαιότερων φωτογραφιών του τηλεσκοπίου Hubble, ο Τζόσεφ Φ. Ντόλαν του Κέντρου Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA κατάφερε να εντοπίσει για πρώτη φορά άμεσες αποδείξεις για την ύπαρξη μιας μαύρης τρύπας στο εσωτερικό του συμπαγούς αντικειμένου Cygnus XR-1, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 6.000 ετών φωτός από τη Γη, στον «καλοκαιρινό» αστερισμό του Κύκνου.
Στην πραγματικότητα, αυτό που κατάφερε να μελετήσει ο Ντόλαν ήταν η σταδιακή εξασθένηση των παλμικών ταλαντώσεων της υπεριώδους ακτινοβολίας, προερχόμενης από συμπαγή θερμά αέρια, τα οποία φαίνονταν να «πέφτουν» και να χάνονται για πάντα στο εσωτερικό της μαύρης τρύπας.
«Προσπαθούμε να επαληθεύσουμε την ύπαρξη των μελανών οπών συλλέγοντας χειροπιαστές αποδείξεις» δήλωσε ο Ντόλαν, ο οποίος θα παρουσιάσει σήμερα, Παρασκευή, τις παρατηρήσεις του στο Αμερικανικό Αστρονομικό Συνέδριο, στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια.
«Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι όλα τα στοιχεία ήταν κρυμμένα στις φωτογραφίες του Hubble εδώ και οκτώ χρόνια και μόλις τώρα καταφέραμε να τα αποκρυπτογραφήσουμε» τόνισε ο Ντόλαν.
Παρ όλο που έχουν γίνει πολλές παρατηρήσεις με τα διαστημικά τηλεσκόπια ακτίνων Χ, ποτέ έως τώρα δεν είχε εντοπιστεί κανένα μεμονωμένο κομμάτι ύλης που να στροβιλίζεται ταχύτατα γύρω από μια μαύρη τρύπα, το οποίο στο τέλος εισέρχεται μέσα στον ορίζοντα γεγονότος (event horizon), που είναι γνωστό ως «σημείο χωρίς επιστροφή».
Το Hubble δεν φωτογράφησε τον ορίζοντα γεγονότων του Cygnus XR-1 (είναι πολύ μικρός σε μέγεθος και βρίσκεται σε πολύ μεγάλη απόσταση από μας) αλλά μέτρησε τις χαοτικές διακυμάνσεις της υπεριώδους ακτινοβολίας που προέρχονται από τα υπέρθερμα «φυλακισμένα» αέρια τα οποία βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη μαύρη τρύπα.
Η τεχνική του Hubble στηρίχτηκε στην ταχύτατη λήψη μετρήσεων με το φωτόμετρο υψηλής ταχύτητας που διαθέτει, στη διάρκεια τριών τροχιακών περιφορών γύρω από τη Γη, κατά τους μήνες Ιούνιο, Ιούλιο και Αύγουστο του 1992. Οι παρατηρήσεις αυτές επέφεραν ένα δισεκατομμύριο σημεία δεδομένων (data-points), που, εάν τυπώνονταν σε χαρτί, θα έφταναν σε έκταση τα 965 χιλιόμετρα!