Literature

Η σοφιστική τόλμησε να αντιπαρατεθεί στα παραδεδομένα και νενομισμένα

Η μεταμόρφωση της ελληνικής πνευματικής ζωής από τη σοφιστική δεν ήταν σε καμία περίπτωση μια απλή υπόθεση, μια βραχύβια διαδικασία

Ο Δημόκριτος παρουσιάζεται στο πέρασμα των αιώνων ως ένας ερευνητής της φύσης που εμπνέει και αποτελεί σημείο αναφοράς, αλλά και ως ο φορέας μυστικής γνώσης, ως ένας σοφός με μαγικές ικανότητες

Οι περισσότεροι άνθρωποι γίνονται καλύτεροι χάρη στην άσκηση και όχι χάρη στα φυσικά τους χαρίσματα

Κατά τον Δημόκριτο, κάθε άνθρωπος είναι ένας ξεχωριστός κόσμος, ένας μικρός κόσμος, μέσα στον οποίον η διατήρηση της τάξης και της ειρήνης αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα και καθήκον

Οι ατομιστές μάς παραπέμπουν σε ένα δυαδιστικό κοσμοείδωλο για την ψυχή, όταν κάνουν λόγο για την κίνησή της, που μεταδίδεται στο σώμα, και τις λειτουργίες που αυτή εκτελεί

Ο ατομισμός αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη επιφυλακτικότητα τις μαρτυρίες των αισθήσεων, όπως και οι Ελεάτες

Η αναγωγή των αισθητικών εντυπώσεων σε μεγέθη που μπορούμε να τα συλλάβουμε μαθηματικώς συνιστά ένα σημαντικό βήμα προς τις μεθόδους της σύγχρονης φυσικής επιστήμης

Η προσήκουσα θέση του Λεύκιππου βρίσκεται ανάμεσα στον Αναξαγόρα και τον Δημόκριτο

Ο ατομισμός συνδέεται κατεξοχήν με το όνομα του Δημόκριτου από τα Άβδηρα, μια ιωνική αποικία σε θρακικό έδαφος, πατρίδα και του Πρωταγόρα

Ο Διογένης, συνεχίζοντας τη διδασκαλία του Αναξιμένη, πρεσβεύει ότι η βασική ύλη είναι κυρίως ο αέρας

Δεν έχουμε μια ξεκάθαρη εικόνα για τον τρόπο με τον οποίον ο Αρχέλαος διαμόρφωσε τη θεωρία του Αναξαγόρα, ούτε και γνωρίζουμε μετά βεβαιότητας αν η ηθική περιλαμβανόταν στη διδασκαλία του

Η κληρονομιά της ιωνικής φυσικής φιλοσοφίας μέσα στο σύστημα του Αναξαγόρα είναι αναμφισβήτητη, αλλά εξίσου σημαντικά είναι και τα νέα στοιχεία

Ο Αναξαγόρας εμφανίζεται στο ιστορικό προσκήνιο ως συνεχιστής της σκέψης των μεγάλων στοχαστών της Μιλήτου του 6ου αιώνα π.Χ.

Ο Ελλάνικος, που επιθυμούσε να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στο μύθο και την ιστορική παράδοση, έθεσε τις βάσεις για τα συστηματικά χρονογραφικά έργα των Ελληνιστικών κυρίως Χρόνων

Ο Ελλάνικος είναι ο πρώτος πολυγράφος που συναντούμε στη γραμματολογία των Ελλήνων

Σε αντίθεση με την οδό της αλληγορικής ερμηνείας, που αναζητούσε βαθύτερο νόημα στην παράδοση, ο δρόμος του ορθολογισμού επιχειρούσε να ανακαλύψει ιστορικά γεγονότα κάτω από το μυθικό περικάλυμμα

Η αναμέτρηση με το μύθο είναι ένα ζήτημα που συγκινεί έντονα τους πνευματικούς ανθρώπους του 6ου και του 5ου αιώνα π.Χ.

Ο τρόπος της διήγησης του Ηροδότου τον τοποθετεί κοντά στο έπος —«ομηρικώτατον» τον χαρακτήριζαν ήδη από την αρχαιότητα—, ενώ επιρροή άσκησε πάνω του και η δραματουργία της εποχής του

Η άποψη του πατέρα της ιστοριογραφίας, που βρίσκεται πίσω από ολόκληρο το έργο του, θα μπορούσε να διατυπωθεί ως εξής: αυτό που συμβαίνει είναι πεπρωμένο