Χρήστος Χωμενίδης

Έμπνευση χειμαρρώδης. Εικόνες μαγευτικές. Αφήγηση παραμυθένια...

Χρήστος Χωμενίδης

Θαυμάζω όσους ξεκινούν για το περίπτερο και βρίσκονται στην άλλη άκρη του κόσμου. Τους όπου γης και πατρίς, τους ανθρώπους-πουλιά. Εγώ είμαι δέντρο. Γίνεται δέντρο το πουλί, πουλί το δέντρο; Ως δέντρο τι μπορείς να ελπίζεις;

Χρήστος Χωμενίδης

Μια ιστορία στο Λονδίνο

Χρήστος Χωμενίδης

Κυριάκος Μητσοτάκης: Θα εξακολουθούμε να στηρίζουμε το λαϊκό εισόδημα. Και με στοχευμένες μειώσεις φόρων. Θέλουμε το πορτοφόλι των εργαζομένων στην Ελλάδα να παχύνει

Χρήστος Χωμενίδης

Το δώρο του χρόνου; Να μπαίνεις στη θέση του άλλου. Η σοφία του; Να επιστρέφεις στη δική σου θέση και να την τιμάς όσο μπορείς.

Χρήστος Χωμενίδης

Η ειλικρίνεια, στη ζωή, σου φέρνει πολλά ντράβαλα. Η ειλικρίνεια είναι ο μόνος δρόμος προς τη μεγάλη τέχνη.

Χρήστος Χωμενίδης

Τι θα κάνει ο Αλέξης Τσίπρας;

Χρήστος Χωμενίδης

Σκουριάζει το βλέμμα; Στερεύει η έμπνευση καθώς περνούν τα χρόνια; Ειλικρινά δεν βρίσκω λόγο

Χρήστος Χωμενίδης

Η Βίλα Τιρκουάζ, ένα διώροφο μπάσταρδου ρυθμού, με δωρικές κολώνες, μακρόστενους βυζαντινούς φεγγίτες, εξώστη με κιούπια αντί για κάγκελα, ασπρόμαυρα πλακάκια

Χρήστος Χωμενίδης

Αναρωτιέμαι εάν υπάρχει τρόπος για να ανεχθείς το γήρας. Ενα μεγάλο βρίσκω μόνο θετικό. Οτι δεν έχεις πλέον τίποτα να αποδείξεις

Χρήστος Χωμενίδης

Το κάγκελο δεν μου επιτρέπει να γονατίσω, να αγγίξω την πλάκα του. Θα το έβρισκε ο ίδιος υπερβολικό. Εχω έρθει εξάλλου με άδεια χέρια. Θα έπρεπε να κρατώ λουλούδια. «Ωραία λουλούδια κι άσπρα, ως ταίριαζαν πολύ…».

Χρήστος Χωμενίδης

Η κοινωνία κάποτε είχε τοίχους. Στραβούς, αυθαίρετα χτισμένους, τόσο ψηλούς καμιά φορά ώστε έκρυβαν τον ήλιο

Χρήστος Χωμενίδης

Ολα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν; Προφανώς. Αφού πάντα, περασμένα μεσάνυχτα, σε ένα αφώτιστο στενό, δυο στόματα θα σμίγουν

Χρήστος Χωμενίδης

Ας είμαστε επιεικείς με τους πρεσβύτερους. Ανεκτικοί, συγχωρετικοί. Από στοιχειώδη, αν μη τι άλλο, πρόνοια. Εκεί που είναι, θα βρεθούμε. Κι όπως τους κρίνουμε, θα κριθούμε.

Χρήστος Χωμενίδης

Στο νεκροκρέβατο του, τυλιγμένος με τη γαλανόλευκη, με το οθωμάνικο μπαϊράκι λάφυρο στα πόδια του, με μυριάδες Ελληνες να τον θρηνούν, ο Θοδωράκης λιώνει σαν την αλογόμυγα τον εφιάλτη στη χούφτα του

Χρήστος Χωμενίδης

Καλοί η Χαρούλα και ο Νταλάρας και ο Τζιμάκος. Συμπαθέστατοι οι μικρό-μεσο-αστοί, που εγώ ως «οργισμένο νιάτο» τους απεχθανόμουν. Ζούσαν στο φουλ τις προσωπικές τους ιστορίες, τις ιδιωτικές τους περιπέτειες

Χρήστος Χωμενίδης

Είναι τα νεκρικά ξενύχτια ευλαβικά, βουβά, αντάξια του τρομερού αινίγματος που συνιστά ο θάνατος για τους ζώντες; Κάθε άλλο! Γύρω από το φέρετρο στήνεται ένα κωμικοτραγικό μονόπρακτο που περιέχει ό,τι μπορείς να φανταστείς.

Χρήστος Χωμενίδης

Συμφορά; Ναι. Πένθος εθνικό; Εννοείται. Απελπισία; Οχι! Αφετηρία ίσα-ίσα για αναστοχασμό, για λήψη πρωτοβουλιών, για εξυγίανση και για εκσυγχρονισμό.

Χρήστος Χωμενίδης

Μια ποπ τραγουδίστρια και ένας ηθοποιός; Οι φαρμακόγλωσσες δεν φείδονται δηλητηρίου. «Γεροντοκαψούρα, δηλαδή ξεμώραμα!»

Χρήστος Χωμενίδης

«Στροφή της κεφαλής αριστερά: όλα είναι σκατά. Στροφή της κεφαλής δεξιά: όλα είναι σκατά… Εις θέσιν εν - συμπέρασμα κανένα. Τους ζυγούς λύσατε. Τα κορίτσια φιλήσατε».

Χρήστος Χωμενίδης

Πώς να φερθείς στο σώμα; Να το στολίσεις; Να το ψάλεις και να το νεκροφιλήσεις, να του πετάξεις λουλούδια και χώμα; - «χους ην και εις χουν απελεύσει…».

Χρήστος Χωμενίδης

Οσο ζούμε, θα παλινδρομούμε από το «Δόξα τω Θεώ» στο «Βοήθα Παναγιά μου»!

Χρήστος Χωμενίδης

Τη δεκαετία του 1990, το ύφος των προγραμμάτων άλλαξε ριζικά. Περιείχαν πλέον αναλύσεις για το έργο, σχετικά-άσχετα ποιήματα, ημερολογιακές σημειώσεις του σκηνοθέτη μα και εξαιρετικής ποιότητας φωτογραφίες από τις πρόβες

Χρήστος Χωμενίδης

Το παρελθόν αποτελεί ασφαλές καταφύγιο όσων τρομοκρατούνται ή μπερδεύονται από το παρόν και το μέλλον.

Χρήστος Χωμενίδης

O θρόνος στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα μύρια δεινά επέφερε

Χρήστος Χωμενίδης