Η καριέρα της Γουινόνα Ράιντερ μπορεί πλέον να θεωρείται λαμπρή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι κάποτε δεν είχε τα σκαμπανεβάσματα της.

Η ηθοποιός, η οποία πρόσφατα έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό ELLE Uk, μίλησε για την πορεία της στο Χόλιγουντ και αποκάλυψε το πώς η σκοτεινή κωμωδία «Φονικό πάθος» του 1989 της στέρησε ευκαιρίες στον κινηματογράφο.

Στην ταινία, η Ράιντερ υποδύεται τη Βερόνικα Σόγιερ, η οποία συνεργάζεται με τον J.D (Κρίστιαν Σλέιτερ) για να εκδικηθεί τη Χέδερ Τσάντλερ (Κιμ Γουόκερ).

O J.D. καταλήγει να τη σκοτώσει. Αφού το κάνουν να φανεί σαν αυτοκτονία, η προσπάθεια για εκδίκηση κορυφώνεται. Η ταινία περιλαμβάνει μπόλικη βία και αίμα – ενώ παράλληλα είναι γεμάτη αστεία.

Σε μεταγενέστερη κριτική της στο περιοδικό New Yorker, η δημοσιογράφος Naomi Fry έγραψε για την ταινία: «Περίπου είκοσι πέντε λεπτά μετά την έναρξη της ταινίας βίωσα μια έντονη νοητική παραφωνία: Παρακολουθούσα τον J.D. (Σλέιτερ) και τη Βερόνικα (Ράιντερ) να δίνουν στη Χέδερ Τσάντλερ, το πιο σκληρό και ισχυρό μέλος του Φονικού πάθους, ένα δηλητηριώδες μείγμα. Την είχαν μόλις σκοτώσει; Μια εφηβική ταινία δεν θα μπορούσε να περιλαμβάνει φόνους, έτσι δεν είναι; Αποδείχθηκε ότι μπορούσε, και το έκανε».

«Δεν επρόκειτο να ζητήσω συγγνώμη»

Η φαινομενική τραχύτητα της ταινίας, είχε ως φυσικό επακόλουθο να υπάρξει κατακραυγή, από την οποία δεν θα γλύτωνε κανείς: από τον σκηνοθέτη Μάικλ Λέμαν μέχρι την Γουινόνα Ράιντερ.

«Μου είπαν ότι δεν θα ξαναδουλέψω ποτέ αν έκανα το Φονικό πάθος», δήλωσε η Ράιντερ στην συνέντευξη της στο ELLE, ενώ στη συνέχεια παραδέχτηκε: «Όντως έχασα μια δουλειά».

Αποδείχθηκε ότι μιλούσε για την ταινία του 1990 «Ο Αρχάριος», στην οποία πρωταγωνιστούσαν οι Μάρλον Μπράντο και Μάθιου Μπρόντερικ, καθώς παρόλο που της προσφέρθηκε ένας ρόλος,  οι άνθρωποι πίσω από την ταινία είδαν το «Φονικό πάθος» και ανακάλεσαν την πρόταση τους.

«Νόμιζαν ότι η ταινία λοιδορούσε την αυτοκτονία των εφήβων. Προσβλήθηκαν βαθιά και, ναι, πήραν πίσω την προσφορά», θυμάται η Γουινόνα Ράιντερ. «Είπα, ‘Δεν μπορώ να δουλέψω με τον Μάρλον Μπράντο;’».

Παρόλο που έχασε μια λαμπρή ευκαιρία, υποστήριξε μέχρι τέλους την επιλογή της. «Δεν επρόκειτο να ζητήσω συγγνώμη», είπε.

Η βραβευμένη ηθοποιός παραδέχτηκε ότι το «Φονικό πάθος» είναι ένα από τα αγαπημένα της έργα και είπε ότι αν το πετύχει στην τηλεόραση, δεν το κλείνει ποτέ. «Το ξέρω απ’ έξω βασικά».

«Πώς τολμάς να κοροϊδεύεις την αυτοκτονία των εφήβων!»

Από την πλευρά του και ο Λέμαν, υπερασπίστηκε το πάντρεμα σκοτεινών εγκλημάτων και κωμωδίας σε συνέντευξή του στην εφημερίδα The Denver Post το 2016. «Όσο πιο τρομακτική ή ενοχλητική είναι η ανθρώπινη συμπεριφορά, τόσο περισσότερες ευκαιρίες υπάρχουν για να την εκμεταλλευτούμε για ορισμένους τύπους κωμωδίας».

»Όταν κυκλοφόρησε αρκετός κόσμος αναστατώθηκε πολύ και υπήρξε μια πολιτικά ορθή αντίδραση που υποστήριζε: ‘Πώς τολμάς να κοροϊδεύεις την αυτοκτονία των εφήβων!’. Αλλά το Κολουμπάιν [η σφαγή στο λύκειο Κολουμπάιν ήταν μια ένοπλη επίθεση που συνέβη στις 20 Απριλίου του 1999] δεν είχε συμβεί ακόμα. Και εν πάση περιπτώσει, δεν κοροϊδεύαμε την αυτοκτονία εφήβων, αλλά κάναμε μια κωμωδία για τον τρόπο με τον οποίο οι έφηβοι γίνονται αντιληπτοί από τους ενήλικες και πώς συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον».

*Με πληροφορίες από: People | New Yorker

Ειδήσεις Σήμερα: