Το «Mickey 17» είναι ένα παράλογο, αντικαπιταλιστικό αριστούργημα που κοροϊδεύει τον Τραμπ

Καθώς τα στούντιο του Χόλιγουντ υποκλίνονται ταχύτατα στο ρεπουμπλικανικό καθεστώς, υπάρχει η ανησυχία ότι το «Mickey 17», η σκληρή αλλά και παράξενα ζωογόνος αντικαπιταλιστική επιστημονική φαντασία του Bong Joon-ho, θα είναι ένα από τα τελευταία ειλικρινή έργα τέχνης που θα περάσουν την πύλη της αυτολογοκρισίας.

Απαντά στο θεμελιώδες υπαρξιακό ερώτημα

«Αν αυτό αποδειχθεί αληθινό, θα πρέπει να το εκτιμήσουμε ακόμα περισσότερο» γράφει η Clarisse Loughrey στον Independent.

Ο Κορεάτης δημιουργός, με αφορμή τη βράβευσή του ως καλύτερος σκηνοθέτης το 2020 για το Parasite, πήρε 80 εκατ. δολάρια από τα χρήματα της Warner Bros και, πέρα από τέσσερις απανωτές αλλαγές στην ημερομηνία κυκλοφορίας, εξασφάλισε το τελικό αποτέλεσμα σε ένα ζαλιστικό έπος του είδους που απαντά στο υπαρξιακό ερώτημα που βρίσκεται στην καρδιά της σημερινής μας αναζήτησης: ποιος ο λόγος να ζούμε σε έναν κόσμο που έχει φτιαχτεί για να μας κάνει να νιώθουμε άχρηστοι;

Όταν πεθαίνει, το σώμα του απλώς επανεκτυπώνεται -με τον γκροτέσκο, ανατριχιαστικό τρόπο ενός inkjet- και φορτώνεται με τις αναμνήσεις του, ώστε να μπορεί να εργαστεί και να πεθάνει ξανά

Η κυριολεκτική ιδέα του καπιταλιστή εργάτη

Εδώ, η ιδέα του «αναλώσιμου», σε μια ιστορία που διασκεύασε ο Bong Joon-ho από το μυθιστόρημα Mickey7 του Έντουαρντ Άστον του 2022, είναι η κυριολεκτική ιδέα του καπιταλιστή εργάτη -προκειμένου να ξεφύγει από τους οφειλέτες του, ο Μίκι Μπαρνς (Ρόμπερτ Πάτινσον) υπογράφει να γίνει «αναλώσιμος» σε μια αποστολή αποικίας στον πλανήτη Νίφλχαϊμ.

Όταν πεθαίνει, το σώμα του απλώς επανεκτυπώνεται -με τον γκροτέσκο, ανατριχιαστικό τρόπο ενός inkjet- και φορτώνεται με τις αναμνήσεις του, ώστε να μπορεί να εργαστεί και να πεθάνει ξανά.

Μέχρι τη στιγμή που τον συναντάμε, έχουμε φτάσει στον Μίκυ 17, δέκα Μίκυ βαθύτερα από ό,τι στο βιβλίο του Άστον.

Για όσους έχουν εξοικειωθεί με το έργο του Bong μόνο από το Parasite, το Mickey 17 είναι διαφορετικό αλλά τονικά ελεγχόμενο – τρυφερό, κυνικό, βίαιο, ανθρωπιστικό, παράλογο, με ρίζες στην ταξική πολιτική.

Ωστόσο, είναι περισσότερο μια άμεση συνέχεια κάποιων από τις προηγούμενες ταινίες του, συνδυάζοντας τα φουτουριστικά χρηστικά περιβάλλοντα του Snowpiercer (2013) με τη χαδιάρικη μασκότ των δικαιωμάτων των ζώων του Okja (2017).

Τα εν λόγω πλάσματα, εδώ, είναι τα εντομοειδή «ερπετά», ο γηγενής πληθυσμός του Niflheim. Είναι μεγάλες, τριχωτές προνύμφες με μαλακά στομάχια που μοιάζουν με ψωμάκια.

Ποιος ο λόγος να ζούμε σε έναν κόσμο που έχει φτιαχτεί για να μας κάνει να νιώθουμε άχρηστοι;

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Mickey 17 (@mickey17)

Ο πλήρως απελευθερωμένος Ρόμπερτ Πάτινσον

Ο Μίκυ 17 τις συναντά για πρώτη φορά αφού πέφτει σε μια παγωμένη χαράδρα. «Ωραία, γιατί όχι;» αναστενάζει. Μπορούν τουλάχιστον να τον καταπιούν ολόκληρο; Και όχι να τον μασάνε μπουκιά-μπουκιά;

Αυτός είναι ο Πάτινσον στα καλύτερά του, κρατώντας σε ομηρία το χάρισμα του κινηματογραφικού του αστέρα προκειμένου να κυνηγήσει αξιαγάπητους περίεργους σε κάθε είδους αποχρώσεις. Εδώ είναι πλήρως απελευθερωμένος, βρίσκοντας σταθερά τους πιο απροσδόκητους και απολαυστικούς τρόπους για να πει μια ατάκα, με μια αμερικανική προφορά που είναι το ακουστικό ισοδύναμο μιας ανόητης γκριμάτσας.

Αυτό που βλέπουμε στην πραγματικότητα είναι ένας άνθρωπος που μαθαίνει ότι δεν πειράζει να είναι ευτυχισμένος

Η ταύτιση με τον Μίκυ

Αφού επιστρέφει τρεκλίζοντας στο αποικιακό σκάφος, ο Μίκι 17 έρχεται αντιμέτωπος με τον Μίκι 18. Τώρα είναι ένας σωσίας. Τον διαδέχτηκαν. Αν πεθάνει, αυτό ήταν. Ένα από τα πιο αστεία (αν και επίσης εξαιρετικά θλιβερό) είναι η επαναλαμβανόμενη παραίτηση του χαρακτήρα του μπροστά στο θάνατο.

Όταν ένας συνάδελφός του αποκαλύπτει ότι τον έστειλαν σε διαστημικό περίπατο για να δοκιμάσει τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας; «Ω, εντάξει!».

Όταν συνειδητοποιούν ότι είναι ακόμα ζωντανός, ενώ είναι έτοιμοι να τον πετάξουν στον κλίβανο, ανασηκώνοντας τους ώμους και φεύγοντας με τα πόδια; «Ευχαριστώ!».

Όταν τα «ερπετά», χωρίς εξήγηση, επιλέγουν να μην τον φάνε; «Είμαι ακόμα καλό κρέας!».

Ο Μίκυ είναι ήρωας για κάθε άνθρωπο που έχει χτυπηθεί σε σημείο που δεν ζει πια αλλά απλώς υπάρχει.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Mark Ruffalo (@markruffalo)

Ο Μαρκ Ράφαλο σατιρίζει ευθέως τον Τραμπ

Το Mickey 17 είναι μια επιστημονική φαντασία της εργατικής τάξης -είναι ουσιαστικά η εκδοχή του Bong για το Alien (1979) – μια κωμωδία για το πώς η Weyland-Yutani αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως τροφή, μόνο που το xenomorph είναι πολύ πιο φιλικό και ενδιαφέρεται για την κοινοτική αλληλεγγύη.

Όλοι όσοι βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας είναι εξωφρενικά απαίσιοι αλλά, δυστυχώς για εμάς, αληθοφανείς. Ο Μαρκ Ράφαλο πρωταγωνιστεί ως πρώην βουλευτής Κένεθ Μάρσαλ, με το μαύρισμα και την ευπάθειά του στην εκμετάλλευση από τη θρησκευτική δεξιά – ναι, είναι προφανώς ο Τραμπ, αλλά ο Ράφαλο του προσδίδει αρκετές ιδιαιτερότητες ώστε να λειτουργεί τόσο ως σάτιρα όσο και ως διαβολικό δημιούργημα από μόνο του.

Παρ’ όλη τη σκληρότητα και τις καραγκιοζιλίκια που μπορεί να περιβάλλουν τον ήρωά του, ο Βοng μας αποκαλύπτει κάτι: αυτό που βλέπουμε στην πραγματικότητα είναι ένας άνθρωπος που μαθαίνει ότι δεν πειράζει να είναι ευτυχισμένος.

*Η ταινία «Mickey 17» θα προβληθεί στους κινηματογράφους από τις 7 Μαρτίου.

*Με στοιχεία από independent.co.uk